Ah Bursa'm! Seni de bu lanetin içine çektiler sonunda. Artık bir rutin haline gelen bu terörden sıkıldık. Biz ne kadar fazla dur dedikçe, onlar o kadar fazla azdılar. Bir insanın, vicdanı olan bir insanın, başka bir insanın bağırsaklarının bile çıktığı resmi görünce içi cız etmez mi? Eder, eğer karşı tarafta insansa eder. Ama benim dilim onlara insan demeye varmıyor. Onlara ne dersen diyeyim yetersiz kalıyor. Bu yüzden bugün gördüğüm o canlı bombanın son hali, içimi cızlatmadı. Herkes hak ettiğini bulsun. Şimdilik canlı bomba dışında hayatını kaybeden yok bildiğim kadarıyla. Allah tüm yaralılara acil şifa versin. Artık terörsüz, mutlu bir sabaha uyanmak istiyoruz. Geçmiş olsun Bursa'm...
****************
"Günaydın" dedim neşeyle yerime oturup.
"Günaydın güzelim" dedi babamla annem. Kahvaltılıkları tabağıma doldurup yemeye başladım.
"Okul nasıl gidiyor?"
"Gayet güzel annecim. Dans grubuna katıldık cuma günü Handeyle" dedim babama bakıp. Kaşlarını çatsada bir şey demedi. "Bugün başlayacağız."
"Başlayın kızım, başlayın" dedi babam sinirle. "Bende bir başlayacağım size ama."
"Seni çok seviyorum babacım" dedim öpücük atarak. Gülmemeye çalışarak yemeğine geri döndü.
"Anne" dedi abim gülümseyerek. "Bu akşam İrem gelecek."
"Sonunda" dedik annemle birlikte. Babam gülümseyerek abime baktı.
"Tanışalım bakalım."
"Neyse ben kaçtım" dedi abim yerinden kalkıp. "Akşam beş gibi falan burda oluruz."
"Tamam oğlum" deyince annem, mutfaktan çıktı abim.
"Babacım, şu arabayı alsam artık" dedim tatlı tatlı gülümseyip.
"Doğru düzgün sürmeyi öğrenene kadar yok sana araba falan."
"Peki" diye mırıldandım yerimden kalkarken. "Gene söylenmeler başlamadan ben kaçtım."
"Görüşürüz kızım" dedi babam gülerek. Annem arkamdan kapıya kadar geldi. Salondaki aynadan kendime bakıp eteğimi düzelttim. Çantamı ve kitaplarımı aldıktan sonra anneme döndüm.
"Söyle anne, söyle."
"Hala bir şey anlatmadın bana" dedi.
"Çünkü bir şey yok ortada anne" dedim ona bakıp. "Gerçekten. Olsaydı haberin olurdu."
"Öyle olsun."
"Görüşürüz" dedim ve yanağından öpüp evden çıktım. Hızla merdivenlerden inip apartmandan çıktım. Yola çıktıktan sonra taksi beklemeye başladım. Bu saatlerde mutlaka birkaç tane geçerdi. Zaman geçirmek için arada arkama bakarak yürümeye başladım.
Arkamdan korna sesi gelince dönüp baktım. Özgürün arabasını görünce kaşlarımı çattım. Yanımda durup camı indirdi.
"Hadi atla."
"Gerek yok ya. Taksi gelir birazdan" dedim.
"Hadi işte" dedi bıkkınlıkla. "Aynı yere gidiyoruz sonuçta."
"Tamam" diye mırıldanıp bindim arabaya. "Günaydın bu arada."
"Günaydın" dedi ve yola bakmaya devam etti. Okullar başlayalı bir hafta olmuştu ve biz gayet normal iki arkadaş gibi davranmaya devam ediyorduk. Diğerleri yakında birinci aylarını kutlayacaklardı.
Bizim için normal arkadaşlar gibi olmamız bile büyük bir mucizeydi. Bizimkiler her ne kadar aramızı yapmaya çalışsa bile onları tek bakışımla susturuyordum.
