Hey, Mr. Grumpy! [DaraGon/NyongDal]

12.

12.

 

Teka ha, teka lang. Buffering pa eh.

Processing…

Loading…

Loading…

Loading…

WAIT, WAIT.

THE ALMIGHTY KWON…

CONFESSING?! O__________O

“ANO?!” Nanlalaki ang mga matang sigaw ko. “Michyeosseo, harabeoji?!” [Are you crazy, grandpa?!] “You… You’re you… the grumpy grandpa… Wae?”

Nagulat ako nang sa gitna ng kaseryosohan naming ay bigla siyang tumawa ng malakas. Napahawak na siya sa tiyan niya at sobrang lakas ng tawa niya na halos nagba-vibrate na sa buong observatory dahil kaming dalawa lang ang tao.

“Yah. Ano bang problema mo?!” Naiinis na tanong ko sa kanya. “Para kang sira dyan!”

 

“Your face was epic, grandma! Daebak!” Sagot niya with matching thumbs-up. “Sayang, sana pala pinicturan ko! Tsk, laki rin ng nagastos ko sa prank na ‘to ah!”

 

Wha… what? Did I hear it right?

PRANK daw?

“Tsk, laki rin ng nagastos ko sa prank na ‘to ah!”

“Tsk, laki rin ng nagastos ko sa prank na ‘to ah!”

“Tsk, laki rin ng nagastos ko sa prank na ‘to ah!”

 

His voice kept on ringing in my head.

Damn. Bakit ba ako naniniwala sa mga pinagsasasabi ng grumpy harabeoji na ‘to?! Tss. You should have known better, Dara.

UGH! Pero bakit ba ganito ‘yung feeling ko?! Bakit ako disappointed?! Fuuuuuuuuudge!~ I don’t even like this Cold City Grandpa!

[A/N: CCG originally stands for ‘Cold City Guy/Girl.’ In this story tho, Dara changed it to Cold City Grandpa ;D]

“Ugh. Shut up.” was all I could say. I’m just being stupid again.

He nudged my sides with his finger. “Admit it, kinilig ka noh? You thought I’d really confess?”

 

“OF COURSE NOT!” Sigaw ko naman sa kanya. “Am I stupid? Bakit naman ako maniniwala sayo… Tss.”

 

“Owwww, c’mon! I did catch you by surprise, though, right? Right? Right?!” Pamimilit niya pa rin.

“Whatever.” I answered and rolled my eyes.

“I KNEW IT!” He shouted and pumped his fist into the air. “Got you there.” He added and smiled goofily.

I can’t help but to smile back, not minding the little pain and disappointment tugging at my heart.

--

“Unni?” Napahinto ako sa balak kong pagpasok sa dorm ng tahimik at walang nakakaalam.

Nabigla ako nang bumukas ang ilaw sa buong dorm. Omo! Bakit gising pa silang tatlo?! O______O “Hehe. Hi~”

 

“YAH! HOY PARK SAAN KANG LUPALOP NAGPUNTA?!” Si Bom kaagad ang unang-unang nagsalita sa akin.

KYAAAAAAAAAAAAAAH!!! PAANO KO LULUSUTAN ‘TO?! TT_______TT

“Ah… eh…” Ugh! Pahamak talaga ‘yang Kwon na ‘yan!!! >______<” GRR…

Biglang may kumatok sa pintuan. Nagkatinginan kaming apat. It’s freaking 2 in the morning! Sinong kakatok?

Si Bom ang lumapit at nagbukas ng pintuan. Sa pagkagulat naming lahat, andun si Grandpa Ji.

“Noona, ‘wag mo ng pagalitan si halmeoni. Magkasama naman kami eh.” He said and winked before walking away, leaving us all dumbfounded.

Unti-unting sinarado ni Bommie ang pinto at nilingon ako. “What was that, Sandara?!”

 

“Uh… eh…” Deeeeeeeym wala akong masabi! Ugh! Imbes na mapababaw ang offense ko, mukhang mas lalo lang akong nalagot dahil sa harabeoji na ‘yun! TT________TT Eottohke?!

“Unni, umamin ka nga…” Si Minji. Tinignan nila ako ni CL ng mapanuri.

“HINDI BA TALAGA KAYO NAGDE-DATE NI GD OPPA?!” Magkasabay na tanong nila.

“ANDWAE!~” Malakas na sagot ko with matching todo iling and hand gestures pa. ‘Yung expression ko pa super todo-bigay.

Pero kahit na ganun na lahat ng ipinakita ko…

IBA PA RIN ‘YUNG TINGIN NILA SA’KIN TT________TT

 

KWON JI YONG, YOU’RE DEAD!