30.

4.2K 116 3
                                    

30.

 

“Darabbit, ayaw mo ba talagang lumabas? It’s nice out today,” pilit sa akin ni Grandpa pagkatapos naming manood ng movie. Halos lahat daw kasi ng movies ay nakaka-bore na sa kanya, kaya naman hinayaan ko na siya nang ini-off niya na ang TV at DVD Player.

I shrugged my shoulders. “Okay lang. Since nakapagpahinga na naman ako...” I smiled beamingly at him. “Where do you want to go, then?”

 

“Anywhere you are,” he answered and winked. Natatawang binato ko na lang siya ng throw pillow. I swear, Jiyong’s getting cheesier day by day. Oh well, not that I’m complaining though. It’s so nice to feel like this, whenever I’m with Jiyong.

“Seryoso nga kasi, Kwon!” Sigaw ko sa kanya.

“What, halmeoni, I’m serious!” Nakangising sagot niya sa akin. Pinalo-palo ko na lang siya ng throw pillow hanggang sa natatawang pinigilan niya na ako. “Aryt then, how about we meet your brother?”

 

I instantly froze. Hindi ako makahuma dahil kilala ko si Sang Hyun at kung paano siya kumilos lalo na sa mga lalaking nagpapalipad-hangin sa’kin. Paano pa kaya ngayon kung sasabihin ko na boyfriend ko na si G-Dragon?!

“Yah,” he poked my cheeks. “Is there something wrong? Ayaw ba sa’kin ng dongsaeng mo?” Tanong niya sa akin.

“It’s not that, Ji...” I answered and sighed as I leaned my back to his chest.

“If it’s not that... what then?”

 

“Sang Hyun doesn’t like anyone who likes me.”

 

“WHAT?!” Naibulalas niya. “Pareho lang pala kayo ng kapatid mo eh!”

 

“PABO!” Naiinis na sagot ko sa kanya. “Overprotective lang talaga ‘yun, lalo na’t feeling niya, malaki ang utang na loob niya sa akin dahil mula nang mawala sina umma, ako na ang nag-alaga sa kanya. Kahit na ‘yung ibang relatives namin sa Busan ay tumutulong din naman sa expenses, mostly kaming dalawa lang talaga ni Hyunnie ang magkasama, tapos noong nakilala ko na si Bommie, ayun. Kaming tatlo.”

 

Jiyong gently squeezed my hand. “Don’t you trust your dragon, huh?” He asked, teasing in his voice to lighten the heavy atmosphere.

I lightly nudged him with my elbow. “Tss. ‘Di mo kasi kilala si Hyun.”

 

“Whatever Dee. Just call my cheonam and say we’ll meet for lunch.” Sabi niya atsaka iniabot sa akin ang cellphone ko.

I looked at him, incredulous with his words. “Mwo?! Who are you calling cheonam, Kwon?!”

 

Hey, Mr. Grumpy! [DaraGon/NyongDal]Tahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon