Aşkın Seansları

56. Bölüm

Canlarımm, keyifli okumalar... Umarım beğenir ve yorumlarınızı eksik etmezsinizz, seviliyorsunuz:))

__ Yani anlayacağın ilaç kullanmayı reddediyor. İlk başta her şey iyiydi. O uysaldı, ilaçlarını da alıyordu ama sonra ne oldu bilmiyorum. Sana dosya göndermiştim, eline geçti mi?

Tam önümde duran dosyanın ilk sayfasını açarken okuyorum hastanın ismini.

__ Ayfer Güven'se evet.

__ Dostum bu kız tehlikeli, hem kendisi hem de çevresi için.

Ne demek istediğini çok iyi anlıyorum, o yüzden araya girerek benden büyük ihtimalle beklenen cevabı veriyorum.

__ akşam dosyayı inceler seni ararım.

Kapının hafifçe tıklatılıp aralanmasıyla bir an dosyadan başımı kaldırıyorum.

__ Öyleyse telefonunu bekliyorum.

Gözlerimle Murat'ın yavaş adımlarla içeri girişini izlerken telefonu kapatıyorum.

__ Ne o, yine içinden çıkamadığınız bir olay mı oldu?

İster istemez huzursuz bir şekilde dosyayı kapatarak saatime bakıyorum. Öykü ile olan randevuma kesinlikle geç kalmaya niyetim yok.

__ Hayır, diyor o sırada Murat hafif bir iç çekerek.
Son bir yıldır gerçekten çok yükleniyoruz sana. Biliyorum bu seni çok yoruyor, fazlasıyla stres yaratıyor üzerinde. Yani... Biraz dinlenmeyi hak ettin.

__ eksik olma!

Hiç duraksamadan ona verdiğim cevap üzerine gülümsüyor Murat, ben de gülüyorum dayanamayarak. Bu aramızda var olan o gerginliği yumuşatıyor biraz. Muratta bunun farkında rahatlamış bir halde elini masama yaslıyor.

__ Ben aslında buraya üzgün olduğumu söylemek için geldim.

__ Neden?
Şaşkınca sorduğum bu soru üzerine Murat bir an gözlerini kaçırıyor benden.

__ Son zamanlarda iş dolayısıyla çok karşı karşıya geldik. Biliyorum kızıyorsun bana ve haklısın.

__ Yoo, kızgın değilim.

__ Yapma! Ben bile düşününce kızıyorum kendime. Seni çok sıkıştırdım Öykü olayında. Destek vereceğime iyice strese soktum seni.
"Öykü" isminin aramızda geçmesi huzursuz ediyor beni, benden özür dilemesini istemiyorum. Bu yüzden araya girmek için harekete geçiyorum ama Murat durduruyor beni.

__ Hele ki sana ima ettiğim o şey... Yani ona farklı gözle baktığını söylemeye çalışmam. O feciydi. Asıl o zaman uzaklaştın benden biliyorum ama sen benim en iyi dostlarımdan...

Murat'ın sesi kulaklarımda patlıyor, ne dediğini anlayamıyorum. Sadece içime derin bir vicdan azabı giriyor. Ona kızmıştım ben, gururum incinmiş ve hastama karşı özel şeyler hissedebileceğimin düşünülmesine inanamamıştım. Bu bir hakaretti. Ama... Uzun zamandır Öykü'yü sevmek bir hakaret gibi gelmiyor bana. Hayatın döngüsü gibi normal, su gibi doğal bir ihtiyaç. O benim istisnam!

Başından beri kendime yaptığım savunmam bu değil mi?
Evet ve gerçek bir savunma bu ama merak ediyorum. O zamanlar da Öykü'ye karşı bir şeyler hissediyor muydum? Murat haklı mıydı o imalarında?
__ Seninle güzel bir barış imzalayalım olur mu? Mesela sana şimdi harika bir yemek ısmarlayabilirim.
Son sözleriyle yeniden dikkatimi çekmeyi başarıyor Murat. Hemen oturduğum koltuktan kalkarken gülümsemeye çalışarak elimi omzuna bırakıyorum.