"Klasgenoten"~ Jacob Sartorius | Boek 1

43

-Luna-

"Ik vind het echt zielig voor Alana." Zei ik en nam een hap uit mijn nieuwe suikerspin. Het is al inmiddels heel laat en ik werd gebeld door Michael. Mama en Papa gaan bijna weg en ze willen me nog zien.

"Ja, vind ik ook. Ik bedoel, zij is drie dagen geschorst plus nog twee blokweken terwijl wij drieën alleen maar een blokweek hebben, plus ze heeft een blessure." Stemde Jamie in.

"Wat als ik haar inval bij voetbal?"

"Luister, ik hou van je -heel erg- maar jij en voetbal gaan niet echt samen. Enige wat je weet is hoe je de bal moet schoppen en negen van de tien keer zit hij vast in een boom." Zei Jamie eerlijk.

"Nou bedankt-"

"Alsjeblieft!"

"Wat denk je van dansen?" Vroeg ik en hij stopte met lopen.

"Jij? En dansen? HAHA! Grappig! Je kan niet eens normaal lopen wil je nog gaan dansen voor duizenden mensen?" Oké, nu is Jamie iets té eerlijk.

"Weet je, je hoort hier te zijn om mij te steunen en niet om mij uit te lachen!" Zei ik als een klein kind.

"Maar ik wil je ook niet steunen...ik wil je duwen!" En voordat ik het wist werd ik geduwd tegen mijn eigen voordeur. De deur zwaaide open en ik viel naar voren, met Michael voor me.

"Mooi binnen gekomen, Jamie ga naar huis, het is laat en jij," Michael trok me omhoog, "Moet je zus helpen in de auto te zetten. Ik rij." Commandeerde hij.

"Jij rijdt? Jamie, wens me geluk en tot nooit meer ziens!" Zei ik en Michael duwde mijn hoofd weg.

"Ik ga jouw echt overrijden, kill!" Zei hij en ik lachte.

"ALANA KOM MET JE ROLSTOEL HIER!" Zei ik en liep naar de woonkamer. Ze zat in de midden van de woonkamer. Langzaam draaide ze zich om alsof ze in een film speelde.

"Waar is mijn snoep, Luna?" Zei ze in een mysterieuze stem.

"Ik-ik-ik" stotterde ik.

"Ik-ik-ik- waar is mijn snoep, Luna?"

"Wil je snoep? Hier," ik gooide de suikerspin naar haar richtig waarna ze die netjes opving.

"Is dit alles?"

"Wil je ophouden met eng doen en meekomen in de auto?" Vroeg ik en ze lachte.

"Rol me." Zei ik en ik rende naar haar toe en zo maakte we onze weg naar buiten.

~•~•~•~

De volgende dag werd ik wakker in mijn kamer. Iemand klopte aan en zo te zien ben ik de enige die dat hoort. Met moeite stond ik op en liep als een zombie naar beneden. Ik deed de deur open en Hayes stormde naar binnen.

"Ik ben zo snel mogelijk gekomen!" Zei hij met en roze strik in zijn haren.

"Wat's met de strik?" Vroeg ik half gapend.

"Waar is je zus?" Vroeg hij.

"Eerst de strik."

"Eerst je zus."

"De strik, Hayes."

"Je zus, Luna."

"Hayes!"

"Okay, okay. Skylynn was vroeg wakker en ze had toevallig haar opmaak koffer in haar handen dus heeft ze me tijdens mijn slaap opgemaakt."

En toen ging ik stuk.

"HAHAHAHAHA! AHW POOBEAR!" Zei ik lachend en duwde me opzij. Hij sprintte naar boven en ik deed de deur dicht.