Living With The Pervert Brothers (ONGOING)

LWTPB 44

Pinunasan ko ang luha sa mata ko at tinignan ang repleksyon ni Aidan na pilit kinakalampag ang pinto ng kotse ko. Pagod na kong makipaglaro sa kanya and all I can feel right now is betrayal. Hindi ko maisip na kaya niyang gawin ang mga ganitong bagay. Pero hindi solusyon na takbuhan ko nanaman to. Bumaba ako sa kotse ko at marahan siyang tinitigan. How can this man infront of me do all of these? How can he make me feel all sorts of emotions? Ang dami kong tanong. Pero nakakapagod.

"Saf, let's talk, please." Maamo niyang sabi na parang isang bata ang inaamo niya para makausap. Pagod ko siyang tinignan. Mahal na mahal ko pa din siya at hindi nawala yon ngunit nakakapagod. Nakakapagod palang mag mahal kung ang dulot neto ay puro sakit lamang. Tumango ako at yumuko.

"Saf, i'm sorry--"

"Sorry for what? For not being man enough? For betraying me or sorry for everything? Aidan, ang hirap mong mahalin. Ang labo-labo mo." Utas ko at hindi na napigilan ang sarili kong umiyak. Halo-halong emosyon at madaming katanungan ang gusto kong sabihin sa kanya.

"Aidan, I can't marry you. Kung gusto mo kong gantihan, wag yung ganito. Ni hindi ko maisip na kaya mo tong gawin. Marry you? Pagtapos mo kong ipagtabuyan at pagmukhaing tanga? After making me feel so stupid about myself and my decisions before? Aidan, hindi na tayo bata na naglalaro na lang. If you can't forgive me i'm fine with it wag lang yung ganito." Lumapit siya sakin pero lumayo lang ako. Hindi ako makakapag-isip ng tama pag malapit siya sakin. Ganon ko siya kamahal kaya ganito din kasakit ang lahat.

"I'm sorry. I know i've been an ass. I tried okay? I tried. Gusto kong maghiganti sayo gusto kitang saktan gusto kong magsisi ka kasi Saf, iniwan mo ko nung mga panahon na ikaw lang yung kailangan ko."

"Aidan, I did that for you! For the both of us! Kahit gusto ko man na ikaw na lang ang mabuo sige okay lang pero Aidan hindi ko kaya! Masakit para sakin na nung mga panahon na yon, kalaban ko pa rin yung nakaraan mo. Aidan, I just cant take you whole while I break."

"I know ang selfish ko. Pero Saf alam mong mahal na mahal kita! Konting oras lang naman yung hinihingi ko noon. I told you i'll fix it pero iniwan mo ko." Mahina niyang sabi at halos hindi ko na mapigilan ang sarili ko. Kung pwede lang yakapin na lang siya ngayon at sabihing okay na ang lahat pero hindi. Hindi namin mapipilit na may mga bagay na nabago na at kailangang dahan-dahan ibalik. We can't rush everything. Oras ang kailangan para sa lahat ng bagay.

"Nung iniwan mo ko, nawala ako. Pero nung nakita kita ulit, gustong-gusto kitang angkinin ulit! Kung pwede lang! Saf, i'm fucking desperate! Gusto ko akin ka lang. Akin ka lang agad. Pero masakit pa din, Safara."

"So you think marrying you is the best solution? Aidan, no. Hindi mangyayare na pag kinasal tayo, ayos na agad ang lahat. Aidan, we need to buy time and stop rushing things. Mahal pa din kita hindi iyon nawala. Kung tayo talaga, mangyayare din tayo, A. But for now, let's take everything slow. Wag natin madaliin. Like what i've told you before, let's learn, Aidan. I want to learn and grow with you. Pero kung pipilitin na lang natin lahat, masisira lang tayo." Sambit ko at pinunasan ang mga bagong luha na nagbabadyang kumawala.

I learned that we really cant rush things. Napakadami pang posibleng mangyare kaya hindi dapat minamadali. If we really love each other, we'll learn to wait. Hindi pwede iyong, ipipilit na lang dahil gusto. No. We can't do that. We need to heal and at the same time we really need to learn.

"Will you take me back again?" Rinig ko ang pagsusumamo sa boses niya. Gusto ko siyang yakapin at angkinin na lang ulit pero mahirap dahil parehas lang kaming masasaktan.

"Aidan---"

"Safara, please. Mababaliw na ata ako pag nawala ka nanaman. Baka hindi lang kasal ang ialok ko sa Lolo mo. Safara, please." Pag mamakaawa niya. Hindi pa rin siya nagbabago. Sagad pa din siya kung magmahal tipong di bale na kung walang matira sa kanya.

"I love you, okay? Pero Aidan, let's give it some more time. Parehas tayong kailangang mag-isip muna. Let's not rush this, okay?" Marahan niya kong tinitigan. Kagaya ng dati, siya pa din talaga yung Aidan na napaka-possessive. At alam kong kahit anong sabihin ko, magmamadali pa din siya. Napangiti na lang ako at hinawakan siya.

"Tayo na?" Naka-ngiti niyang tanong at inirapan na lang siya. As usual, hindi talaga siya sanay makinig.

"Aidan, sabi ko naman diba--"

"Pinangingiti lang kita. Fine, liligawan ulit kita. I'll do everything to take you back and after that, kukuhanin na talaga kita sa Lolo mo." Napangiti na lang ako sa sinabi niya at kuntento na ko doon. Panatag na ang loob ko na okay na kami at kailangan na lang namin maghintay. Hindi ako nagpapakipot o ano, pero hindi kasi tama na tatanggapin ko siya at tatanggapin niya ulit ako ng biglaan. Kailangan muna namin magsimula ulit. Yung alam naming kaming dalawa na lang talaga at wala ng pangamba.

"Sige na i'll go." Sabi ko at binitiwan siya.

"Ako na maghahatid sayo pauwi. Lunch, you want?" Panunuyo niya ngunit inirapan ko lang. Kakasabi ko lang na maghintay pero nagmamadali nanaman siya. Aidan talaga.

"Kakasabi ko lang na maghintay tayo, diba?"

"Sabi ko nga. Fine, i'll call you, okay? Sagutin mo agad. Babalik lang ako sa loob kasi abort mission. Negosyo muna ang pag-uusapan namin ng Lolo mo pero next time, ikaw na pag-uusapan namin."

"Oo na, Aidan. Bye." Paalam ko at tunalikod na.

"Hoy, Mori! Walanghiya ka may balak ka pang iwanan ako!" Napaharap naman ako ng marinig ko ang boses ni Ven na tumatakbo palapit sakin habang tinawanan lang siya ni Aidan.

"Grabe ka! Ni hindi ka nag abalang isama ako sa walk out mo!" Litanya niya at mabilis na sumakay sa kotse ko. Ganon din ang ginawa ko at kinawayan na si Aidan.

"Sorry, Ven. Nabigla kasi ko kanina!" Paliwanag ko at inirapan lang naman niya ko.

"OA mo kasi gurl! As if naman aanakan ka na ni papi eh kasal lang naman! Pati ikaw pa ba aarte eh ayan na ang offer o ang ganda na! Isa pa, diyan din naman talaga ang bagsak niyo."

"Ven, can you shut up? Wala kang naitutulong eh. Okay na ko sa nagkaayos na kami ni A and we dont need to rush things naman. If he loves me and mahal ko din naman siya what matters pa diba? We just need to wait. Hindi mo yan alam kasi hindi ka naman sanay maghintay." Sabi ko at pinaandar na ang kotse.

"Duh. Sila kasi ang naghihintay sakin! By the way, kanina napag-usapan si Miguella at Blake. They're getting married na pala siguro'y nainggit ang magaling na Aidan!" Nagulat naman ako sa sinabi ni Ven. Wala na kong masyadong balita kila Blake at Miguella pero from what i've heard from Eises, okay na daw ang dalawa at gusto ng pakasalan ni Blake para hindi mahirapan si Miguella sa pagbubuntis. 6 months preggy na siya kaya mukhang malaki ang tiyan habang ikakasal!

"Good for them. Atleast, may balls na si Blake to face his mistakes. Atleast they both end up in a good way."

"Alam mo, dapat buntisin ka na din ata ni Aidan. Para you'll both end up in a good way din!"