"Klasgenoten"~ Jacob Sartorius | Boek 1

18

Alana

Ik werd langzaam wakker en zag dat ik thuis lag. Ik draaide mijn hoofd om en zag Hayes bij me knielen, me aan te staren, zonder dat hij het merkte.

"Kun je het zien?" Vroeg ik lachend.

"Ja, en het uitzicht bevalt me wel." Zei hij. Ik keek naar de plafond en klein lachje ontsnapte mijn lippen en ik voelde me een beetje rood worden. Toen ik weer terug keek naar Hayes zat hij me nog altijd aan te staren. "Hayes stop!" Zei ik lachend en duwde zijn hoofd weg en zat rechtop. Ik hoorde Jacob lachen en zag dat hij ,met Luuns hoofd op zijn schoot, op de bank zat. Hij speelde met haar haar.

"Awh, heb ik wat gemist?" Vroeg ik.

"Jup, maar ik vertel het wel als Luuntje wakker is." Zei hij.

"Awhh! Luuntje? Dat is zo schattig!" Zei ik terwijl Hayes al ondertussen naast mij zat. Hij heeft Micheal geroepen en hij is ook naar beneden gekomen.

"Micheal het.." Maar voor ik mijn zin kon afmaken, onderbrak Micheal me. "Alana, het spijt me dat ik jou en Luna de schuld gaf. Je had gelijk. Ik heb al het verantwoordelijk." Ik lachte. "Waarom lach je?" Vroeg Micheal, en zijn trieste blik veranderde in een verbaasde blik. Ik lachte nog harder vanwege zijn gezicht, en lag ondertussen al op de grond. Op een gegeven moment stopte ik met lachen. "Micheal, ten eerste: Doe nooit meer die verbaasde blik van je, wat dat ziet er echt niet uit!" En we lachten even. "Ten tweede: Ik weet dat ik gelijk heb, dat heb ik altijd." Ging ik verder. "En ten derde: het spijt mij dat ik ben weggelopen.".

Ondertussen was Luna al wakker. "Wat heb ik gemist?" Zei ze terwijl ze rechtop zat en zichzelf uit te strekken. "Jullie twee moeten nog wat aan mij vertellen." Zei ik. Luna keek Jacob aan en dan weer naar mij. Toen begon ze te blozen.

"Ehmm.. Nou.." Begon ze.

"TELL ME BIHH!" Zei ik en ze lachten. "Wat valt er te lachen?"

"Okay luister." Begon Jacob weer."Ik zei nee, omdat ik wist dat jij het was Alana."

"Bruh? Had je dat niet eerder kunnen melden?" En iedereen keek hem aan. "Mja, maar ik was te boos weetje?" Antwoordde hij.

"Als ik het wist zou ik het toch niet vragen?" En ik en Luun begonnen te lachen. "S-sorry vertel verder." Zei ik terwijl ik met mijn hand gebaarde. "Nou, ik zag jou weglopen met je tas en je skateboard, dus besloot maar te gaan kijken. Ik zag Luun in een hutje, in de tuin, en hoorde gesnik en dat er een film opstond. Ik kwam bij haar in het hutje zitten en Ik vertelde het haar en-" en Luun en Micheal onderbraken hem lachend.

"Wat valt er nou weer te lachen?" Zei ik.

"Mi-Micheal onderbr-Ahaha. Onder- hahahaha." Lachte ze. Opeens stopte ze met lachen en keek heel serieus naar Micheal. "Micheal onderbrak Jacob met een tissue in zijn neus gepropt, en dat kwam doordat Jacob iets heel onhandigs deed." Zei ze wijdend naar Micheal. Toen keek ze naar mij en we begonnen weer, op dezelfde toon, op dezelfde manier, tegelijkertijd lachen. Waardoor de anderen ook een beetje lachten.

"MaarOkeikhebhethaarverteldenvroeghaarverkering.." Zei Jacob zo snel mogelijk maar ik kon hem nog verstaan.

"WAAATTTTT?????!!!!!" Zei ik en stond op. Hayes en Nash trokken me terug op de bank en ik zag dat Luna weer eens bloosde. Ik keek ze aan met een vies gezicht en bewoog mijn wenkbrauwen omhoog en omlaag. We begonnen weer te lachen.

"Na'uh." Ik schudde mijn hoofd en keek naar Hayes en Nash.

"Jacob, ik wil met je praten."

We keken allemaal Jacob aan die langzamerhand zenuwachtig begon te worden. "Het is hem of ik, Jacob." Zei ik en hij krabde aan de achterkant van zijn nek.

"Luna?" Probeerde Jacob nog te zeggen maar ze schudde haar hoofd.

"Sorry Jacob, je staat er alleen voor." Zei ze en Jacob liet zijn hoofd naar achteren vallen en zijn ogen dicht knijpen.

"Doe niet alsof je moet poepen en loop naar de tuin." Zei ik.

"Ja, Jacob! Loop naar de tuin." Zei Hayes die opeens achteren Michael stond. Hij draaide zich om om naar de tuin te lopen. Ik pakte zijn haren waardoor hij naar achteren liep.

"Zonder Hayes." Zei ik en hij keek naar beneden. Ik

Snel kwam Luna gehaast naar Michael en Jacob toe en pakte zijn arm vast.

"Michael, niet zo hard tegen hem zijn!" Zei Luna en ik keek haar aan.

"Hoezo?"

"Want...hij is mijn toekomstige-"

Uit het niets begon Michael heel hard te hoesten. Hij keek ons voor een seconde aan en kuchtte weer verder.

"Wat grappig Mike." Zei Luna en hij dieuwde Jacob naar buiten.

Net toen Michael de tuin deur dicht deed sprong ik van de bank af en rende naar Luna. Ik pakte haar handen vast en zo begonnen we te springen.

"Jacob heeft je gevraagt!" Gilde ik.

"Ja ik weet het!" Zei ze.

"Oke, dit voelt raar." Ik liet los en stond normaal. Zulke dingen als dit doe ik nooit en nu ik het doe met mijn tweelingzus voelt meer dan raar.

"Inderdaad Alaan." Zei Hayes en keek ons vies aan.

"Ga toch een eind fietsen joh!" Zeiden ik en Luna tegelijkertijd.

"Oeh, geroasterdt door een tweeling." Zei Nash en sloeg Hayes op zijn achterhoofd.

"Auw!" Zei Hayes en sloeg Nash op zijn knie. Nash sloeg hem in zijn maag en zo begonnen hun te stoeien.

Ik en Luna liepen naar Hayes kamer en zaten neer op zijn bed.

"Dus Hayes eh?" Vroeg ze.

"Dus Jacob eh?" Vroeg ik op dezelfde toon als haar.

"Heeft Hayes iets gedaan? Heeft hij je aangeraakt? Of erger, je laten huilen?"

"Luna, chill. Ja, we schreeuwden een tijdje tegen elkaar waardoor ik moest huilen maar voor de rest ging het wel goed." Zei ik en ze knikte.

"Op een schaal van één tot tien," Begon ik en ze keek me aan. "Hoe was het in het hutje met Jacob?"