Love Race |Meanie.

Yirmi Beş Yaş.

-
Tüm samimi duygularımı kattığım bir bölüm oldu.

Bu bölüme çok fazla yorum bekliyorum yavrumlar. Yiğidi öldürün ama hakkını yemeyin >~<

Şimdi öncelikle hemen bi Day6- Letting Go açıyoruz ve okumaya başlıyoruz. Hikayenin devamını da slow şarkılar ile okuyoruz.

Ah birde !

Bu bölümün final olduğunu düşünerek okuyun.

Başka bir bölüm gelir mi bilmem. Hiçbir şekilde garanti vermiyorum.

Bu zamana kadar yanımda olduğunuz için her birinize, her birinize, ayrı ayrı teşekkür ederim. Hayalet okuyuculardan vote ve yorum atana,burası yetmediği zaman mesaj yollayana, panoya yazana kadar, her birinizin önünde gözlerim kalp kalp olmuş şekilde eğiliyorum.

Bana göre kitap burada final verdi kicibeler. Ha eğer bölüm eklersen, bilin ki kitabın sonu bu bölümdür.

Şimdiden şey edeyim. Sizi gerçekten seviyorum. İnanın gözlerim kalp kalp.

Her birinizi öper bağrıma basar ve birer de lolipop veririm.

Yirmi beş yaşınız kutlu olsun.

-

Yaşadığınızı hissettiğiniz anlar vardır dünyada. Tam olarak nefes aldığınızı hissettiren, karın boşluğunuzu ve göğüs kafesinizi hava ile dolduran,heyecanlandıran ve sizi kıpır kıpır yapan anlar.

Soğuk suyla duş alırken hissettiğiniz o ani ve nefesinizi kesen his, hızla çıktığınız merdivenlerin sonunda kalbinizin, göğüs kafesinizde bir kuş gibi çırpınması ve sizin bundan sadistçe zevk duymanız, lunaparkta bindiğiniz hız treni ve tüm kemiklerinize dolan hava sayesinde hissettiğiniz anlık hafiflik ve tüm bu anlattıklarımla beraber bunlar gibi nice örnek, bu olayların, bu his karmaşasının hepsi, size sıkıcı hayatınızda, bir kaç dakikalık bile olsa gerçekten yaşadığınızı ve göğsünüzün arasında yaşan o minik kuşun uçmaya çalıştığının habercisi olur , minik kuş yaşamak istiyordur. Ya da yaşadığını size hatırlatmak, kanıksanmış, devamlılığını sürdüren bu maratonda bir fark yaratmak istiyordur.

Yaşadığınızı hissetmeniz için, vücudunuzun bir heyecana kapılması, değişik hislere ev sahibi yapması gerekir. Size değişik hissettiren her canlı, nesne, ya da en basit örneği ile, bir parça müzik bile, vücudunuzun gerçek anlamıyla hissetmesini ve ciğerlerinize çektiğiniz derin nefesin size hayat olmasını sağlar.

Yaşamak güzel şeydir.

Tüm zorlukları ile. Çilesi, barışı, savaşı, ölümü ve yeniden doğumuyla, yaşamak çok güzel şeydir. Önemli hissettir, mesela. Tüm bu insanların içinde, yaşayanların yanında ölenlerinde olduğu bu dünyada , seninde bir yaşama sahip olman, önemli değildir de nedir?

Ben küçükken annem, pekala...

Ben küçükken büyük annem, bana sürekli olarak hayatını dolduracak, onu olduğundan daha değerli kılacak bir şeyler bul demişti.

Beş yaşımdan yedi yaşıma kadar bu, ara sıra hala hayatta mıyım diye kontrole gelen babam, Vernon ve bir bacağı olmayan kedim Bayan Martina olmuştu. Daha sonra Seungcheol'de hayatıma dahil olmuştu ve bir gün ben on beş yaşındayken Seungcheol'ü ve henüz yedi yaşındayken de Bayan Martina'yı benden almışlardı.

Bayan Martina gittikten sonra geriye Vernon, hala ölmemi bekleyen babam, gittikçe yaşlanan ve bir kaç yıl içinde ölecek olan büyük annem ve sımsıkıya elimde tuttuğum yarış duygusu vardı.

Babam,bir kaç ayda bir, beni ve büyük annemi ziyarete gelirdi. Her seferinde, hala hayatta olduğumuzu gördüğünde yüzünde gerçekleşen duygu selini dün gibi hatırlıyordum, on sekiz yaşıma kadar bize , bana baktığında ne gördüğünü, ne hissettiğini bir türlü anlayamamıştım.