DAMN (boyxboy)(bromance)(bxb) (COMPLETED) AVAILABLE ON WEBTOON

Chapter 33 - The Boy

Chapter Thirty Three | The Boy
Jin Revamonte's Point of View

"No, Lolo. Hindi naman totoo 'yan eh."

Lolo gave me a confused look. "Am I lying?" Tanong nito sa akin. His brows raised a little bit higher questioning may remark at him.

"Yes!" Matapang kong sinabi sa kaniya. Trying to be against his will. I am pretty sure na nagkakamali si Lolo ng mga pinagsasabi niya.

"No I'm not iho. I'm telling you the truth." He calmly said as he sip his cup of coffee and when he finished, pinatong niya ito sa coffeetable niya.

"No."

"Yes."

"Eh, paano? Kasi—Kasi, siya po ang nawawalang kabigan ni Damn eh." Sagot ko naman dito na nauutal, 'di ko maintindihan si Lolo. This isn't real. I must be dreaming.

"Paanong nawawalang kaibigan ka diyan? You knew Damn before he even knew him! You're the boy." He answered directly with a cold tone, which made me nervous. Kasi parang pinaparating ni Lolo na I'm trying to oppose him.

So, I had no choice but to ask him. "How?" My insides were starting to grow into a dark hole, making me realise how Theo wrecked my whole life. How my cousin made me into despair. After all the things I've done for him. He made me into this?! Minahal ko siya at binigay lahat sa kaniya, yet ito pala ang malalaman ko? Na ang ex ko pala ay ang cousin ko na ang naging dahilan ng pagiging ulila ko?

"You lost the memory about Damn. Since you were young, naging kaibigan mo na siya. Damn's father is a business protégé of mine. Malaki ang utang na loob ng tatay ni Damn sa akin dahil kung hindi sa akin, hindi sila ngayon naging mayaman. According to your father, you two met when you ran away from your home. Pumunta ka daw ng palayan niyo, which is ka-share din ng father ni Damn na para din sa kanila ang lupa. Doon daw kayo nagkakilala Jin. I know of course, hindi ako nawawalan ng mga balita tungkol sa iyo sapagkat palagi akong pinapadalhan ng sulat ng Dad mo about sa'yo. You're my favourite grandson afterall." Ngumiti ito at ininom ang kaniyang kape.

"Hindi mo na-aalala sapagkat nawalan ka ng memorya ng mga masasayang karanasan mo noong kabataan mo, ang tanging na-aalala mo lang naman ang mga bagay na nagpapasakit sayo. That's why iba ka ngayon. Hindi ikaw ang batang ikinikwento sa akin palagi ng Dad mo, si Jin na masayahin at bibong bibo." Mahabang litanya ni Lolo. Hindi ko pala alam na umiiyak na ako nang sinabi niya ito sa akin.

But still, I managed to ask him. "Paano naman po si Theo?"

"Inatasan ko siyang bantayan ka simula nang magkalayo kayo ng Tito mo. At nang malaman kong pareho kayo ni Damn na nag-aaral sa iisang university, Inutusan ko siyang utusan si Damn na ibully ka because I believe, maybe in that way magkakabalik ang dating si Damn at Jin at hindi nga ako nagkakamali sapagkat nagkaroon kayo ng relasyon ni Damn." Akala ko magiging mapait ang reaksyon ni Lolo nang sabihin niyang nalaman niyang nagkarelasyon kami ni Damn at ni Theo. pero hindi pala. Akala ko lang pala.

"Pero hindi ko maaakalang masisira lang ni Theo ang tiwala ko sa kaniya. Wala na kaming balita tungkol sa kaniya, simula nang magbreak daw kayo, ang tanging alam lang ng Dad niya kasama na niya ang Mom nito. Sabi nga niya sa amin, kinamumuhian niya ang apelyidong, Revamonte." He continued. He was looking directly at me.

That explains. Kaya pala hindi Revamonte and apelyido niya kasi ang gamit niya ay ang apelyido ng Nanay niya.

At isa pa, si Lolo pala ang may pakana ng lahat ng mga ka-clichéhan na'to. Siya ang utak sa lahat-lahat. Wow. I composed myself and dried my tears off.

"Sinira niya ang relasyon namin ni Damn."

"I know." Nabigla naman ako nang may pamilyar na boses na nagsalita, si Tito. "Kasalanan ko 'yon Jin."

"Bakit naman po?" I turned to face him. He patted my back.

"Kasi, wala ako palagi sa tabi nito. Hindi ako naging stage father ni Theo, kun'di ang Mom niya mismo. Palagi akong nasa tabi mo. Akala ko nga okay lang sa kaniya. Pero hindi ko pala alam na nagseselos na ito, at may plano siyang sirain kayo ni Damn."

Hindi ko pala alam na ganito si Theo. All this time, gusto niya lang pala na bigyan siya ng atensyon ng Dad niya.

"Mahal ko ang anak ko Jin kahit na alam kong ampon lang namin siya at 'di ko siya totoong anak sa aking asawa. Sana patawarin mo siya." Puno ng pagpapasensya sa mukha nito, 'yun bang naghahanap ng kapatawaran sa mga kasalanan nagawa ng anak nito. Ngumiti naman ako kay Tito.

"Hindi naman po ako ang klase ng tao na nagtatanim naman ng sama ng loob. Handa po akong tanggapin ang paghingi niya ng tawad sa akin, alam kong bata pa siya noong nagawa niyang sunugin ang bahay namin." Ngumiti lang ako kay Tito, napangiti naman si Lolo sa akin.

"Kuhang-kuha mo talaga ang ngiti ng Daddy mo." Tumango lang ako sa kaniya.

"Ngayon alam ko na po ang lahat." ani ko kay Tito.

Alam kong nagpapaka-martyr na naman ako. Pero diba masama namang isisi lahat sa isang tao na gusto lang naman ay ang matugunan ng atensyon? Masama ba?

"Salamat Jin." Sabi sa akin ni Tito.

"Osya, matutulog na po ako." Excuse ko sa kanilang dalawa at lumabas na ng Study room ni Lolo. Diretso akong pumasok sa loob ng kwarto na pinapahingaan ko, hindi ko pala alam na umiiyak na ako habang nakaupo lang sa sahig.

Damn.

© 051016