Aşkın Seansları

4. Bölüm

4.Bölüm

 

__ H-hayır... Hayır, gitme... Baba!

Kendi sesime kendim uyanarak hızla gözlerimi açıyorum ve hemen doğruluyorum yerimde! Nefesimi kontrol etmek istercesine derin bir iç çekerek terden ıslanmış saçlarımın arasından geçiriyorum parmaklarımı. Yeniden gözlerimi kapatırken kalıyorum öyle birkaç saniye...

Küçüklüğümden beri sık sık aynı rüyayı görüyorum, daha doğrusu kabusu! Ama olmuyor alışamıyorum! Hala aynı derece de etkiliyor beni...

Bir taraftansa 6 yaşında gördüklerimi unutmamı engelliyor! Bu iyi bir şey...

Böylece kim nasıl bir davranışı hak ediyor biliyor ona göre davranıyorum!

Derin bir nefes alıp yeniden gözlerimi açıyorum sonunda ve aynı an da hızla açılıyor odamın kapısı! İçeriye giren sevgili annem elbette...

Ben hafifçe gülümserken annemin bakışları üzerimde dolaşıyor bir an.

__ Ben de seni uyandırmaya geliyordum, saat 2'ye geliyor. Bir saat sonra psikologla randevun var!

__ Ne?

İşte buna inanamıyorum! Bu kadar çabuk olacağını hiç düşünmemiştim! Yoksa içimden planladıklarımı çevremde okuyanlar mı var!

__ Öykü... Zorluk çıkarmayacaksın bana değil mi kızım?

Onun yumuşak olmaya çalışan sesine karşılık ayağa kalkarak ona bakıyorum.

__ Bana yalan söylüyorsun! Psikologa gitmem gerektiği fikri sadece senin değil mi?

__ Hayır, böyle bir şey benim aklımda yoktu bile! Bak... Eğer istersen bu gün emniyet müdürlüğüne gidip buna mecbur olduğuna dair bir kağıt filan alırım!

Bunu oldukça kendinden emin bir şekilde söylüyor ama yine de onların benim psikolojimle uğraşması çok saçma...

Sakince yeniden yatağa oturuyorum, annemse bir adım daha yaklaşıyor bana!

__ Sadece bir saat, hafta da bir saat konuşacaksın... O kadar zor değil! Lütfen... Arkadaşının katili damgasını mı yemek istiyorsun?

Kalbime giren derin bir sızıyla bakıyorum bunu kolayca bana söyleyen kadına! İçimde isyan ateşleri yükseliyor!

__ Ne yani psikologa gitmezsem beni hapse mi atacaklar?

O zaman annem yatağa gelerek yanıma oturuyor ama ben bakmıyorum ona...

__ Senin kaçmak isteyeceğin bir şey yok ki... Sen bir şey yapmadın! Üstelik konuşacağın bir doktor! Sana faydalı olacak!

Benim yardıma ihtiyacım yok ama bunu söylemeye gerek görmüyorum. Sanırım eninde sonunda yapacağım şey bu... O psikologa gideceğim, ayak sürümenin bir yararı yok!

Hem belki de bu bir saati kendim için eğlenceli bir hale getirebilirim!

__ Tamam, diyorum bir iç çekerek...

Şimdi odadan çık, hazırlanayım.

Annem rahat bir nefes alarak başını sallıyor ve ayağa kalkıyor hemen! Ama ben onun kapıya gidişine bakarken her şeyden emin olmak istiyorum!

__ Anne... Bu psikologu kim buldu?

Annem bir an şaşırıyor bu soruya ama cevap veriyor hemen!