KARANLIK SULARDA ⚓ (FİNAL OLDU)

KARANLIK SULARDA ⚓ - 21

Silmy beni odama getirdiğinde Çuha çekmecelerde bir şeyler arıyordu.

"Bizi biraz yalnız bırakır mısın?" dedi Silmy.

Çuha bana soran bir bakış attı ve ben kafamı sallayınca, "Zaten aradığım şeyi bulmuştum," diyerek odadan çıktı. Elinde Savaş'ın hikaye kitabı vardı.

Silmy beni kolumdan tutarak yatağa oturttu ve karşımda diz çöktü. Bir süre ne yapacağını bilemeyerek etrafa bakındı, ardından gözleri gözlerimi buldu.

"Çok üzgünüm."

Dudaklarım mekanik bir şekilde iki yana kıvrıldı. Ne komikti, benim gibi üzüntü içinde yüzen biriyle üzüntüsünü paylaşıyordu.

"Sana ne yaptı ya da ne söyledi bilmiyorum ama eğer istemezsen onu hemen gemiden atabilirim. Hayatın boyunca bir daha görmezsin onu."

Bir an Jack'i bir daha göremeyeceğimi düşündüm ve hemen ardından dehşete kapılarak başımı iki yana salladım. O benim tek yoldaşımdı, onu kaybetmeyi göze alamazdım.

"Bana paramparça olmak üzere bir porselen bebekmişim gibi davranma."

Bana hüzünlü bir gülümsemeyle baktı.

"Paramparça olmak üzere bir porselen bebek gibisin." İç çekti. "Biraz daha zayıf olsaydın şu an burada olamazdın."

Başımı eğdim ve bakışlarımı ondan kaçırdım.

"Sana su getireceğim," diyerek ayağa kalktı ve saçımı okşadı. Ardından beni tutup dudaklarını alnıma bastırdı ve geri dönüp kapıdan çıktı.

O çıkar çıkmaz omuzlarım çöktü ve yüzümü ovaladım. Ayakta durmakta zorlanıyordum. Derin nefesler alarak güç toplamaya çalıştım. Unutabilirsin. Olan her şeyi unutabilirsin.

Düşüncelerime dalmak üzereyken, odanın ortasında bir anda hava dalgalandı ve altın sarısı hafif bir ışık yayılmaya başladı. Şaşkınlıkla yatakta geriye çekildim. Etrafta farklı bir enerji dalgası hissediyordum. Sarı ışık mavi ve gümüş rengine dönerken şaşkınlıkla bekledim. Birazdan ışığın içinde bir şeyler belirmeye başladı. Bir siluet, bir insan silueti netleşti ve uzaktan tanıdığım birine dönüştü.

Savaş.

Önce başı dönüyormuş gibi sallandı, nefesi kesildi ve ardından normale döndü. Beni görünce gözleri zafer ve sevinçle parladı.

"İşe yaradı! Ah sonunda... Merhaba sevgilim!"

Gözlerimi kırpıştırdım. Bir başka halisünasyon görüyor olmalıydım ama fazla gerçek görünüyordu.

"Se- sen, sadece bir hayalsin değil mi? Birkaç saniye sonra gideceksin."

Gözlerine kadar gülümsedi.

"İşte bu sefer yanılıyorsun. Kafan karışık, biliyorum ama her şeyi anlatacağım merak etme. Uzun süredir denemediğim şey kalmadı ama sonunda işe yaradı ve bir süre yanında kalabileceğim. Her şeyi açıklığa kavuşturacağım şimdi."

Birkaç saniye durup kafamı toparlamaya çalıştım. Hâlâ gerçek gelmiyordu ve kaybolmasını bekliyordum ama kaybolmadı. Kaşlarımı çattım.

"Yani şimdi sen gerçekten burada mısın?"

Kafasını onaylarcasına salladı.

"Öyleyse bana her şeyi anlat. Artık bilmek istiyorum, bu kadar acının sebebini bilmek istiyorum. Bazen kısa süreli halisünasyonlar görüyorum ama parçaları birleştiremiyorum. Senin kim olduğunu biliyorum ama tanımıyorum. Bir şeyler bulmam gerektiğini biliyorum ama nedenini anlamıyorum. Bana her şeyi anlat."