Ölümle 7 Gün #wattys2019

4 ﻬl

"Şükürler olsun mobil verim var da Selin'le mesajlaşabiliyorum." Aleyna her zamanki gibi dışa dönüklükte çığır açmıştı. İnsanın kendiyle yalnız kalamaması, kendinden sıkılması acı bir his olsa gerek.

"Siz konuşun ben ortamı ısıtacak bir şeyler bakıp geleceğim." Aleyna'nın dediklerini umursamadan ayağı kalktım.

Kapıya yürürken Merve, "İyi olur çünkü donuyorum," dedi ama cevap vermeden odadan çıktım. Arka kapıdan da çıktıktan sonra ilerideki kulübeden boş benzin bidonunu aldım. Araba zaten beni farkedemeyecekleri bir noktada park edilmişti. Salon arka bahçeye bakıyordu. Bidonu arabadaki benzin ile doldurduktan sonra hafifçe geri çekildim.

Kimse buradan kaçamazdı artık.
Ceketimin cebinden telefonu çıkardım. Merve ona söylediğim gibi genelde oturduğumuz küçük odaya gelmiş ve bulmasını istediğim CD'leri arıyordu, Aleyna da beni yanıltmayarak muhtemelen yalnız kalmaktan korktuğu için Merve ile birlikte gelmişti. Beni göremeseler bile ben onları cam duvar sayesinde görebiliyordum. Gizli numaradan Aleyna'yı aradım.

"Alo?"

Sessizlik.

"Alo? Kimsiniz?" Sesimin değişmesi için bir program yüklemiştim bu yüzden rahattım.

"Dağ evinde etek demek." Gülümsemem büyüdü.

"Kimsin ve etek giydiğimi nereden biliyorsun?"

"Görüyorum diyelim."

Aleyna sessiz kaldı.

"Sana fotoğraf göndermemi ister misin?"

"Kanıtını bekliyorum." Telefonu kapattım. Aleyna etrafa bakınıyor arada endişeyle Merve'ye bir şeyler diyormuş gibi görünüyordu. Bu halini fotoğrafa çektikten sonra o alandan hızlıca uzaklaşıp proton mail sisteminden Aleyna'ya fotoğrafı yolladım. Aleyna arabama bakıyordu. Elimdeki benzin bidonuna baktım. Ağaçlık alana tüm benzini döktüm, sonra ağaçlık alandan birkaç dal aldım.

"Melissa?"

"Ada?" Kekeleyişime göz devirdikten hemen sonra Ada'ya baktım.

"O benzinle ne yapıyordun?"

"Benzin 3 yıldan beri bidonda duruyordu biliyorsun zararlı." Sesim düzdü.

"Anladım o zaman."

"Sen burada ne yapıyorsun?" Sorum karşısında güldü.

Etrafına bakındı. "Minik bir şaka yapmayı planlıyorum."

"Ooo, o zaman ben bozmayayım." Dallarla birlikte onun konuşmasına izin vermeden uzaklaştım. İçeri girdiğimde Aleyna ve Merve korkmuş görünüyorlardı.

"Size diyorum bir şey bizi gözetliyor! Fotoğrafımı çekti! Şimdi de Ada
yok, kesin onu kaçırdılar!" Merve lafını kestiği için bitirememişti.

"Abartma Aleyna Ada'nın klasik şakaları." Bana döndü. "Ada'yı gördün mü?"

"Hayır, onu en son tavan arasında eşyalara bakarken gördüm."

Merve camdan hafifçe baktıktan sonra tekrar bize döndü. "Hava kararıyor gidip bakmalıyız, dışarısı tehlikeli."

"Telefonumda flash var onunla dışarıda onu arayalım uzaklaşmış olamaz," dedim onu ele vermeyerek. Üç kişi dışarıya çıktık. Ben flashı ağaçlardan uzağa tutuyordum.

"Melissa şunu göğe yere tutacağına ağaçlara tutsana ya! Korkudan ölmek üzereyim burada," dedi Aleyna.
Ada aniden maskeyle karşımıza fırladı. Herkes çığlık çığlığa iken ben sahte bir korkuyla geriye çekildim.

"BİZİ KORKUDAN ÖLDÜRÜYORDUN
MAL! YA ÖLSEYDİN BİR ŞEY OLSAYDI BURASI ŞAKANIN YERİ Mİ?!" Aleyna'nın sesi çok yüksekti, korkmuş olmalıydı. Sessizce güldüm.

"Sakin olun," demeye çalıştı Ada gülmesini durduramayarak.

"O arayan sendin değil mi?" Aleyna'nın sesi hala yüksekti.

"Ne araması?"

"Ya yazıklar olsun! Sırf beni korkutmak için Ada..." Aleyna sinirle eve geri giderken ben de Merve'nin elini tuttum.

"Tamam, iyiyim galiba." Kalbini tutmuştu.

"Yüzlerinizin hali çok iyiydi ama." Ada hala gülüyordu. "Hem bu kadar korkacak ne vardı?" Yol boyunca gülüştükten sonra bir anda ciddi bir suratla Ada'yla Merve'ye döndüm. "Klasik bir korku filmi çekilse sizce aramızdan kim ölür?"

"Bu kafayla Aleyna," dedi gülmeye devam eden Ada.

"Bence de Aleyna ama bu nasıl soru?" Merve ciddileşmişti.

"Ortam klişe korku filmlerinden fırlamış gibi."

"Kısa kesin de şu film gecesini yapalım." Ada. hızlıca eve yürüdü. Arka bahçeye yürüyüp eve girdik. Hep beraber koltuklara otururken atıştırmalıkları getirdim.