Ölümle 7 Gün #wattys2019

5 ﻬé

Bazen yalanlar gerçeklerden daha gerçekçi gelir; bazen kalbimizi rahatlamak, bazen de gerçeği kaldıramadığımız için yalanlar söyleriz.

Merve'nin elini yavaşça tuttum. "Korkuyorum."

Sessizce mırıldandı. "Filmden mi?"

"Umarım."

Aleyna'y baktım. Ada'yı sinirle süzüyordu. "Güldük eğlendik ama bu yaptığın çok ileri seviyeydi Ada."

"Alt tarafı ağaçların arasından zıplayıp seni korkuttum diye katilmişim gibi davranma Aleyna." Ada'nın sesi bıkkındı.

"Ondan bahsetmediğimi biliyorsun Ada, bana aptalı oynama."

"Neymiş bahsettiğin?"

"Yok kim olduğumu bilmiyorsunlar, fotoğrafımı çekip uzaktan atmalar..."

"Sakin olun şunu izleyelim," diyerek araya girdim.

Ada devam etti. "Kim kimin fotoğrafını çekmiş?"

"Sen değil miydin yani?" Aleyna'nın sesi şaşkındı.

"Ne dediğini bile bilmiyorum."

Aleyna endişeyle etrafına baktı. "Psikopatın biri bizi izliyor, korkuyorum."

Hiç beklemediğimiz bir anda zil çalınca Aleyna çığlık attı. Ev sahibi olarak göz devirerek kapıyı açtım ancak kimse yoktu. "O geldi! Ben size dedim bizi izliyor!" Aleyna'nın sesi evde yankılanırken benim kimin geldiğinde alakalı tahminlerim vardı.

Camların birinden bir takırtı geldiğinde Merve boğazını temizledi. "Gidip bakmalı mıyız?"

Korkmuş gihi gözükmeye çalışarak, "Kapıyı kilitleyeceğim anca camı kırabilir," dedi.

"Ayı olmasın?" Ada'nın sorusu ne Merve'yi ne de Aleyna'yı rahatlatmaya yetmemişti. Evimin etrafında bir insanın olması fikri mi daha korkunçtu yoksa ayının mı emin değildim.

Ne yapacağımızı bilemeyen bir halde dururken dışarıdan yüksek sesli bir oflama geldi. "Boktan şakanı başka zaman yapamaz mısın Burhan? Bu soğukta bir tarafım donmadan eve girmek istiyorum artık." Bu Şinda'nın sesiydi.

Daha sonra adım sesleri duyuldu ve Burhan, Şinda, Cüneyt ve en önemlisi; Cem içeri adımladı. "Selam millet!" Cüneyt bir ünlü edasıyla hepimizi selamlamıştı. Onu ve Şinda'yı çağırmamıştım ama bir şekilde buraya damlayacaklarını biliyordum.

"Burada ne işin var? Geleceğinden hiç bahsetmemiştin Burhan." Ada'nın sorgulayan sesi odayı doldurdu.

"Sen çağır-" Burhan'ın sesini aceleyle bölüm ve "Hoş geldiniz evime!" diye bağırdım. Cem hala sessizdi, gelmek konusunda isteksiz duruyordu ancak buradaydı ve ödemesi gereken bedeller için son derece hazırdı gözümde.

Aleyna televizyona bakarak yüksek sesle konuştu: "Siz ikinizin neden yakın arkadaş olduğunu şimdi anlıyorum. İkiniz de aptal şakalar yapmaktan zevk alıyorsunuz. Evin etrafında gezerek korkutmak, telefon ile aramak ne Burhan? Her neyse, ben sadece filmle ilgilenmek istiyorum."

"Ne telefonu?"

"Anlamamazlığa vurma, yemezler! Benimle konuşmayın." diye bağırdı ve yeni gelen dörtlünün şaşkın bakışlarının üzerimizde gezinmesine neden oldu Aleyna.

"Birisi gizli numaradan Aleyna'yı aramış." Merve açıklama yaptı.

"Birisi değil, Burhan işte. Ada'nın onunla neden arkadaş olduğunu şimdi daha iyi anlıyorum. Şakalarınız iğrenç."

"Aleyna saçmalama, ben gizli numaradan falan aramadım. Buraya gelene kadarki beş saat boyunca araba sürdüm zaten." Yine de Aleyna inanacağa benzemiyordu. Bilinmeyen bir kişidense Burhan'ın bunu yapmış olması onu daha güvende hissettiriyordu. Bazı insanlar gerçekleri değil yalanları tercih ederdi.

Kimse bir şey demedi, herkes filme odaklandı. Başa almayı düşündüm ama girişimde bulunmadım. Sıkılmıştım, gözlerimi cama diktim ve eski günlerdeki gibi uzun uzun dışarıyı izledim.