Merhaba ilk bölümden düzenlemeye aldığım kitabımda sanırım hep beraber bir çok yol kat edeceğiz.
Kurgum kimilerine göre basit gelebilir, kimilerine göre de yapmacık ama umarım beğenip yanımda olursunuz.
Zaten bende bu süre zarfında herkesin yanında oluyorum sizden minicik bir ricam olacak bana kapak yapar mısınız ?
Çok konuşmadan söze başlamak lazım 😍
Bol okumalar🙇🙏
1.Bölüm:Taşınma
"Ölüm her şeyin bittiği yer !
Kendimi hiç bu zamana kadar yalnız hissetmemiştim. Taa ki siz gidene kadar. Bana birisi gelip sizi sorsaydı, hep yanımda olacaklar derdim. Ama hiç bir zaman ölüm ihtimalini göz önünde bulundurmamıştım.
Anne ve Baba.
Gidişiniz neden bu kadar uzun sürdü. Neden gelmediniz ? Korkunç bir rüyada hissediyorum kendimi. Sanki o rüyanın içine hapsolmuşum gibi geliyor. Hiç kimse yok tanıdığım, tanımadığım herkesse çok. Eğer gözlerimi açmayı becerirsem tekrar sizi görebilirim değil mi tekrar size dokunabilirim; hatta sarılabilirim hem de sımsıkı doya doya... Ama gözlerimi kabuslardan açamıyorum.
Kabuslardan uyanamıyorum anne ve baba sizin yokluğunuz neden bu kadar uzun sürdü ? Ben geri döneceksiniz diye kendimi koşullarken neden beni bırakıp gittiniz? Beni neden yanınızda götürmediniz neden bana çok gördünüz bunu.
Kendi hikayemdeki en kötü karakter ve acıya mahkum olan başrol neden benim. Ben daha mutlu olmak istemiştim söyle ucu bucağı olmayan mutluluk her adım attığım da oluşan uçsuz bucaksız mutluluk. Ama şu an daha mutsuzum. Hayatımdaki en'leri oynuyorum sanki en kötü benim ve en mutsuz da benim. En'lerin hakkını doyasıya veriyorum.
Neden bu kadar erken gittiniz ? Bir hafta oldu ve dönmüyorsunuz. Hani ölenler hep baş ucumuzda olurmuş ya size sizi yazıyorum gelmiyorsunuz ? Neden son kez basımı okşamıyorsunuz? Peki benim başucumda olunca ben duyabiliyor musunuz ?
Son kez sarılıp veda etmeyi o kadar isterdim ki şu berbat durumda. Veda etmek tabi ki zor olacaktı ama size sarılmak mevzuysa zor olmayacaktı o. Çünkü size sarılamadım size doyamadım erken gittiniz ve beni böyle yalnız bıraktınız.
Canım babam; keşke sende kızsaydın bana. Yine gidip odamda sessizce ağlasaydım. Sonra annemi gönderseydin sacımı okşasaydı. Sert baba imajını sonuna kadar çizseydin. Sana sarılınca ilk saçımı okşayıp sonrada erkeklik gururuyla dik duruşunla duygusal olmayıp kızsaydın.
Ve annem; hani ağlamama kıyamazdın ya. Niye şimdi beni bu halde bıraktın. Biliyorum babamı çok seviyordun hem de benden daha çok şakayla sorduğumda bana terlik atardın ya. Onu o kadar çok seviyordun onunla ölüme gittin. Peki beni sevmiyor muydun neden yanında götürmedin?
Siz benim tek varlığım değil miydiniz ? Tek varlığınız ben değil miydim.
Aile akşamlarında bana sıkıca sarılıp televizyon açmaz mıydınız ? Beraber film günleri yapınca ikiniz de bana kızardınız ‘çok konuşuyorum’ diye. Ama sen yada babam hep yanımda olurdu. Sen kızınca babam sustururdu babam kızınca sen sustururdun anne. Eğlenceli geçerdi o akşamlar.
ŞİMDİ OKUDUĞUN
Merhaba Ögretmenim (Tamamlandı. )
General Fiction"Kaybedecek bir aydınlığın yoksa karanlıktan korkmazsın..." dedi kadın sonrasında ise adama sıkıca sarıldı. Onunla nefes almak bile kadına bir ömür sürerdi.
