Paper Hearts

KABANATA 9(Part 2)

KABANATA 9 (Part 2)

Maria

"What did you do to her!" Sigaw ni Damon at mabilis na kwinelyuhan ang lalaking bumastos saakin. Nanatiling nakasalampak lang ako sa sahig at napatingin sa kanya habang pinagsasapak niya ang lalaki. Nagsimula na ring lumaban ang mga kasama ng lalaki at pinagtutulungan na rin nila si Damon at pinagsusuntok ito.

"Damon!" Sigaw ko sakanya ng nakita ko ang pag tama ng suntok ng isang lalaki nakapag upo sakanya sa malamig na semento. Umagos mula sa sugat sa kanyang bibig ang iilang dugo...

"Damon!" Naiiyak na wika ko ng nakita ko kung paano pinagtutulungan nila si Damon sa harapan ko, "Damon...damon..." Kahit na may iilang pasa at pilas na ito sa katawan niya ay patuloy parin niyang pinagsusuntok ang mga lalaking 'yun. Higit sampu sila habang si Damon ay nag-iisa lang!"

"Fuck! We're already late fucktards!" Napahagulgol nalang ako ng iyak ng narinig ko ang boses nina Pierre sa di-kalayuan saamin. Natutuwa ako na narito na sila pero nag-aalala rin ako sa maaaring mangyari sa kanila pag nagkataon...

"Shit, Are you okay, Maria?" Apollo asked me as he drapped his jacket over my shoulder. Nakita kong tinulungan na nila Rogue at Pierre si Damon sa pagbugbog sa mga lalaking nangbastos saakin kanina...

"S-salamat..." Nanginginig na sagot ko kay Apollo na nginitian lang niya. He even tried to reach for me to give me a hug pero umiwas ako. Napaiyak nalang ako dahil 'dun. Siguro dahil sa ginawa ng mga lalaking 'yun saakin, natrauma ako...

"Hindi naman ako tulad nila na gagawin sayo ang ganun, Maria 'eh..." Apollo keeps on reassuring me as he tried to helped me stand on my feet. Napatango nalang ako sakanya. Maski kumakaba ang puso ko ng hinawakan niya ang beywang ko para balansihin ang pagkakatayo ko.

"B-bitaw..." Naiiyak na wika ko sakanya. Napapikit nalang si Apollo at napabuga ng hangin. He looked frustrated over something. At ako 'yun.

Gusto kong humingi ng pasensya sa kaartehan ko pero hindi ko magawa. Nanatiling nakatayo lang ako 'dun na nakahilig sa malamig na pader habang yakap yakap ang aking sarili...

"Maria, punta lang ako 'dun ha?" Wika ni Apollo saakin na tinanguan ko lang.

"Here," Napalingon ako mula sa pinagmulan ng boses na 'yun at napahagulgol nalang ulit. Nasa harapan ko kasi si Damon na may hawak-hawak na iilang band aids. Napatingin ako sa mukha niya at lalong napaiyak sa nakita ko. He looked horrible. From the small cuts from his lips to the bruises of his face and few scratches of skin...

"S-sorry..."

He spooned me closer to his, embracing me for a hug. Hindi gaya ng naramdaman ko kanina kay Apollo o sa mga bastos na mga lalaking 'yun, hindi ako natatakot, hindi ako nandidiri, hindi ako kinakabahan...I felt at home. I felt secured, safe in his arms...

"Shhh...I'm the one who's supposed to be sorry, Maria...Wala ako dito ng kinailangan mo ako, I'm the worst suitor, the worst lover...And I'm sorry for that, Maria. I promised, palagi na kitang babantayan ngayon...I promised I'm going to be forever here in your side, watching you closely and protecting you from any harm that may come..." Wika ni Damon sabay halik sa noo ko...

#UNEDITED

A/N: Sorry na po! My head is so messed up these past few days! SHORT UPDATE it is since this is supposed to be part of the Kabanata 9 ;) Hope you like it! Will be posting Kabanata 10, soon ;)