Reyna ng Kamalasan: Zylie (Completed, 2014)

Chapter Forty Four- Magic Words

SILVER's POV

I was really sleeping. Until I felt something is wrong. Hindi ko alam basta ko na lang naramdaman. Nagising akong wala na si Zylie sa tabi ko. I went to the other room only to find her watching... watching those things. Si Orange. 

Hindi ko magawang itapon ang mga video na yun. Mom was the one who placed those things on my sister's room. To help me. Because I can't decide if I wanted to keep it, or throw it. Cleo's things. 

Si Cleo Reese. Dahilan kung bakit ako ganito ngayon. And with this happening, it's like rubbing salt in the wound. I've just seen her younger sister a while ago, Clarice. Naguguluhan ko. Is this some part of a bigger plan? Is there some powerful figure pulling the strings?

So I became crazy mad. And I didn't realize my words were already distasteful. I was so confused

Kaya ko ba nakilala si Zylie para maalala ko siya? Is this how it is? Then I was so mixed-up and diconnected inside that I before I knew it, nakakasakit na pala ako. I realized how rude I became when I saw her.

Nakita kong sumakay si Zylie sa kotse nung matandang iyon. And if anything, I didn't know I can be more mad. Kasi bakit ganun? Gumaganti ba siya? How can someone do that kind of thing? If she's so hurt, then that means she likes me to. But if she really likes me, how can she do that? Hitch into somebody. Sa ex niya pa? 

~

The night I wasn't able to sleep. Napadalas ang pagbisita ko sa CR at tumaaas na naman kasi ang lagnat ako. Ang sabi ni mommy baka dahil ito sa spaghetti na inubos ko. Nagkaroon ako ng indigestion na nadagdagan pa ng fever dahil sa pagkababad namin sa ilalim ng buhos ng ulan. Mabuti na lang maayos na ako bago pa man sumikat ang araw. Hindi nga lang ako nakatulog.

Nung umagang iyon di niya napansin na nakaparada din yung sasakyan ko sa kabilang gilid.

Masyado lang siyang nakatingin sa Terrence na yun.

Na ultimong kotse ko hindi niya na yata talaga pinansin.

Kahit nang makarating siya sa eskuwelahan. Ni hindi niya man lang itinanggi ang mga tanong sa kanya nung mga kaibigan niya.

Galit na talaga ako.

Galit ako pero di ko maiwanan na lang basta si Zylie.

Kasi kaya nga ako nagagalit kasi ayaw ko ng ginagawa niya.

Wala akong magawa kasi nag-promise nga ako na hindi ko sasabihin sa harap ng iba ang ‘relasyon’ namin.

Kung ano man ang yun, hindi ba dapat alam niya na?

Hihilahin ko n asana siya papalapit sa akin ng tumakbo siya papuntang banyo.

Banyo man ng mga babae, pinasok ko na. Dahil din a makakapaghintay yung sasabihin ko.