"Klasgenoten"~ Jacob Sartorius | Boek 1

17

-Luna-

We renden naar Jesse en Alana toe zo hard as we konden. Toen we bij Jesse aankwamen, was hij aan het huilen en wees ergens naar toe.

"Alaja weg." Huilde hij en wees naar het meisje dat weg skateboarden.

Snel pakte ik Jesse op en we volgden Alana. Gelukkig skateboardt ze niet zo snel, dus konden we haar makkelijk bijhouden. Nouja, makkelijk niet echt.

"Sneller Jacob!" Zei ik en rende naast Michael. We kwamen in een bekend straatje die ik gisteren heb bezocht.

"Wacht, stop." Zei Michael en stopte, alweer. We zagen Alana van haar skateboard af springen en het voor een huis zette. Ze klopte op de deur en deed haar oordoppen uit. Ik zag dat ze een klein tasje had in haar hand.

Nash deed open en ze stapte in.

Ze is bij Hayes.

"Is ze nou.." Zei ik en Michael zette Jesse neer.

"Is dat niet de huis van Nash en Hayes Grier?" Vroeg Jacob en ik knikte.

Hoe kan het dat Alana bij Hayes was terwijl ik gisteren hem nog vroeg of ze er was.

Michael beende heel snel naar de voordeur en ik volgde hem. Ik liet Jesse bij Jacob, wetend dat hij op hem zou passen.

"Griers! Geef me mijn fucking zusje!" Hij klopte, nou eigenlijk sloeg hij de deur.

Hayes deed open met niets anders dan alleen een broek, en geen shirt. "Man, doe een t-shirt aan!" Zei ik en verborg mijn ogen achter mijn handen.

"Alana? Je was toch net... Oh snap."

"Ja, oh snap. Hayes geef me mijn zusje terug." Zei Michael. Hij begon een beetje gewelddadiger te worden dus stopte ik hem.

"Hayes, laat me alsjeblieft binnen en laat me met haar praten." Vroeg ik netjes. Hij keek naar mijn broer en weer terug naar mij voordat hij knikte. Hij stapte op zij en ik sprintte naar binnen.

"Alana!" Ik zag haar staan in de keuken. Ze draaide om en ik zag dat ze een glaasje water dronk. Toen ze mij zag vergrootte haar ogen liet het glas tussen haar duim en andere vingers weg glijden.

"Luna..." Zei ze.

"Alana, ben je nou serieus naar Hayes gegaan!" Schreeuwde ik. "Na alles wat hij je heeft aangedaan, ben je naar dat ding gegaan."

"Luna-"

"Hij heeft je verlaten om in andere meisjes haar broeken te zitten!" Zei ik.

"LUNA HOU JE MOND!" Schreeuwde ze naar mij. "WELKE OPTIE HAD IK DAN? NIEMAND REAGEERDE OP MIJN APP'JES OF NAMEN OP EN JIJ WILDE MIJ ZO NODIG WEG HEBBEN. MICHAEL IS AL BOOS OP ME EN IK HAD NIEMAND MEER, ZELFS MAMA EN PAPA. IK HAD GEEN FUCKING KEUZE DAN NAAR HAYES TOE TE GAAN!" Schreeuwde ze weer.

"Hij is een SLECHTE jongen!" Schreeuwde ik terug, en liet het 'slechte' iets harder zeggen.

"Die slechte jongen heeft me wel goed behandelt." Zei ze zachtjes. Boos veegde ze haar tranen weg en vormde haar trillende handen in een vuist.

Opeens kreeg ik pijn, geen normale pijn, maar pijn in me hart. Alana begon zwaarder te ademen, net zoals ik en voordat ik het wist begon de kamer te draaien.

"Luna, wat gebeurt er?" Zei Alana terwijl ze haar hoofd vast hield.

"I-ik weet niet." Zei ik en hield mijn hoofd ook vast.

"Het spijt me dat ik je kans met Jacob heb verpest." Zei ze uit het niets.

"Het spijt me dat ik zei dat het beter was toen je weg was." Zei ik.

"Ik wil geen ruzie met je, je bent mijn tweeling."

"En ik wil ook geen ruzie met jou, jij bent mijn ook mijn tweeling."

"Luna."

"Alana."

Voordat ik het wist vielen we allebei op de grond. Mijn hoofd bonkte zo hard dat ik niet eens weet wat er allemaal gebeurt.

"Oh my god!" Schreeuwde Nash en voordat ik het wist kwam Michael, Hayes, Jacob en Jesse naar binnen gerent.

"Wat is er gebeurd?" Vroeg Jacob.

"Als tweelingen een hele erge ruzie hebben dat kunnen ze een paniekerige aanval krijgen zoals dit." Zei Nash en hielp me overeind.

Moeilijk keek ik hoe Michael Alana overeind hielp. "Voorzichtig!" Zei ik moeilijk. "Dat is wel mijn zus."

Ik viel weer naar achteren en Jacob ving me op. Ik voelde mezelf heel slapjes en energieloos.

"Leg ze op de bank." Zei Hayes en ik voelde mezelf weg geslepen worden. Niet lang daarna voelde ik een zacht oppervlak onder me en viel in slaap.

-Jacob-

Het was echt schrikken toen Luna naar achteren viel. Gelukkig ving ik haar op en had haar in mijn armen. Michael liet het toe en samen brachten we de tweeling naar de bank. Ik plaatste Luna's hoofd op mijn schoot en keek hoe ze in slaap viel.

Ik keek naar rechts en zag Hayes knielend voor Alana. Hij had inmiddels al een shirt aan gedaan. Michael en Nash waren met elkaar aan het praten en Jesse zat aan een koek te knabbelen.

Jeetje, ik wist niet dat een tweeling dit kon meemaken. Dat ze gewoon tegelijkertijd een flauw konden vallen. Toen Luna zei dat we voorzichtig moesten doen met Alana wist ik dat ze het goed hadden gemaakt.

Ik strookte Luna's haar uit haar gezicht. Ze is zo mooi als ze slaapt, zo schattig en rustig.

"Gaat het, bro?" Hoorde ik Hayes vragen. Hij stond nog steeds geknield naast Alana maar had zijn arm om haar heen.

"Ja man." Zei ik en keek weer naar Luna.

"Jacob, is het toch?" Ik knikte en keek Hayes aan.

"Ik zie dat je veel geeft om Luna." Zei hij. "En ja, ik ken het verhaaltje."

"Ja, het is mijn schuld." Ik nam een diepe zucht en speelde met een lok haar van Luna. "En ja, ik geef heel veel om haar." Zei ik.

Ik geef inderdaad veel om haar.