Aşkın Seansları

93. Bölüm

Canlarım... Yeni bölümümü kaptığım gibi getirdim sizlere:))

Umarım beğenir ve yorumlarınızı benimle paylaşırsınız. Sizleri seviyorumm:))

Bu akşama tam olarak böyle başlamayı hayal etmemiştim ama tahmin etmeliydim. Öyle kolay bir affetmeyle kendini bana bıraktı ki Öykü... Düşünmeden, içinde tam olarak affetmeden, sadece sevdiği için geçmişi unutmak istedi. Ama içine gömmeye çalıştığı şüphe bir yer de su yüzüne çıkmak zorundaydı, çıkacaktı. Belki bir an önce onunla evlenmek istememin altında yatan sebeplerden biri de buydu! Onu kaybetme korkusu...

Şimdi karşımda Öykü Burcu'yla olan konuşmasını bana anlatıyor. Oldukça hararetli... Gülümsüyor, hiç bir sorun yokmuş gibi davranmaya çalışıyor. Ama huzursuzluk küçücük bile olsa aramız da bir sınır oluşturuyor. Dahası pencereden onu izlerken gördüklerim hala gözlerimin önünde. Gelecekle ilgili planlar yapacağımız gün beni beklerken heyecanlı olmasını isterdim! Gözlerinin ışıltıyla parlamasını... Ufacık bile olsa aklını karıştıracak hiç bir şey olmamasını... Ama her şeyi mahveden benim! Ve dahası Öykü öyle bir gayretle her şey yolunda izlenimi vermeye çalışıyor ki küçük bir gülümsemeyle elimi uzatıyorum ona. Tereddütsüz avucuma bıraktığı elini başparmağımla hafifçe okşarken oturduğum koltukta biraz yana kayarak ona yer açıyorum. Öykü anlıyor hemen anlatmak istediğimi, tatlı gülümsemesiyle ayağa kalkarak yanıma oturuyor. Dönüyor o güzel yüzünü bana...

__ Hadi söyle...

Bu sözlerim üzerine huzursuzca bir an yerinde kıpırdanıyor, bense her şeyi göze almış bir şekilde parmaklarımla yanağına dokunuyorum nazikçe. Rahatlamasını istiyorum, bizim konuşamayacağım çözemeyeceğimiz hiç bir sorunumuz olamaz!

__ Ne söyleyeyim?

__ Aklını kurcalayan... Seni rahatsız eden benimle ilgili o şeyi...

Öykü bir an gözlerini benden çekerken çenesine doğru inen parmaklarımı eline alarak yavaşça bacağına doğru bırakıyor. Ne söyleyeceğini, durumun ne kadar ciddi olduğunu bilememek kalbimi tekletiyor bir an. Her şeye hazırlamaya çalışıyorum kendimi ki... Öykü karar vermişçesine konuşuyor ama ancak çıkıyor sesi...

__ Benimle evlenmek istediğine... Emin misin?

Öylesine beklemediğim bir şey ki bu şaşkınlıkla gülüyorum bir an ama Öykü gayet ciddi bir şekilde bakıyor gözlerime.

__ Böyle bir şeyi nasıl düşünebildin? Tabii ki eminim... Hatta hiç bir şeyi bu kadar istememiştim.

__ Ama bunu duygu yoğunluğu içindeyken söyledin. Sadece hislerinin doğrultusundaydın o zaman...

__ Eee?

__ Ya mantığın... O ne diyor?

Bunu ciddi bir şekilde uzunca düşünmüş belli ki! Öyle şaşkınım ki... Beni suçlamalıydı şimdi, sana nasıl güveneceğim emin değilim demeliydi. Ama haklı olan benmişim gibi beni sorguluyor, kendinden emin değil. Hem rahatlıyorum... Hem de içimde deli bir şefkatin aşkım kadar güçlü bir dalgayla benliğimi sardığını hissediyorum. Restoranın ortasında olduğumuzu önemsemeden biraz daha yaklaşıyorum ona. Şüpheli bakışlarını gözlerimi kilitlemek istercesine çenesinden tutarak gözlerine bakıyorum. Nefesi dudaklarımda... Kalbim titriyor bir an!

__ Yirmi sekiz yılda ilk kez aşkı iliklerine kadar hissediyorsan... Aptallaşma ve sakın o kızı elinden kaçırma, diyor mantığım. Ben de ona hak veriyorum.

Öykü mahzun, kesinlikle tatmin olmamış mavi gözleriyle küçücük gülümsüyor bana. Saçlarını düzeltmem karşısında hafifçe ürperdiğini hissedebiliyorum.