The badboy loves me(voltooid)

Hoofdstuk 29

POV Melanie

Ik word wakker van een piepend geluid. Stomme wekker. Ik pak de wekker en gooi hem tegen de muur. Mijn ouders betalen vast wel een nieuwe. Ik sta op met een enorme hoofdpijn. Logisch ik had gister behoorlijk wat alcohol op. Ik pak een paar aspirines en los ze op in een glas. Ja weet ik het is raar. Ik kan die dingen niet doorslikken want dan stik ik er gewoon in.

Ik loop naar beneden. 'Van wie is dat shirt?' vraagt mijn moeder. 'Van Jake' zeg ik. Ze knikt en gaat veder met iets waar ze mee bezig was. Ik ruik er even aan. Het ruik niet heel sterk meer maar nog wel wat. Tranen prikken in mijn ogen. Waarom ben ik zo emotioneel. 'Mam ik voel me niet lekker mag ik thuis blijven?' vraag ik. 'Tuurlijk lieverd ik meld je wel even ziek' zegt ze lief. Ik loop weer naar boven en ga in bed liggen. Ik sluit mijn ogen. Ik moet nadenken. Ik gaap een keertje. Oke fack dat nadenken ik ga slapen. Na die woorden val ik direct in slaap.

Na een paar uur word ik wakker door een piepend geluid. He wacht mijn wekker is kapot. Grapje het is mijn telefoon. Ik zie dat ik gebeld word door Jake. Ik besluit maar op te nemen.

J: waar ben je gaat alles wel goed?

M: thuis ik ben ziek.

J: na school kom ik langs of je nou wil of niet.

M: je doet je best maar.

Ik hang na mijn woorden direct op. Ik kijk even op de klok en dan op mijn rooster. Shit over een half uur zijn ze uit. Arrg ik weet nog steeds niet wat ik moet doen. Na een tijdje hoor ik getik op het raam. Zal vast Jake wel zijn. Ja hoor daar staat hij. 'Jake ten eerste wat doe je hier en ten tweede we hebben een voordeur' roep ik boos. 'Ik kom vragen of jij al weet of je me kan vergeven en ja dat weet ik maar dit is leuker' zegt hij lachend. Hij pakt mijn hand en trekt me dicht tegen zich aan. 'Jake ik heb besloten om je nog een laatste kans te geven. Maar als je die verkloot dan is het echt over' piep ik. Hij glimlacht dankbaar. Hij drukt een kusje op mijn lippen. 'Weet je dat het best leuk is om jou te zien smeken' zeg ik lachend.

Hij lacht even en wordt dan rood. 'Ik hou van je' zegt hij. 'Ik ook van jou' zeg ik zacht. Hij geeft me nog een kus. 'Jake ik voel me niet goed' zeg ik en ren naar de wc. Ik begin over te geven. Jake komt de badkamer inlopen en houd mijn haren vast. Bezorgt wrijft hij over mijn rug. Wanneer ik klaar ben, spoel ik mijn mond. 'Gaat het wel' vraagt hij oprecht bezorgd. Ik schud voorzichtig mijn hoofd. Hij tilt me op en tilt me naar mijn bed. Hij legt me in bed. Hij komt erbij liggen. Ik kruip dicht tegen hem aan en sluit mijn ogen.

POV Jake

Ze sluit haar ogen. Ik heb medelijden met haar. Ik sla mijn arm om haar heen. Ik druk een kusje op haar hoofd en sluit daarna ook mijn ogen. Na een tijdje word ik wakker. Ik kijk naar Melanie. Ze heeft haar ogen gesloten en ze ziet wittjes. Kreunend draait ze zich om. Voorzichtig opent ze haar ogen. Ze schrikt even wanneer ze mij ziet maar daarna heeft ze in de gaten dat ik het ben. 'Goeiemorgen' zeg ik lachend. 'Goeiemorgen' mompelt ze. 'Hey wacht het is helemaal geen morgen' zegt ze verbaasd. 'Dat klopt ik wou even testen of je nog verstand hebt' zeg ik lachend tegen haar. Ze stompt me met alle kracht die ze nog heeft tegen mijn arm. Het doet me vrij weinig. Want zo veel kracht had ze al niet en nu ze uitgeput is al helemaal niet.

'Jake ik heb honger' zegt ze en ze wrijft over haar buik. 'Ik ga wel wat voor je halen' zeg ik en stap uit bed. Ik loop de trap af. Er ligt een briefje op de tafel. Ik pak een appel en het briefje en loop naar boven. 'Je moeder heeft een briefje achter gelaten' zeg ik en geef haar de appel en het briefje. 'Lieve Melanie papa en ik zijn boodschappen aan het doen. Ethan is naar zijn vrienden je red je zelf wel he? Kusjes mama' leest ze voor. Ze legt het briefje weg en neemt een hapje appel.

'Jake ik wil even een frisse neus halen' zegt ze terwijl ze fatsoenlijke kleren aan doet. Ik knik. Ze pakt mijn hand en trekt me mee. Samen lopen we hand in hand over straat. Een klein meisje loopt samen met haar moeder over straat. Ze praat hard genoeg om te horen wat ze zegt. 'Kijk mama die zijn verliefd. Ooit krijg ik ook een vriendje' zegt ze hyper. Ik lach even. Ondertussen heeft Melanie mijn hand los gelaten. Ze loopt een eindje veder en steekt dan de straat over. 'Melanie kijk uit' roep ik angstig. Het is te laat. Piepend komt de auto tot stilstand. Melanie ligt op de grond en beweegt niet. Ik ren naar haar toe 'bel een ambulance' roep ik tegen een man. Gehaast belt hij 112. 'Melanie blijf bij' roep ik naar haar.

Na 10 minuten is er een ambulance. 'Laat ons er langs' roepen de ambulance broeders. Ze duwen een paar mensen opzij. Ze leggen haar op een brancard. 'Ik ga mee' roep ik.  Een ambulance broeder knikt en sluit de deuren. Ik hoop dat ze het red.

Heey lieve lezers,
Hier is hoofdstuk 29. Het is best wel een slecht hoofdstuk vind ik zelf.
Maar dit boek heeft bijna 800 reads. Echt super bedankt.

XxAyella❤️