Sabah çalan alarmla gözlerimi ovuşturarak yerimde doğruldum. Alarmı kapattıktan sonra ayağa kalktım. Yatağımı toplayıp banyoya girdim ve rutin işlerimi hallettim. Odama girip dolabıma yöneldim. Koyu kot dar paça pantolonumu ve renkli yarım tişörtümü çıkardım. Üzerimi hızlıca giydikten sonra saçlarımı kendi halinde bırakıp ortadan bir tokayla tutturdum.
Siyah çantama cüzdanımı, kayıt için gerekli kağıtları koyduğum dosyayı ve telefonumu koydum ve çantamı da alıp odadan çıktım. Bugün okula kayıt yaptırmaya gidecektik hep birlikte. Evet, hep birlikte derken Barışın arkadaşları yani Özgür ve arkadaşları da dahil. Off. Gene saçmalamaya başladın Deniz.
"Günaydın" dedim çantamı sandalyeye koyup bende yerime otururken.
"Günaydın kızım" dedi annemle babam. Annem bana çay doldururken bende tabağıma kahvaltılıkları koymaya başladım.
"Nasılsın babacım?"
"İyiyim güzelim, sen?" dedi gülümseyerek. Geçen hafta arkadaşlarımla gece dışarı çıkmıştık ve biraz içmiştim. Dolayısıyla çıkışta da araba kullanmıştım. Eve gelince de babam anahtarı elimden alıp bir süre gece dışarı çıkmamı yasaklamıştı. Bu yüzden birazcık yağ çekip anahtarı almam lazımdı.
"İyiyim" dedim bende gülümseyerek. "Babacım, ben şimdi okula kayıt yaptırmaya gideceğim ya."
"Eee."
"Şey şimdi otobüslerde vakit kaybetmeyeyim. Sen arab..."
"Aklından bile geçirme" dedi sözümü keserek.
"Ya ama..."
"Aması falan yok" dedi sertçe. "Sen kaybettin o şansını bir kere."
"Of baba ya. Bir daha olmayacak söz" dedim sızlanarak.
"Olmaz dedim Deniz" dedi. "İstersen abin götürür seni."
"Götürürüm tabi kardeşimi" dedi sırıtarak abim. "Elini de tutarım."
"Aman istemez" dedim homurdanarak. "Ben otobüsle giderim."
"Sen bilirsin" dedi babam ve yemeğine devam etti. İnsanda iştahta bırakmıyorlar.
"Ben gidiyorum."
"Kahvaltını yapsaydın kızım" dedi annem.
"Yolda poğaça falan alırım" dedim çantamı alıp ayağa kalkarken. "Nasılsa otobüste bayağı vaktim olacak."
"Sızlanma" dedi babam bana bakıp. Söylenerek mutfaktan çıkıp salonda siyah spor ayakkabılarımı giydim. Evden çıkıp otobüs durağına doğru yürüdüm. Yürürken telefonum çalınca çantamdan çıkarıp baktım.
"Efendim."
"Naber? Napıyorsun?" dedi Barış neşeyle.
"İyi. Otobüs durağına gidiyorum. Sen?"
"İyi bende. Bizimkilerle buluşmaya gidiyorum. İstersen alayım seni."
"Yok ya gerek yok. Gelir zaten birazdan otobüs."
"Uğraşma otobüslerle. Gelip alayım işte."
