The badboy loves me(voltooid)

Hoofdstuk 18

POV Melanie

Ik slik want ik weet als Jake iets wil hij het zal krijgen. Ik ga het hem heel moeilijk maken denk ik bij mezelf. Hij drukt me hard tegen de muur en laat me daarna los. Met grote stappen beent hij de kamer uit. Ik zucht opgelucht. 'Ik zal maar uitkijken Melanie' zegt Daniel gemeen. Hij loopt snel achter Jake aan. We blijven met z'n tweeën achter in de jongens slaapzaal. 'Hij is echt getikt' zegt Elise hoofdschuddend. Ik knik langzaam. Wie hou ik voor de gek ik krijg echt gevoelens voor hem en als ik niet uitkijk loopt het straks verkeerd af. Hij gaat er vandoor met een andere meid en ik blijf met een gebroken hart achter.

Elise loopt de zaal uit en ik volg haar. We lopen de slaapzaal ik waar we slapen. Mijn ogen zoeken naar iets. Die iets is Jake. Jake, Daniel en Tim zitten op mijn bed. 'Eraf' gil ik hard. Ik ren naar mijn bed. 'Ik zit hier wel prima' zegt hij. Ik been de kamer uit. Ik loop naar de jongens slaapzaal. Ik rommel wat in een tas tot dat ik het gevonden heb. Ik ren terug. 'Je hebt 5 seconden anders laat ik hem vallen' roep ik boos. Ik hou de telefoon van Jake losjes vast. '5'. Ze bewegen niet. '4'. Ik laat een vinger los. '3'. Nog steeds geen beweging.'2'. Ik heb de mobiel nog maar met 2 vingers vast. '1' roep ik hard. Jake springt van het bed af en grist zijn telefoon terug. Een gemene glimlach vormt zich op mijn gezicht. Hij mompelt wat scheldwoorden die bedoeld zijn voor mij. 'Met schelden doe je me echt geen pijn' roep ik. 'Ik zal je is laten voelen wat pijn is' hij loopt op me af. Vlak voordat zijn vuist mijn gezicht raakt, bedenkt hij zich. Hij laat zijn vuist zakken en loopt weg. Ik kan mijn lach niet meer onderdrukken. Ik schiet hard in de lach en Nadia, Zoë en Elise lachen ook mee. 'Hilarisch' roept Zoë lachend. Ik knik. Ik weet dat ik nu niet meer veilig ben. Hij zal me zeker terug pakken.

Het is nu half 5 in de ochtend en ik heb serieus nog geen oog dicht gedaan. Te bang dat Jake me iets aan zal doen. Stil ga ik recht op zitten. Ik zie dat er een aantal jongens zijn blijven slapen en de rest is terug gegaan naar hun eigen slaapzaal. Ik klim voorzichtig uit bed. Ik heb een shirt aan dat net tot over mijn billen valt. Koude lucht komt tegen mijn blote benen. Ik sluip voorzichtig de gang op. Ik loop richting de badkamers. Als ik er ben, kijk in de spiegel. Het meisje voor me is spier wit. Haar lange blonde haar is warrig en haar blauwe ogen hebben een doffe uitstraling. 'Boe' zegt iemand. Ik schrik me rot en draai me verschrikt om. Ik kijk in de blauwe ogen van Jake. Hij is wel het laatste wat ik wil tegen komen. Hij zet een pas na voren. Automatisch zet ik een stap naar achter. Hij komt steeds dichterbij. Ik knal met mijn rug tegen de muur. Ik zit klem. Dit is precies waar hij me wilt hebben. Hij drukt zijn lijf tegen die van mij en hij plant kusjes op mijn kaaklijn. 'Jake kun je me dan nooit is met rust laten' roep ik. 'Dat zou kunnen maar dat doe ik niet' zegt hij lachend. Ik wurm mijn hand los. Ik geef hem vol een mep met mijn vlakke hand. In zijn gezicht staat een rode handafdruk. Met 2 handen grijpt hij naar zijn wang. Melanie dit is je kans om te ontsnappen zegt een stemmetje in mijn hoofd. Maar ik blijf staan. Verstijfd van angst. Ik besef me dat ik nu in beweging moet komen anders is het te laat. Ik ren snel langs hem heen en gooi de badkamerdeur met een zwaai dicht. Hijgend kom ik aan bij de slaapzaal.

Ik pak mijn tas en haal een boek tevoorschijn. Wanneer ik het open sla, valt er een klein fotootje uit. Op de foto staat een meisje. Dat meisje ben ik. Ik was 8 jaar toen die foto werd gemaakt. Ik heb een schattig jurkje aan en heb rode wangetjes op de foto. Ik draai de foto om. Op de achter kant staat een tekst.

Je kleine lach. Je lieve ogen. Soms wou je in je eigen leugentjes geloven. 1 ding maakt me blij. Dat ene ding ben jij. Je straalde en lachte lief. Ja jij was mijn hartendief. Praatjes kon jij wel verkopen. Soms moest oma wat snoepjes verloten.

Liefs mama
Foto gemaakt op 12-05-2008

Ethan moet hem vast in mijn boek hebben gestopt. Ik blijf nog een tijdje naar de foto kijken. Ik concentreer me op mijn boek. Om half 9 gaat eindelijk de bel. Ik ben de hele nacht opgebleven en ben dood moe. 'Goeiemorgen' roept Zoë vrolijk. 'Morgen' probeer ik op mijn aller vrolijkst te zeggen. Wat niet gaat want ik ben ongelofelijk chagrijnig.  Ik kleed me aan. En doe wel een kilo foundation op. Met die wallen moet ik haast wel. Veder doe ik nog een klein beetje mascara op. Ik koop mijn haren in een staart. 'Wacht even op mij' mompelt Nadia. Haastig trekt ze haar kleren aan.

We lopen met een groepje meiden de eetzaal binnen. 'Goedemorgen allemaal. Om half 11 wil ik dat jullie je hier allemaal verzamelen want we gaan vandaag zwemmen' zegt mevrouw van Helder. Ze wordt onderbroken door een gillende Ashley. Ze staat boven op en tafel en wijst gillend naar de grond. 'EEN MUIS' gilt ze hysterisch. Kinderen beginnen te gillen en sommigen gaan op tafel staan.  'Stel je toch niet zo aan' roep ik. Stiekem vind ik het hartstikke leuk dat Ashley bang op tafel staat te gillen. 'En nou is het stil' schreeuwt meneer Langeveld hard en hij slaat met zijn hand hard op tafel. Iedereen kalmeert en ik ga weer rustig veder met eten.

Heey hooii
Hier hoofdstuk 18. Ik hoop dat jullie het nog leuk vinden.
Ik zou graag willen weten wat jullie er van vinden dus laat een reactie achter.
Oja op de foto zie je het fotootje wat uit Melanie's boek viel.
XxAyella❤️