"Klasgenoten"~ Jacob Sartorius | Boek 1

38

-Alana-

"Alana!" Hoorde ik iemand roepen. Ik was nu echt niet in de stemming voor iets dus zat ik maar bij de deur, een paar grassprieten te plukken en vervolgens het weer op de grond gooien.

"Wat?" Zuchtte ik. Ik keek op en zag Harry daar staan, met een chocolade reep in zijn hand.

"Wat is er?" Hij knielde neer naar mijn hoogte en keek me aan. Ik zuchtte weer en leunde naar achteren door mijn armen achter mijn rug te plaatsen.

"Ben niet echt in de stemming nu." Zei ik en hij knikte begrijpend zijn hoofd. Hij keek naar zijn reep en weer terug naar mij.

"Wil je?" Ik schudde mijn hoofd met een zwakke lachje. Wauw, voor de eerste keer erger ik me niet aan Harry.

"Kom op! Wie zegt er nou nee tegen chocola?" Hij strookte een plukje haar naar de achterkant van mijn oor en bracht het stukje chocola naar mijn mond toe. "Neem een hap," Zei hij en ik rolde mijn ogen met een kleine lachje. Ik nam een hap en keek te hoe zijn lach vergrootte waardoor ik ook een beetje moest lachen. "Zie juh?" Zei hij in een meisjes achtige stem.

"Hey, wil je misschien wat eten? Me ma heeft net spaghetti gekookt en misschien wil je ook?" Vroeg hij en ik stond op.

"Nee dankje Harry, maar ik denk dat ik even ga liggen. Bedankt dat je me even liet lachen en van je reep liet eten." Ik stond op en Harry volgde me.

"Maak niet uit, als je maar weet dat ik er voor je zal zijn. Ik heb tenminste je nummer." Zei hij en een cheecky lach vormde op zijn gezicht.

Laat maar het ergeren begint al.

"Ugh, ja hoor!" Ik stapte naar achteren en deed de deur dicht.

"Doei!" Hoorde ik hem nog zeggen aan de andere kant en ik kon het niet helpen dan maar dom naar mezelf te lachen.

-Luna-

"Ik uhh..." Zei Jacob en ik brak uit mijn trans. De trans die ik had wanneer ik weer naar zijn mooie ogen keek.

"Ik moet plassen!" Zei ik snel.

Wauw, serieus Luna? Ik moet plassen? Ga terug naar je hoek alsjeblieft!

Ik stond op en rende naar de toilette. Ik nam een diepe adem en probeerde mezelf weer tot rust te komen.

Ik liet een handje bol koud water over mijn hoofd gooien en keek mezelf in de spiegel aan.

Je kan dit!

Ik deed de deur open en liep weer terug naar Jacob's kamer. Hij zat aan zijn bureau, met zijn hoofd op de tafel en zijn handen om zijn hoofd heen.

Ik schraapte mijn keel waardoor hij schrok en rechtop stond. Hij draaide zich om ik zag dat hij rood was,

Yup, nog steeds sch-

STOP HET!

"Over onze project." Begon ik en nam plaats naast hem. "Waar wil je het over hebben?"

"O-over...uhm..." Stotterde hij. Ik kon zien dat hij ook pijn heeft. De sfeer tussen ons gaat niet echt goed. "I-ik denk, uhm..."

Ik keek weg en beet op mijn lip. Hoe graag ik mezelf wil inhouden nu, ik weet dat er binnenkort weer een touwtje te hard word getrokken waardoor ik mijn tranen weer zichtbaar laat zien.

Jacob nam een zucht en stond op. Hij liep naar zijn bed toe en zat neer. Zijn knokkels zijn nog rood van het vechtpartij en hij hield zijn hoofd vast uit frustratie. Ik voelde een traan langs mijn wang naar beneden rollen maar veegde hem onmiddellijk af.

Ik moet me bezig houden aan het project! Niet aan hem!

"Het project gaat dus over 'Zelf muziek maken'." Zeg ik dan. Terwijl ik nog steeds naar zijn witte bureau kijk. "Micheal heeft een gitaar, ik heb een keyboard, heb jij een instrument?" Vraag ik en kijk hem aan.

"J-ja. Ik ehm, ik heb een drumstel beneden." Zei hij terwijl hij nog steeds naar zijn voeten keek.

Ik knikte. "Okay." Zei ik nog voor de duidelijkheid. Want ik denk niet dat hij me heeft zien knikken.

"Het is alleen muziek maken, geen 'zingen-en-zo' erbij, toch?" Vroeg ik hem.

"N-nee." Antwoordde hij.

Is hij verdrietig? Je kan het horen aan zijn stem. Hij kan ook boos zijn. Of gemixt. Okay, ja, nee. Laat maar.

"Ik haal bij mij thuis de gitaar en de keyboard even." Zeg ik. Hij knikt en ik verlaat zijn kamer. Als ik de deur dicht doe leun ik er even aan. Opeens hoor ik dingen vallen en hoor ik een geplof op zijn bed.

Ik denk, dat hij spullen van zijn bureau heeft laten vallen, en dan weer terug is gaan liggen op zijn bed. Dus hij is boos! En verdrietig! Ik vind het zielig dat ik vaak zo bot en kil tegen hem doe. Uhg! Ik ben een slecht persoon.

Weer glijd er een traan over mijn wang. Ik veeg die snel weg als ik voetstappen op de trap hoor. Ik verstop me snel achter een planten bak. Op dit moment wil ik niet echt gezien worden. Ik zie een mooi meisje met, ik schat, een oudere leeftijd dan Jacob. Natuurlijk. Het is Caroline. Ze loopt een kamer binnen en dit is mijn kans. Ik kan gaan! Ik loop zo stil en snel mogelijk de gang door en de trap af.  Ik hoef mijn schoenen niet aan te doen. Ik woon nu toch vlak naast hem. Ik pak snel de sleutels uit mijn jaszak en loop naar buiten. Ik doe de deur dicht en als ik me omdraai zie ik Harry buiten op de grond staan en chocola eten, en te staren naar mijn huis.

Nu we het over chocola hebben. Ik wil ook wat. PING! Ik heb een ideetje. Misschien. Ik ga het toch proberen!

"Yo! Ziet mijn huis er lekker uit?" Vroeg ik hem en liep naar hem toe.

"Nee, niet je huis. Maar Alana. Ze ziet er lekker uit. Lekkerder dan jou." Zegt hij om me te plagen. "En ik wacht tot ze buiten komt."

"Wil jij niet naar binnen?" Vraag ik dan.

"Ja natuurlijk wel. Wat dacht je dan?" Zegt hij in een duh-stem.

"Twee reepjes chocola en ik laat je binnen. Deal?"

"Deal."

"Welke twee repen wil je?"

"Heb je Hersheys? En oreo milka?" Vroeg ik hem.

Het is zo cool. Het lijkt alsof hij drugs verkoopt. Alsof we stiekem handelen. Zo cool!

Hij liet de binnenkant van zijn jas zien. En niet te geloven. Hij heeft zoveel zakken in zijn jas! Ik elke zak één of twee repen chocola van een merk. Hij gaf me wat ik wou en ik liep naar de deur.

"Wacht." Zei hij ik draaide me om.

Zeg nou alsjeblieft niet dat je de repen terug wilt!

"Waar zijn je schoenen?" Vraagt hij me. Ik zuchtte van opluchting en haalde mijn schouders op.