Ölümle 7 Gün #wattys2019

9 ﻬs

"Bacağın acıyor olmalı." Merve bacağıma bakıyordu.

"Biraz."

Ada bir anda aramıza başını eğdi. "Bacağın nasıl böyle oldu?"

"Koşarken takıldım düştüm işte. Ciddi değil."

"Sadece yere düşmekle olacak bir yaraya benzemiyor."

"Sen de bu zekayla fazla uzun yaşayacağa benzemiyorsun ama buradayız."

"Gençler sakin." Merve araya girmişti.
Ada uzun uzun bakınca rahatsız olmaya başlayıp ceplerimi karıştırdım.

"Telefonum..."

"Ne oldu?" Merve dikkatlice bana bakıyordu.

"Telefonum yok." Kalkmak için doğruldumda Merve hafifçe beni oturttu.

"Bu hâlde gidemezsin, nerede düşürdüğünü biliyor musun?"

"Neden?"

"Bacağın kötü olduğu için biz alabiliriz."

Cem'in alaycı sesini duydum. "Sen iste yeter Melissa. Biz gidip alırız, sen sevgilinle otur." Karşıdaki koltuğa yayılmıştı. Merve ve bana kötü kötü bakıyordu.

Cem bir anda sinirlice kalkıp odadan çıktı.

"Sorunu ne bunu?" dedi Merve bacağıma değmeden yanağımı öperken.

"Psikolojik olduğunu düşünüyorum," dedi Ada homurdanarak.

Burhan bana bakarak konuştu: "Nerede düşürdüğünü hatırlıyorsan söyle, bulalım."

"Gölün oralarda bir yerlerdeydi..."

"Pekala öğleden sonra geliriz."
Burhan Cüneyt gitmek için hazırlanmaya başladılar. Cüneyt daha önce buraya geldiğinden etrafı biliyordu ama Burhan daha önce sadece bir kez gelmişti.

"Ben iyiyim Merve," dedim pürüzlü bir sesle. Endişe dolu bakışlarını üstümde hissetmekten yorulmuştum. Merve hafifçe gülümsedi.

"Hava ne kadar da soğuk," dedi Ada kollarını çiçek yaparken.

"Burada şömine var," dedi Merve.

"Evet ama odun göremiyorum."

"İsterseniz gidin toplayın, ben buradayım," dedim. Merve bana eğildi yanağımı okşadı. "Emin misin?"

"Tabii ki. Burada olacağım." Ada ve Merve montlarını giydi ve dışarı çıktılar. Kaybolduklarından emin olmak için camdan onları izledim. Emin olduktan sonra peşlerinden çıkıyordum ki Aleyna beni durdurdu. "Melissa nereye gidiyorsun?"

"Telefonumu gölün yakınlarında düşürdüm, lütfen bana yardım et."

"Tabii ki." Aleyna ile birlikteyken Adalara görünmemek için daha farklı bir yoldan ilerledim.

"Yolu biraz uzattık sanki..."

"Korkma bu ormanda pek hayvan yoktur."

"En kötü ne olabilir ki?" Gülmeye çalışmıştı, elindeki ilaç kutusundan bir ilacı daha ağzına attı.
"Çok fazla içiyorsun."

"Korktuğum içindir."

"Korkuyorsan elimi tutabilirsin."

"Pekala bunu aklımda bulundururum."
Aleyna önüme geçti ve gölün dibine geldi. "Buralarda değil mi?"

"Evet galiba şuralarda," diyerek hafif çukur bir yeri işaret ettim. "Oraya eğilemiyorum biliyorsun bacağım yüzünden."

Aleyna hafif eğildi. "Pekala ben bakarım."