The badboy loves me(voltooid)

Hoofdstuk 20

POV Jake

Melanie kijkt naar me. Wanneer ik terug kijk, wordt ze rood. Ze is knap dat moet ik toegeven. Maar ik gebruik meisjes voor 1 dag en daarna dump ik ze. Zelfs voor Melanie kan ik geen uitzondering maken. Ik probeer mijn gevoelens voor haar diep weg te stoppen. Ze mogen mijn hart niet bereiken. Melanie maakt een softie van me. Ik ga het anders aanpakken ze wordt voor 1 nacht de mijne. Ik weet dat ze super close is met haar vriendinnen. Als ik hun iets aan doe dan zal ze wel meewerken. Mijn lippen vormen een grijns.

POV Melanie

Hij grijnst raar. Het zal wel denk ik. Ik pak een volleybal en begin met hooghouden. 'Doe de bal' roept Elise. Ik speel de bal naar Elise. 'Ik ben blij dat ik morgen weer thuis ben. Het is super leuk met jullie daar ligt het niet aan maar ik mis mijn familie' zegt Elise. 'Snap ik. Ik heb ook een beetje heimwee' zeg ik zacht. 'Ik ga een rondje lopen. Ga je mee?' vraagt ze. 'Is goed' zeg ik. We lopen een stukje het bos in. Er staat een briesje. 'Meid ik heb echt advies nodig. Ik ben tem einde raad' zeg ik zuchtend. 'Tell me girl' zegt ze. 'Wat als je gevoelens hebt voor iemand die slecht is. Je wilt je gevoelens diep weg stoppen maar iedere keer als ik hem zie komen ze terug' zeg ik zacht. 'Gevoelens zijn gevoelens daar kan je niks aan doen' zegt ze. Ik knik voorzichtig. Ik sluit voorzichtig mijn ogen. De wind blaast zacht ik mijn gezicht. Ik moet niet toegeven. Ik moet volhouden. Ik mag niet op hem vallen. Hij is slecht. 'Kom we gaan terug' mompel ik. Ze knikt en we lopen terug.

Als we terug komen zie ik Nadia en Zoë nergens. 'Zoek je iets?' vraagt Jake lachend. 'Waar zijn ze' sis ik. Hij slaat hard met zijn vuist naast mij op de muur. 'Je weet best wat ik daarvoor wil hebben' zegt hij grijnzend. Hij pakt me beet bij mijn arm en sleurt me mee het bos in. Nathan een vriend van Jake, sleurt Elise mee. Na een tijde komen we bij een klein schuurtje. Nadia en Zoë staan bang tegen het schuurtje aangedrukt. Tim slaat vlak naast het hoofd van Nadia op de muur. Ze krimpt bang ineen. 'Laat ze gaan ik zal doen wat je wil' zeg ik zacht. Hij lacht gemeen. 'Kom zaterdag maar het parkje' zegt hij grijnzend. Ik knik. 'Laat ze nu gaan' roep ik. Hij seint naar Tim, Daniel en Nathan dat ze hun moeten laten gaan. 'Als je zaterdag niet komt weet ik ze te vinden' zegt hij dreigend. Ze lopen weg. Ik laat me op de grond zakken. Verloren en verslagen. Dat zijn de juiste woorden. Tranen stromen over mijn wangen. Wat een eikel. Zoë legt haar hand op mijn schouder. 'Het komt wel goed' zegt Elise zacht. 'Het komt niet goed! Als ik niet naar het parkje kom zaterdag dan doet hij jullie wat aan' schreeuw ik.Ik sta op. Ik loop terug. Ik zie Jake staan. Ik moet erlangs om naar binnen te gaan. Ik loop er rustig langs. Er word aan me haar getrokken. Tranen prikken in mijn ogen. Opeens slaat er een knop om. De knop van verdriet naar boosheid. Woest draai ik me om. Ik zie mensen lachen. Ze lachen om mij. 'Jij' gil ik wijzend naar Jake. Boos been ik op hem af. 'Ik laat me niet door jou commanderen' roep ik boos. Ik hef mijn hand. Een luide klap is te horen. Boos draai ik me om en loop weg.

Ik loop in een rechte lijn door naar de slaapzaal. Mijn emotie's stapelen zich op. De bel van het avond eten klinkt. Ik heb geen honger dus ik ga niet. Ze zullen me toch niet missen. Ik ben toch een speeltje voor Jake dat hij binnen een dag weggooit. Ik krijg rillingen van die gedachte. Ik word voor een speeltje aangezien en als ik niet leuk genoeg meer ben, gooit hij me weg. Ik voel me misselijk als ik daar aan denk. 'Melanie je moet echt even eten' zegt Zoë. 'Nee heb geen honger' roep ik. Omdat het vandaag de laatste dag van kamp is, gaan we vandaag barbecuen. Ik sta op en loop naar buiten. Ik pak een bordje en haal wat te eten. Zo snel als ik kan eet ik het op. Daarna loop ik weer terug naar de slaapzaal.

Ik kleed me om en ga in bed liggen. Ik heb totaal geen zin in de afsluiting bij het kampvuur. 'Melanie' zegt een zware stem. 'Ga weg' schreeuw ik. 'Nee' zegt hij. 'Ga je nu ineens poeslief doen. Jij spoort echt niet. Ik zal je laten inzien dat jij niet ieder meisje kan krijgen wat jij wil' roep ik. De woorden komen mijn mond uitrollen. 'Je bent een gore klootzak. Niemand verdient jou' spuug ik. Hij zegt niks. Hij kijkt naar de grond. Ik heb hem zijn mond gesnoerd. 'De waarheid is hard he' roep ik. Boos spring ik mijn bed uit. Ik loop langs hem heen. Ik loop naar het kampvuur. Shit ik heb alleen een shirt aan. Ik moet dus weer terug, terug naar de kamer waar Jake ook is. Ik loop vlug door de gang. Wanneer ik dichterbij de slaapzaal kom verminder ik mijn tempo. Hij is er nog. Precies de zelfde plek en precies de zelfde houding.

Heey heey.
Hier is hoofdstuk 20.
Ik wil echt super graag weten wat jullie ervan vinden.
Xx Ayella❤️