Love Potion

Chapter 22

[A Blessing from Heaven]

Ax' POV

Binabagabag ang aking isip habang nagmamaneho ako ng kotse. The moment I arrived at the hospital, my fear fueled up. Ang daming posibilidad na kanina pa naglalaro sa isipan ko. Upon entering the entrance, my thoughts carried me away.

Hindi ako naniniwala noon sa gayuma o kahit anong anik-anik pero nang dahil sa mga nangyayari, hindi ko na alam kung anong totoo.

Then, I just found out recently that my childhood friend, Ela, is someone who could help us. Inamin niyang isa siyang mangkukulam. Kung tutuusin, isang malaking biro ang dating sa akin ng kanyang lihim pero hindi, dahil pinili ko itong paniwalaan. Besides, denying the situation won't do me any good.

"May halong gayuma ang ininom ninyong inumin" aniya noong nakaraang linggo.

Paunti-unti naging malinaw ang lahat nang ipaliwanag niya pa ito.

"Nagagawa nitong manipulahin ang puso ng isang tao. Sa maikling panahon, naniniwala kayong mahal ninyo ang isa't isa"

Surely that the two months tore us apart from the lives we used to live. Galit na galit ako. Pakiramdam ko nadaya kami ni Polaris. Hindi naman kasi dapat nadidiktahan ang lintek na puso.

"Tila ang isa't isa ang hanging nilalanghap ninyo, tubig na iniinom at ang dugong nanalaytay sa inyong balat."

I am confused, darn it! Minsan napaisip ako kung kontrolado pa rin kaya ng gayuma ang sistema ko dahil eksaktong-eksakto ang sinabi ni Ela sa nangyayari sa akin ngayon. Nasisiraan na kasi ako ng bait sa pag-aalala kay Polaris. Puno ako ng pangamba.

What if I lose her, sh*t! --- Di ko kakayanin.

It hurts. F*ck this pain. Ayaw kong makaramdam nito. I should have not let her in but what can I do?

Polaris can destroy my walls with just a tender smile on her lips.

Tinakbo ko ang pasilyo ng ospital. Gusto kong singhalan ang mga taong humaharang sa dinadaanan ko. Nangingilid ang mga luha sa aking mga mata. F*ck it! I was once again a little boy helplessly wishing I won't be losing somebody valuable to me.

My mind replayed glimpses of our memories as if I have to cherish it for the last time.

Everything I did these past days haunted me again; back on the Charity Bidding wherein Polaris told me that she knew about the agreement. She figured out my b*llsh*t plan. I wanted to tell her anything to justify my actions but she was right. Iyon naman talaga ng intensyon ko noong una. Hindi ko ipagkakaila o itatanggi.

After the damage was done, that's when I realized it was not worth it. Lying to her was not worth it. Being selfish was not worth it. I wish I prevent her from a jerk like me.

Dapat na akong lumayo pero hindi ko maatim na pakawalan siya. That was the reason I began trying to be the guy who treats her right. Gusto kong maging karapat-dapat para kay Polaris. She's the best but she got the worst kind of guy.

Napatunayan ko naman talagang gago ako ng saktan ko siya pero di ibig sabihin non hindi na bumabalik ng mas masakit ng isang daang beses ang pinaramdam ko sa kanya.

"I just want to go back to the old days, mga panahong wala ka sa buhay ko"

What she said that day almost killed me inside and when she stared at me with abhorrence, it stings. Isang klase ng sakit na mas malala sa pagsaksak sayo sa puso nang paulit-ulit. Mas grabe sa taong pinagbabali ang buto. Mas masakit sa pagbunot ng ngiping walang anaesthesia. Why?