The badboy loves me(voltooid)

Hoofdstuk 28

POV Melanie

'We zijn er' zegt Jake naar een tijdje. Hij stapt uit en opent de deur aan mijn kant. Ik stap uit en we lopen naar binnen. Een geur van drank gemengd met zweet dringt mijn neus binnen. Het is een walgelijke geur waarvan ik moet kokhalzen. Algauw krijg ik een glas alcohol in mijn handen gedrukt. 'Drink op. Het is lekker' zegt Jake. Ik drink het op. Hij had gelijk het is inderdaad lekker. 'Ik ga kijken of de meiden er ook zijn' mompel ik. Hij geeft me een kus en ik loop weg. Plots legt iemand zijn hand op mijn schouder. 'Sander?' roep ik. Hij knikt en lacht. Hij wankelt naar me toe. Een alcohol geur hangt om hem heen. 'Je zal de mijne worden' zegt hij. 'Ga weg' roep ik hard. Jake heeft me ondertussen gezien. 'Je hoorde haar ga weg' zegt hij streng. 'Nee ze is van mij' zegt hij met een grijns. Zo te zien gaat Jake zo compleet door het lint. 'Jake laat maar' probeer ik nog maar het is al te laat. Jake haalt uit en raakt hem hard in zijn gezicht. Sander wankelt even maar stompt hard terug. 'Stop' gil ik. Een paar jongens proberen ze uit elkaar de halen. Ik hoop de ze de rest van de avond zich wel kunnen gedragen.

We zijn nu ongeveer een uurtje veder en ik heb al behoorlijk veel alcohol op. Dat geldt ook voor Jake. Ik loop even naar de wc. Ik laat koud water over mijn handen stromen. Ik draai de kraan uit en droog mijn handen af. Ik loop weer terug. Ik zie een meisje een jongen zoenen. Wacht die jongen is Jake. Hoe kan hij. Tranen staan in mijn ogen. 'Hoe kon je' roep ik.

Boos stamp ik naar buiten. 'Melanie wacht' roept Jake. Ik laat me zakken op een bankje. Kan het in mijn leven niet een keer goed gaan. 'Jake ga weg je had het nog beloofd en toch doe je het' roep ik boos. 'Melanie ik heb veel alcohol op. Vergeef me' smeekt hij. 'Jij bent echt dom als je denkt dat ik jou ga vergeven.' 'Daar heb je een punt maar ik hou van je. Asjeblieft vergeef me.' 'Jake dat kan ik niet' zeg ik en mijn tranen stromen over mijn wangen.  'Melanie geef me nog een kans.' 'Waarom zal ik je een kans geven als ik weet dat je me toch bedriegt.' Een steek van verdriet en verraad voel ik in mijn hart. 'Kelsey had het fout. Ik ben niet het eerste meisje dat jou veranderd heeft. Niemand zou jou kunnen veranderen' zeg ik en boos loop ik weg.

POV Jake

Na haar woorden verdwijnt ze. Ik heb mijn kans verspild. Maar ik ga haar niet opgeven. Ik hou van haar. Ik kan nu wel achter haar aanlopen maar dat heeft geen zin. Ze moet eerst afkoelen. Ik heb ook geen zin meer om naar binnen te gaan. Ik stap in mijn auto en rijd naar huis. Daar tref ik een huilende Melanie aan. 'Melanie wat doe jij?' vraag ik verbaast. 'Mijn spullen zijn hier nog' zegt ze zacht. Ik knik en open de deur. Ik haal haar tas en geef hem aan haar. Ze wil weglopen maar ik pak haar hand. 'Melanie vergeef me asjeblieft' zeg ik smeekend. Ze schudt haar hoofd. 'Ik kan je niet vertrouwen Jake' zegt ze.

POV Melanie

Ooit zal ik hem kunnen vergeven maar nu nog niet. 'Jake ooit zal ik het je vergeven maar snap dat ik dat nu nog niet kan doen' zeg ik zacht. Hij knikt en laat me los. Ik loop naar buiten. Wees sterk Melanie je hebt hem niet nodig moedig ik me zelf aan. Ik veeg mijn tranen weg een loop richting huis. Mijn vader zal sowieso vragen waarom ik niet bij Jake slaap. Ik bedenk allemaal redenen. Zoals Jake was ziek en ik gunde hem rust of ik voelde me noet lekker en wou naar huis. Ik besluit de laatste smoes te gebruiken. Ik wil het niet vertellen want mijn vader wordt woest en dan mag ik hem nooit meer zien. Stel dat ik hem kan vergeven.

'Wat doe jij hier?' vraagt mijn moeder. 'Ik voelde me niet lekker en wou naar huis. Jake heeft me afgezet' zeg ik zo geloofwaardig mogelijk. Ze knikt en rolt haar rolstoel de keuken in. Even later komt ze weer terug met een dampende mok thee. 'Drink maar op' zegt ze lief. Ik drink het op en loop daarna naar boven.

Ik pak mijn tas uit. Het shirt van Jake zit erin. Ik trek het voorzichtig aan. Het ruikt nog naar hem. Ik moet mijn tranen inhouden. Ik sluit mijn ogen en zie het beeld van zo straks. De lippen van Jake op die van een ander meisje. Ik open mijn ogen wanneer ik zacht getik op het raam hoor. Ik loop naar mijn balkon deur en zie Jake staan. Voorzichtig open ik de deur. Hij komt direct binnen. 'Melanie het spijt me zoveel. Ik heb er echt ontzettend spijt van. Geef me alsjeblieft nog een kans' smeekt hij. Daar sta ik dan in het shirt van Jake te bedenken of ik hem nog een kans zou geven. Een traan glijdt naar beneden. 'Kom morgen terug dan zal ik zeggen of ik je nog een kans geef' zeg ik zacht.

Heey hier is hoofdstuk 28.
Ik hoop dat jullie het nog leuk vinden
Ik heb maar 2 stemmen op dit boek kom op mensen. Stem als je het een leuk boek vind

XxAyella❤️