"Klasgenoten"~ Jacob Sartorius | Boek 1

48

-Jacob-

Haastig liep ik door de school om Luna te vinden. Ja, ik was nerveus voor haar reactie en Ja, ik ben bang. Ik bedoel, wat als ze het niet wilt? Nee Jacob, doe toch niet gek! Als ze echt van me hield dan zou ze me steunen, toch?

"Kuona!" Riep ik wanneer ik haar zag bij haar kluisje.

"Ja?" Antwoordde ze.

"Heb je Luna al gezien? Jullie fietsen toch altijd samen?" Vroeg ik en ze schudde haar hoofd.

"Nee, ze zei dat ze werd gebracht door har Tante ofzo." Zei ze en stopte haar Science boek in haar kluisje.

"Oké, dank je. Zie je zo in de klas." Zei ik en draaide me om. Ik besloot maar om naar de Aula te gaan aangezien ze daar meestal zit.

Onderweg naar de Aula zag ik Luna naar de Informatie Balie toe rennen. Ze had geen tas bij haar en zo te zien, komt ze net uit het ziekenhuis.

Ik liep naar haar toe, haar tante stond naast haar. Ze hadden een heftige gesprek met de vrouw achter de balie, dus wachtte ik maar totdat ze klaar waren.

"Dag Tante Maica! Tot zo." Zei ze en kuste haar op de wang. Zachtjes liep ik achter haar en zette mijn handen voor haar ogen.

"Wie ben ik?" Vroeg ik in een anonieme stem.

"Zach Clayton?" Zei ze en ik mijn lach vervaagde.

"Wat?" Vroeg ik.

"Jacob, denk je echt nou?" Zei ze en mijn lach hervormde weer op mijn gezicht. Ik knuffelde haar door mijn armen over haar armen te plaatsen waardoor ze vast zat in mijn armen. Haar haren tegen mij aangedrukt die ik snoof alsof het één of andere drugs was.

Correctie, zij is mijn drug.

En ik ben er verslaafd aan.

"Ahw, heb je me gemist?" Vroeg ze en ik knikte mijn hoofd. Opeens begon ze te trillen, heel snel.

"Je ademt in mijn nek!" Zei ze. Ik liet haar los en ze draaide zich om.

"Ahw, ze zijn schattig." Zei een vierde-klasser en ik begon te blozen. Ik plaatste mijn arm om haar schouders heen en liepen weg.

"Waar is je tas?" Vroeg ik.

"Thuis."

"Waarom is het thuis."

"Omdat ik geen zin had."

"Waar had je geen zin in?"

"Omdat ik dan helemaal naar huis moet gaan."

"Waar was je dan? Ben je moe? Wil je wat te drinken? Moet ik je tas halen? Heb je je sleutels wel? Kan ik-"

"Jacob, luister naar me." Zei ze wanneer ze mijn lippen vast hield met haar hand.

"Je bent echt een lieve vriendje, maar er is geen tijd meer. Bedankt!" Snel drukte ze een kusje op mijn lippen voordat ze me los liet.

"Zal ik je dragen naar boven?" Vroeg ik snel.

"Jacob?"

"Dacht ik al." Zei ik en keek naar de grond.

Op een schaal van één tot tien,

Is mijn nerveus level

9840372729272927281016551.

Bij de pauze ga ik het vragen. Honderd procent!

De bel ging en we liepen naar boven, naar onze lokaal. Naast elkaar, gelukkig.

Jamie en Kuona zaten voor ons en wij achter hun. We zaten helemaal achterin, gelukkig want dan kan ik Luna's hand vast houden.

Gelukkig is de schorsing van mij en Jamie al afgelopen. Ik bedoel, mijnpols doet nog pijn van de bakken strafwerk, maar het is het waard. Ik kan Luna nu zien. De docente liep richting Luna en keek haar streng aan.

"Luna waar is je boek?" Vroeg ze en deed haar armen over elkaar. Luna naapte de juf na door haar armen ook over elkaar te doen.

"Thuis." Antwoordde ze.

"En wat doet het thuis?"

"Veel meer lol hebben dan ik nu." Zei ze, en de klas begon te lachen.

~•~•~•~•~•~

"Oh my God! Pauze is love, pauze is life!" Zei Kuona die samen met Luna als laatste de trap afliepen.

"Hey Luna, wil je misschien met me lopen?" Vroeg ik. Ik zweer het je, mijn palmen zijn zo nat als een waterval.

"Tuurlijk!" Zei ze en onthaakte haar arm met die van Kuona.

"HA! Meer chocola voor mij!" Zei ze en rende weg. Ik pakte haar hand en liepen de schoolplein op. Het is best wel mooi weer, alleen is niemand buiten.

Hamburger dag.

"Dus..." Zei ze.

"Dus..." Herhaalde ik haar.

"Eenhoorn-dag is bijna!" Zei ze blij.

"Oh ja! Dat zei je nog." Zei ik en die flashback kwam terug.

"Dus, wil je bij mij thuis komen? Ik heb eenhoorn onesie's en ik ga alle afleveringen van My Little Pony opnemen. Ik zal bakken ijs meenemen en bij de tijd is Alana dan al thuis. Ze mag misschien eerder naar huis!" Zei ze blij.

"Weet je, mijn oude vriend uit Virginia appte mij gisteravond." Begon ik.

"Hunter?" Vroeg ze en ik knikte.

"Z-zijn vriendinnetje gaat verhuizen. Ze willen een lange afstands relatie beginnen." Loog ik.

"Ahw, succes daarmee Hunter." Zei ze.

"Hoe bedoel je?" Vroeg ik.

"Lange afstands relatie." Antwoordde ze.

"Stel, ik zeg maar wat, dat één van ons gaat verhuizen. Kan je een lange afstands relatie aan?" Vroeg ik, omg ik ben zo nerveus nu.

"Nee," zei ze. "Ik kan dat niet handelen. Het is te moeilijk." Zei ze en ik voelde hoe mijn hart brak.

"L-Luna ik m-moet je wat vertellen..."

Zeg het Jacob. Hoe eerder, hoe beter.

"Ja?" Vroeg ze.

"Paar dagen geleden..."

Ik kan het niet.

Ik hou teveel van haar.

Ik kan het gewoon niet.

"Heb je mijn ijsje opgegeten? Ik weet het Jacob, ik zag het." Zei ze en precies op dat moment ging de bel.

Oh nee!

Ik liep in mijn eentje de klas in. Hoe ga ik dit aan Luna vertellen? Ik vertrek binnen twee weken al en ik heb de ballen niet om het haar te vertellen.

Ik zat neer naast Alex die op dit moment een spel zat te spelen op zijn iPad. Ik plaatste mijn boeken op tafel leunde naar achteren op mijn stoel.

"Yo Jacob, waarom zit je niet naast Luna?" Vroeg Alex. Ik zuchtte en keer naar zijn scherm.

"Ik wil vooraan zitten vandaag." Zei ik.