Bölüm 1

49.5K 2.4K 321
                                    

Bazı anlar insanların ömür boyu beklediği özel anlardır. Devrim için her röportaj her zafer beklediği o andı. O anda kulakları sadece soruyu duyup kapanıyor, kendi kendisiyle baş başa kalıyordu. Etraftakiler önemini yitiriyor sadece kazanılan zafer ve anlatılması gereken güzel bir hikaye olarak biriken bir an oluyordu.

Devrim patlayan flaşlar eşliğinde mikrofona doğru yaklaştı. Terli saçını eliyle düzeltip şapkasını takıp sorulacak soruları bekledi."Devrim, Antoine sana çok yakındı ve oldukça sakin hareket ettin. Peki bu yarıştaki anahtar bu muydu sence?"diye sorulan soruyla ciddileşti.

Koyu saçları şapkanın ucundan az miktarda fışkırırken "Tabiki sakin olmak önemli. Paniklersen kaybedersin. Bu yarışın anahtarı pitlerdi. Antoine'yi geçmemi sağladı ve arayı da açtım."diyerek arkasına yaslandı Devrim. Elini kirli sakalına doğru götürdü. İkinci ve üçüncülerde konuşmasını yapıp basın toplantısı bittiğinde ayağa kalkıp el sallayarak toplantı odasından çıktı.

Odadan çıkıp önündeki fermuarını indiren Devrim iç çekerek kendi odasına doğru yürüdü. Geçtiği uzun koridor alışkın olduğu gibiydi. Odasına girip kapıyı kapatan genç adam elindeki açılmış ve yarılanmış şampanyayı masaya bıraktı. İçki içmeyen biri için her yarıştan sonra çaktırmadan içkiyi yarılatmak kolay bir iş değildi.

Telefonunu eline alıp koltuğuna yayılan Devrim gelen tebrik mesajlarını tek tek okuyup sosyal hesaplarında mutlu olduğunu belirten bir mesaj ve fotoğraf yayınladı. Arkasına yaslanıp gülümseyerek gözlerini kapattı. 25 yaşında başarılara imza atmak kendisi içinde oldukça gurur verici bir durumdu. Üstelik genç yaşında ana dili hariç üç dil biliyordu. Almanca,ingilizce ve italyanca ileri de işine yarayacaktı.

Kapısı tıklatılan Devrim iç çekerek doğruldu. Eve gitmediği sürece dinlenebilmesi mümkün değildi. Üstelik daha kutlama yapılacaktı. Odaya giren Devrim'in yakın arkadaşı Dave içeriye girip kapıyı kapattığında genç adam tekrardan eski konumuna geçti.

"Tebrikler şampiyon" İngilizce bir şekilde diyen Dave gülerek arkadaşının karşısına oturdu.

"Sana harika bir haberim var. Otomotiv mühendisi arabanı daha da hızlandıracak bir parça geliştirdi"dedi Dave heyecanla. Devrim de aynı anda bu heyecana karşılık verip doğrularak arkadaşına baktı.

"Nasıl bir parça?" diyerekte merakını belli etti. "Görmek ister misin?" diyen Dave ayağa kalkıp arkadaşını da ayağa kalkmaya davet etti. Devrim rahatını bozup ayağa kalktı.

"Umarım önemli bir parçadır Dave"diyen Devrim gülerek kapısını açıp koridorda önden yürüdü.

Kırmızı Ferrarisinin yanına gelip elini ön kısma koyan Devrim arabasına her baktığında cehennemi ve ateşi hatırlıyordu. İçinde yanan azmin ateşiyle bütünleşen bu renk onu mutlu ediyordu. Parçaya bakmak için Dave ile konuşan arkası dönük otomotiv mühendisine doğru yürüdü.

Elini sıkıp onu tebrik edip birkaç çalışanı güler yüzüyle karşılayıp tebrikleri kabul etti. Sonunda mühendisin yanına gelip "Evet dinliyorum"diyen Devrim şapkasından yüzü gözükmeyen mühendise baktı.

"Tasarladığım parça motora aktarılan yakıtın ısıya dönüşmesini engelliyor"dedi mühendis elindeki parçanın bazı bölümlerini göstererek.

"Motor daha fazla yakıt aldığı için daha iyi çalışıyor ve bu da otomatik olarak hıza etki ediyor"diyen mühendis sonunda Devrim'e baktı. Devrim gözlüğün sakladığı yeşil gözlere bakıp tekrardan parçaya baktı. Mühendis parçanın çalışma mekanizmasını anlatıp Dave'e baktı. Devrim başını olumluca sallayıp"Onay alıp takın"diyerek Dave'in yanına geçti.

Rüzgar AdamHikayelerin yaşadığı yer. Şimdi keşfedin