19

2.1K 90 32
                                    

Alana

"Eerlijk?" Zei ze.

"Ja duuh!"

"Okay, het was echt geweldig!" Begon ze. "Ik hoorde iemand 'hoi' zeggen en dacht dat het Micheal was, maar het was Jacob! En toen vertelde hij me alles, en we gingen samen Netflix kijken!" Zei ze enthousiast.

"Oeh Netflix-"

"EN CHILL!" Schreeuwde ze opeens. Ik keek haar met een Bruh-face aan.

"Sorry, lang verhaal." Zei ze en stond op om weg te gaan.

"En waar ga jij heen?" Vroeg ik

"Nou, morgen is het MAAAAANDAAAAGG en ik heb nog geen HUUIIIISSSSSWEEEERRRRKK gemaakt." Zei ze terwijl ze met de 'maandag' en 'huiswerk' naar boven keek.

"HA! Ik heb geen huiswerk!" Zei ik en sloeg haar op haar hoofd en rende naar beneden.

Luna
Ik rende haar achterna. Hoe durft ze mijn heilige eenhoornhoofd aan te raken, en pijn te doen?!

"Doei Hayes!" Schreeuwde ze renend en ik rende haar achterna en schreeuwde "Doei Nash!"

Alana was al binnen en deed de deur opslot.

"ALANA!!" Schreeuwde ik bonkend tegen de deur aan met mijn vuisten. Ik keek haastig achter me en zag Micheal met Jesse in zijn armen lopen naar huis. Ik rende op hun af en pakte de sleutels van Micheal af, die hij net nog uit zijn zak haalde. Ik deed de deur te hard open waardoor hij weer dicht ging, en ik hoorde Micheal achter me lachen. Ik deed de deur weer open en rende naar boven. Ik heb nu geen tijd voor de karma van Alana, die komt morgen wel. *Duivels Glimlach*.

Ik zat achter mijn bureau en leerde Geschiedenis. Ik zat ondertussen 'Boomerang' van the summerset te luisteren en zette het op zijn hardst.
-Muziek daar boven-

"Ugh! Geschiedenis, Geschiedenis, Geschiedenis! Wat gaan we hiermee in de toekomst doen?!" En vreemd genoeg hoorde ik een antwoord.

"Weet ik veel, misschien wilt er iemand later in een museum werken? En oh ja, die muziek van jou? Eindelijk iemand met dezelfde muziek smaak als ik!"

"Die stem.. Die stem?" Zei ik met mijn potlood tegen mijn kin. "Hai Jacob, hoe kom jij binnen?" Zei ik en draaide me om naar mijn hangstoel waar hij op zat.

"Ik deed de deur open, hoorde je zingen. Maar volgens mij hoorde je me niet, want de Muziek stond te hard en je zong nog eens hard mee." Zei hij en ik begon rood te worden. Nu hij het zegt. Mijn muziek staat nog aan. Ik deed hem op pauze en keek hem weer aan.

"Wat doe je hier, aardappelhoofd?" Zei ik en plaagde hem met 'aardappelhoofd'. Hij lachte en begon weer te praten.

"Nou, we zijn iets.. En ehm, ik heb nog steeds niet gekregen wat de meeste koppels doen." Zei hij en stond recht voor me met zijn armen gespreid om me vast te houden. Ik stond op en hij hield me vast, met mij twee armen tussen ons zodat ik hem weg kon duwen als het nodig was. Hij was wel erg groot, zeker een kopje groter ofzo? Ik kwam maar tot de bovenkant van zijn kin! Ik keek hem lachend aan en stond op mijn tenen, hij bukte zijn hoofd naar mij toe en toen onze lippen maar een centimeter van elkaar waren verwijderd  en hij sneller met zijn lippen naar me toe kwam, keek ik naar beneden zodat hij mijn haar zoende in plaats van mijn lippen. Of iets in die richting. Ik duwde hem tegen mijn bed aan en ging lachend weer zitten op mijn bureau stoel.

"Dat was zo, niet leuk!" Zei hij. Ik keek hem aan.

"Tja, het leven is nou juist oneerlijk. En die kus krijg je nog wel van me tegoed."

"Ja morgen! Morgen beloof ik dat je me zult zoenen! Desnoods bind ik je vast en zoen ik jou zelf wel." Zei hij en we lachten.

"Okay Romeo! Ga geschiedenis leren jij!"

"Kan ik met jou leren?"

"Ja hoor."

"Mooi, ik pak eventjes snel mijn boeken!"

Ik knikte en liep met hem mee naar de deur van mijn kamer. Toen ik hem opendeed viel Alana naar binnen.

"Heb je Allas gehoord?" Vroeg ik haar.

"Ja morgen! Morgen beloof ik dat je me zult zoenen! Desnoods bind ik je vast en zoen ik jou zelf wel!" Zei Alana om Jacob na te doen. We lachte even.

"Nou Romeo, Ga je boeken halen jij!" Zei Alana, en hij liep naar huis. Alana zei dat ze in bad ging en Jacob en ik werkten samen. Vanavond bleef hij mee eten en toen ging hij naar huis. Daarna lachen we in bed. Ik was best moe van wat er was gebeurt dus viel ik snel in een diepe slaap.

"Klasgenoten"~ Jacob Sartorius | Boek 1Waar verhalen tot leven komen. Ontdek het nu