"Klasgenoten"~ Jacob Sartorius | Boek 1

42

- Luna -

"Kijk daar is het suikerspin kraampje!" Roep ik opgewonden en trek Jamie mee. Jammer dat er een hele rij staat. Als we eindelijk aan de beurt zijn vraag ik de man om twee hele grote suikerspinnen.

"Dat is dan €5,25." Zegt hij en steekt zijn hand uit, wachtend op het geld.

"Ehh.. Jamie?" En ik kijk hem aan. Hij lacht en geeft de man dan zijn geld. Ik draai me om en bots dan tegen iemand aan. "Ehm sorry-" en dan zie ik Jacob. "Geen sorry voor jou." Zeg ik en neem een hap van mijn suikerspin terwijl ik wegloop, daarna nog een hap van die andere suikerspin en Jamie slaat me op mijn hoofd.

"Waar is mijn suikerspin?" Vroeg hij me.

"Wou jij ook dan?" Vroeg ik serieus, maar na twee seconden lachte ik weer. Ik gaf hem een stok met suikerspin erom heen en hij begon gelijk te eten als een mooie, gestoorde, Mongolische, spastische, maar toch mooie eenhoorn. Alleen het verschil is dat hij lelijk is. We lopen naar een bankje  toe waar we vervolgens op gaan zitten en hij een arm om mijn schouder heen doet.

"Ik ga even een toilet zoeken." Zei hij nadat zijn suikerspin op was. Ik was nog maar pas bij de helft. Ik knikte en hij stond op en liep weg.

"Hai." Hoorde ik achter me.

"Dolfijn." Zei ik terug en keek achter me. Ik zuchtte en draaide me weer om. "Wat moet je Jacob?"

"Jou, ik moet jou. Ik moet jou weer hebben in mijn leven Luna." Zei hij en plaatste zijn hand op mijn schouder. Mijn gezicht draaide langzaam naar zijn gezicht toe met een serieuze maar ook boze blik.

"Waarom raak je me aan? Ik mag je niet! Kijk niet naar me! Raak me niet aan!" Zeg ik tegen hem en kijk hem nog steeds me dezelfde blik aan.(shoutout naar DreamerGeek )

"Lun-"

"NEE! BLIJF UIT MIJN BUURT! HELP! DEZE JONGEN IS EEN KIDNAPPER! HIJ IS EEN HARTENBREKER!

(Shoutout aan de boek Harten Maker van de tweede schrijfster van dit boek DreamerGeek k Bye!)

HIJ MAG ME NIET AANRAKEN! HELP!" Schreeuw ik en neem daarna nog een hap van mijn suikerspin waar is rustig van geniet. "HELP-" Schreeuw ik verder maar Jacob plaatste zijn hand voor mijn mond. Ik kwijlde en spuugde in zijn hand en hij liet mijn mond los. Hij veegde zijn hand van zijn shirt af en keek me serieus aan. Hij plaatste zijn hand weer op mijn schouder en trok me in een knuffel.

"NEE! LAAT ME-LAAT-ME LOS- LA-LAAT ME LOS!" Schreeuw ik en ik stribbel tegen. Maar dat werkt niet door mijn zwakheid, mijn suikerspin die op de grond viel en omdat ik moe ben. Ik laat mijn tranen de vrije loop gaan en knuffel Jacob terug. Maar na een seconde wordt hij weggeduwd door Jamie. Ik veeg mijn tranen weg en kijk toe naar Jacob die weer opstaat en jamie die hem in zijn gezicht slaat.

"Jamie stop!" Roep ik en trek hem weg.

"Ik hoorde je schreeuwen." Zei hij en keek me aan.

"Laten we naar de botsauto's toe gaan." Zeg ik en trek hem die richting op. Een traan rolt weer over mijn wang en een snik verlaat mijn mond.

"Wat is er?" Vroeg hij.

"Mijn suikerspin viel op de grond omdat Jacob me knuffelde." Zei ik en huil verder. "Hij is me een super grote suikerspin verschuldigd!" Zei ik en deed mijn armen over elkaar. Jamie trok me in een knuffel en na een tijdje liepen we verder richting de botsauto's.