Paper Hearts

KABANATA 14

#SOBRANGPABEBE #SORRYNAPO #HINDIKOALAMMAGPAKILIG #SANAOKAY #UNEDITED

Oblivion by Bastille. Video not mine, found it in Youtube. Enjoy :)

-Frncs

KABANATA 14

Maria

"Don't be such a snob at kausapin mo naman ako..." Saad ni Damon habang nagdridrive papunta sa bahay nila, papasok na kami at mukhang nasa isang magarbo at exclusive subdivision pala ang bahay nila Damon.

"Nakakahiya kasi..." Ang tanging naging sagot ko sakanya. Narinig ko ang mahinang pagtawa niya dahil 'dun kung kaya't mas lalong napayuko at nag-init pa ang magkabilang pisngi ko.

"Hindi mo naman kasalanan na sadyang gutom na gutom na ang tiyan mo!" At humagalpak pa siya ng tawa. Napatakip nalang ako sa mukha ko dahil 'dun, nakakahiya talaga!

"Damon naman 'eh!" Ang tanging naging sagot ko sa ilang ulit niyang pagtutukso saakin.

"Here we are, princess..." Saad nito saakin bago ihininto ang kotse sa parang isang modern-classical mansion sa harapan namin, kung ano ang ikinalaki ng mansion nila Abueala, times two naman etong mansion nina Damon sa laki!

"Parked it," Narinig kong utos ni Damon sa isang lalaking nasa mid-thirties nito bago ako inilalayan papasok ng Mansion nila. Napaawang ang bibig ko ng unang sumalubong saakin ang malaking water fountain na may sculture ng isang Greek o Roman Goddess.

"Hala, si Aphrodite pa 'yun?" Saad ko saba turo sa babaeng nasa gitna ng fountain na may hawak hawak na lalagyan ng tubig na pinagmumulan ng mgs tubig sa fountain.

Tumango lang si Damon saakin at hinila ako papasok ng Main Door ng masyon nila, kung ano ang kinaganda ng garden nila, walang wala 'yon sa loob ng masyon nila. Halos manlilit ako ng nakita ko ang ilang bisita nilang naka-long gown at mukhang formal na formal ang dating, napangiwi nalang ako ng naalala kong suot suot ko pa pala ang school uniform ko.

"Don't feel bad nor feel small, you're still the most beautiful kahit naka-uniform ka, Maria..."

Napakagat labi nalang ako dahil sa sinabi niya at napangiti nalang, he's really trying his best not to make me feel uncomfortable.

"Chancellor! Finally!" Napakunot ang noo ko ng nakita ko kung paano ipanalupot ng babae ang kamay sa leeg ni Damon para yakapin ito. Her voice sounded sultry, napaka sensual at magandang pakingga.

"Fuck off, Ate Cleo! You're making, Maria jealous..."

Mas lalong namula ang mukha ko dahil sa sinabi ni Damon na 'yun, nakita ko kung paano marahas na kinalas ni Damon ang nakapulupot na kamay nung Cleo na 'yun sa leeg niya.

"Oh, Maria is you?"

Napalunok ako dahil sa intesidad ng pagtingin niya saakin, she even played with her hair habang kagat kagat ang labi nito.

"O-opo..."

Nakita ko kung paano remihistro ang pagkagulat sa mukha niya ng sabihin ko 'yun, "Did you just used that 'po' thing on me, Maria?"

"Po?"

She narrowed her eyes at me, "That! Don't ever use that 'po' on me!" Saad niya sa medyo mataas na boses kung kaya't napapatingin ang mga tao saamin paminsan minsan.

"Cleo, what are you doing?" Saad ng isang babae sa ate Cleo ni Damon kung kaya't napatahimik ito.

"Are you, alright?" Napakalambing ng pagkabigkas niya 'nun, napakaganda ring pakinggan ang kanyang boses. Her angelic voice matched her angelic face whose features are way more perfect sa mga hitsura ng mga artistang nakita ko sa TV o kahit sa mga GQ magazines sa bahay.

"Opo..." Nahihiyang sagot ko sakanya.

"Ate..." Saad ni Damon kung kaya't napatingin sakanya ang mukhang anghel na babaeng 'yun.

"Chancellor, mabuti naman nakarating ka..." Malambing na sabi ng ate niya kay Damon bago hinagkan ang pisngi nito. Napatingin ulit saakin ang ate ni Damon pagkatapos 'nun, "May I know the name of the maiden my brother brought home?"

Nanatili lamang ako nakatingin sakanya kung kaya't si Damon na ang nagpresintang ipakilala ako, "Ate, she's Maria Adelina Dela Cruz, my future girlfriend..."

Napaawang ang bibig ko 'dun at mas lalong namula ang magkabilang pisngi ko, "D-damon naman 'eh!"

Tawa lang ang naging sagot ni Damon sa pagprotesta ko, nagulat nalang ako 'nung biglang kinurot ng ate ni Damon ang pisngi ko, "Ang cute mo talaga! Can I hug you?"

Wala akong nagawa kundi ang umuo nalang at yakapin siya pabalik, ilang ulit pa niya akong pinanggigilan bago ako hinigit ni Damon palayo 'dun papunta sa loob ng mansyon nila.

"Akala ko doon sa labas ang mga pagkain?"

"I'll just ask them to deliver it, besides, I have something to show you..." Saad ni Damon at hinigit ulit ako papunta sa Elevator? Elevator? Meron sila dito sa bahay nila?

"Come on," Utas niya at pumasok na nga kami sa loob 'nun, hindi naman siya kasing laki o kasing lawak ng elevator na nasa mga mall o anu pero kahit na, sobrang engrande naman ng bahay nila at may elevator pa!

"Here we come..." Rinig kong saad ni Damon ng bumukas ang elevator, tumambad saamin ang naka-set na table for two sa gitna ng veranda nila, may mga mumunting petals ng roses na naaapakan ako at hindi ko maipagkakailang nakakakilig at napapaiyak talaga ako sa saya!

When you fall asleep with your head upon my shoulder.
When you're in my arms but you've gone somewhere deeper.

"Paano?" Naiiyak na wika ko 'nung narinig ko ang pagtugtog ng Oblivion ng bandang Bastille, nakakaiyak, nakakaantig ng puso, naaalala ko talaga ang Vampire Diaries dahil sa tugtog na 'to.

Are you going to age with grace?
Are you going to age without mistakes?
Are you going to age with grace,
Or only to wake and hide your face?

When oblivion is calling out your name,
You always take it further than I ever can.

When you play it hard, and I try to follow you there.
It's not about control but I turn back when I see where you go.

Are you going to age with grace?
Are you going to leave a path to trace?

But oblivion is calling out your name,
You always take it further than I ever can.

When oh oblivion is calling out your name,
You always take it further than I ever can...

Natapos ang kanta, biglang dumilim ang buong paligid at nakagat labi nalang ako ng naramdaman ko ang mga kamay na yumayapos saakin mula sa likuran. Nagpahila lang ako sa taong 'yun at napahinga ng maluwag ng nakita kong si Damon lang pala 'yun.

"Maria..."

"Damon..."

Nginitian niya ako, ang ngiting nakapag patibok ng puso ko noon hanggang ngayon, ang ngiting halos hindi na nagpapatulog saakin, ang rason kung bakit nagkaka eyebags ako...

"Maria?" He called out my name once again, napatingin ulit ako sa mga banyagang mata nito.

"Bakit?"

"Pweding tayo na?"