KARANLIK SULARDA ⚓ (FİNAL OLDU)

KARANLIK SULARDA ⚓ - 17

"Ellerin," diye bir ses duyuyorum. Bembeyaz köpükler çıkararak akan masmavi bir nehrin yanında, ağaçların arasından süzülen güneşin altında yatıyorum.

Sesi duyunca doğrulup etrafıma bakınıyorumm.

"Kim var orada?"

"Ellerin..."

Bakışlarımı ellerime çevirince dehşetle çığlık atıyorum. Ellerimde kan var. Başımı kaldırıp etrafıma tekrar bakınıyorum.

"Onu öldürdün!"

"Hayır!" diye çığlık atıyorum. "Ben kimseyi öldürmedim!"

Ellerimi yıkamak için nehrin kenarına koşuyorum ama ben ellerimi yıkadıkça kanlar daha fazla bulaşıyor.

"Rahul öldü!" diye bağırıyor ses ve ağaçların arasında, omzuna bıçak attığım adamı çığlık atarak çeken kadını görüyorum.

"Öldürmedim! Ben katil değilim! Ben katil değilim!"

Ter içinde uyandım. "Ben katil değilim!"

Etrafıma şaşkınlıkla bakındım. Neredeyim ben? Yumuşak bir yatakta yatıyordum. Vücudumdaki yaralar sarılmıştı. Etrafımda benimkinin aynısı birçok yatak vardı.

Ve Jack hemen yanımdaki yatakta yatıyordu.

Ayağa fırladım ve hemen onun yanına çöktüm. Yüzü terden sırılsıklam olmuştu ve ateşi vardı. Vücudunun üst kısmı çıplaktı ve göğsünden sırtına uzanan sargı bezleri vardı. Nefesleri kesik ve sıktı.

Olanları hatırladım. Jack'ten hemen sonra ben de bayılmış olmalıydım.

"İyi olacak."

Başımı kaldırınca minyon bir kadınla karşılaştım. Kadın o kadar minicikti ki çocuk sanılabilirdi.

"Neredeyim ben?"

"Revirdesin. Merak etme sana zarar vermeyeceğiz. Arkadaşın da yakında ayağa kalkacak. Ona güçlü bir ilaç verdim ve merhemler sayesinde hızla iyileşiyor."

Şüpheyle kadına baktım.

"Liderinizle görüşmek istiyorum. Hem de hemen."

"Sizi huzuruna çağırdığında gidebilirsiniz. Ama şu an yapabileceğim bir şey yok. Biraz dinlenmek ister misin? Aç ya da susuz musun?"

"Hayır teşekkürler, biraz dinlensem iyi olur."

Kadın anlayışlı bir gülümsemeyle kulübeden çıktı. Jack böyle sessizce yatarken kendimi çok yalnız ve savunmasız hissediyordum. Pişmanlık ve suçluluk duyguları yavaş yavaş içime doluyordu. Jack benim yüzümden yaralanmıştı. Orada yatan Jack değil ben olmalıydım.

Karşı sıradaki yataklarda yatan birkaç kişi daha vardı, geneli benim ve Jack'in yaraladığımız insanlardı. Kimisi uyuyor, kimisi yemek yiyor, kimisi de öylece tavana bakıyordu.

Gözlerim hemen ilk bıçakladığım adamı aradı ve çok geçmeden buldu. Omzu sarılmıştı ve yanındaki kadın ona su içiriyordu. Ona baktığımı fark etmiş gibi bana baktı ve göz göze geldik. Hemen gözlerimi kaçırdım.

Bir süre sonra minyon kadın geldi ve liderlerinin beni beklediğini söyledi. Peşine takılarak revirden çıktım.

Gördüğüm manzara mükemmeldi.

İnsanlar mistik bir edayla kulübelerin arasında gidip geliyor, kocaman bir açıklıktaki ateşlerin etrafında oturuyorlardı. Alan bir kasabanın sığacağı büyüklükteydi ve etrafı sık ormanlarla çevriliydi. Alan gürültüden uzak ve rahatlatıcıydı. Bir tarafta sıralar halinde evler ve farklı binalar bulunuyordu.