"Klasgenoten"~ Jacob Sartorius | Boek 1

22

Luna

"Ik ga jouw zo inmaken Jacob." Zei ik terwijl hij angstig naar me keek. Iedereen stond inmiddels al om ons heen.

"Dus, jullie kennen elkaar al?" Vroeg de meester en de meisjes waren een beetje aan het fangirlen. Ja een beetje maar want 'fangirlen' is niet echt iets voor ons. "Ja. Ja we kennen elkaar al." Zei ik terwijl ik nogsteeds naar Jacob keek. De coach propte zijn armen tussen ons in en duwde ons van elkaar weg. "Luna. Jacob. Kies om de beurt een teamgenoot." Begon de coach. Nu hij het zegt, ik heb Jamie nog niet gezien. Ik keek rond en ja, daar stond hij helemaal achterin. "Dames eerst." Zei de coach en natuurlijk koos ik alle meiden en Jacob alle jongens. En omdat Jamie werd gekozen door Jacob moest hij weer eens doen alsof hij ziek was en mocht hij naar huis, waardoor Jeraisa op de bank moest zitten. Het liefst speelde ik met haar, maar ik heb Emelie nog.

Iedereen stond in de houding. "Je gaat me toch niet in mijn billen knijpen hé?" Zei Emelie die in hurkhouding voor me zat met de bal in haar handen. Kom op, iedereen heeft wel een vieze vriendin of vriend of eentje die altijd doordenkt!
"Klaar? Start!" Riep ik en al gauw kreeg ik de bal in mijn handen. Emelie rende zo snel mogelijk naar voren en gaf alle jongens een body. Al snel merkte ik dat ze achter mij aan zaten dus is gooide zo hard mogelijk naar Emelie.

De rest skip ik eventjes

Het stond uiteindelijk 03 - 03. Man, ze spelen goed!

"Niet opgeven Luun!" Hoorde ik van de tribune. Ik kreeg de bal weer in mijn handen en gooide zo hard mogelijk naar Jeraisa die de plaats van Emelie had ingenomen. Jeraisa stond te wachten op de bal en ik zag dat Jacob ertussen wou staan om de bal te vangen maar inplaats daarvan kwam de bal tegen zijn neus aan. De coach floot en iedereen liep op hem af, nou ja, ik rende op hem af. Ik knielde bij hem neer.

"Jacob, het spijt me. Gaat het?" Vroeg ik hem bezorgd.

"Ja, ja. Het is maar een bloedneusje." Zegt hij, maar je ziet dat hij de tranen van pijn in probeert te houden. "Luna loop jij even mee met hem naar de wc?" Vroeg de coach me. Ik knikte en liep achter hem aan.

"Weet je echt zeker dat het gaat?" Vroeg ik hem nog één keer.

"Ja Luna. Het is gewoon dat.."

"Dat wat?" Onderbrak ik hem

"Ik ben opeens bang voor mijn eigen vriendin." Zei hij en ik bloosde. Ik stompte hem speels waardoor we lachten.

"Ik bedoel, ik wist dat je op deze sport zat, maar ik wist niet dat je cornerback was en zo goed kon spelen." Zei hij.

"Bedankt." Zeg ik simpel. Hij draaide zich om en had zijn neusgat volgepropt met tissue's die half rood waren van het bloed. Ik begon te lachen.

"Weet je serieus niet hoe je bloedneus moet laten stoppen?" Vroeg ik hem lachend.

"Niet echt nee."

"Dan gaan we doktertje spelen en dan ben jij de patiënt en ik de dokter!" Zei ik en duwde hem op het bakje in de kleedkamer.

"Haal die tissue's uit je neus!" Zei ik terwijl ik naar de wc liep. Ik pakte zoveel mogelijk wc papier en maakte het met koud water nat. Daarna liep ik terug en depte het op zijn hoofd.

"Dat is koud!" Zei Jacob. "Pff, mietje." Zei ik terwijl ik nog steeds depte en het uiteindelijk op zijn hoofd liet. Ik liep terug naar de wc en dan weer terug naar Jacob met een kleine natte tissue en propte het in zijn neus.

"Dit is heel ongemakkelijk." Zei hij, en we lachten.

"Moet jij zeggen, ik heb dit veroorzaakt." Zei ik en We lachten weer. Daarna depte ik nog eventjes met de tissue op zijn voorhoofd.

Aangezien ik niet naast hem kon liggen lag ik tegenover hem met onze hoofden tegen elkaar. We keken naar de plafond tot ik Jacob hoorde zijn tissue's weg gooien, daarna kwam hij weer liggen.

"Luna?"

"Jacob?"

"Ik heb nog steeds niet gekregen wat ik wou hebben gisteren." Ik giechelde. Hij zat rechtop en ik deed hem na. We keken diep in elkaars ogen, en ik merkte opeens dat we dicht bij elkaar waren. Hij had zijn armen om me heen en ik had mijn handen bij zijn borst. We staarden naar elkaars lippen. Ze waren maar een millimeter van elkaar af en de deur schoot open. We lachten en lieten elkaar los en keken naar de persoon die expres aan het hoesten was: Micheal.

"Luun we gaan." Zei hij snel en deed de deur dicht.

"Je krijgt die kus nog nog wel van me." Zei ik tegen hem en liep naar het meisjes gedeelte van de kleedkamer en kleedde me om. Toen ik uitstapte knuffelde ik Jacob nog snel en ging naar de auto. Ik zat deze keer achterin met Jesse en Alana voorin met Micheal. Toen ik instapte begon Alana me al gelijk te plagen.

"Heb je lekker gezoend?" Vroeg ze met een plagerige toon in haar stem. En Micheal begon weer te hoesten.

"Owh hou op kinderachtige kinderen!" Zei ik tegen hun. We reden naar huis en ik en Alana liepen naar onze kamer. Ik begon gelijk te douchen omdat ik stonk van de zweet en was net optijd klaar, want Micheal riep ons om te eten.

Toen ik beneden aankwam in mijn Unicorn onesi zag ik Alana en Micheal vechten om het eten en Jesse in het babystoeltje zijn babyvoeding te eten.

"Wat is dit?" Vroeg ik Micheal.

"Varken!" Antwoordde Alana al snel.

"Eww, ik eet wel iets anders." Zei ik en liep naar de koelkast.

"Lust je dan geen varken?" Vroeg Micheal terwijl hij nog een hap nam.

"Dat weet je toch?"

"Jaja, maar, je lust dan dus ook geen speklapjes ofzo?" Vroeg hij en ik deed als ik moest kotsen. Ik keek in de koelkast en besloot dan toch maar een salade te nemen.

Ik at het op en ging naar boven om mijn huiswerk te maken. Daarna speelde ik eventjes met Jesse, Alana en Micheal stoeien en kietelgevecht. En vervolgens ging ik slapen.