Çok uzun bir aradan sonra ufaktan tekrar sizin aranızdayım.Yazmayalı çok oldu çok beklettim farkındayım.Umarım bundan sonra daha fazla bölüm atabilirim. :)
Rüzgar
-----------------
Birkaç gün içinde babam durumu iyi olduğu için yoğun bakımdan çıkmış,normal servise alınmıştı.Biraz daha hastanede yatma vakti vardı anlaşılacağı.Annem başından hiç ayrılmamış,biz de her gün ziyaret saatlerinde gidiyorduk.Poyraz ile bile babamın yanında dikkatli davranıyorduk,en azından muhattap olmuyor,tartışma yaratmıyorduk.
Yine bugün de babamın yanına ziyarete gelmiştik.Bugünlük Esila gelmemişti,evde işleri vardı.Neler yaptığını öğrenmek adına aramak istedim.Babamın yanından müsade isteyip kalktım.Koridoru adımlarken bir yandan Esila'nın numarasını tuşladım.Birkaç çalıştan sonra telefon açılmıştı.
Sesinden bin bir telaş akıyordu.Nedenini sorduğumda gülümsemeden edemedim,tatlı telaşlardan biriydi işte.Ablasının düğün günü yaklaşıyor diye hazırlık telaşı,ve bizim civcivin elbise seçememesi.
"Rüzgar ben nasıl bir şey giyeceğim ya!Bin bir çeşit şey düşünüyorum,karar veremeyeceğim böyle giderse!"
Bu konular beni bayağı aşardı,neyin ne olduğu konusunda pek fikrim yoktu.
"Ben birşey anlamam bu konuda.Ne giysen yakışır sana sıkıntı etme.Çuval giyip çık yine güzel olursun sen." gülmemle karşı taraftan gelen naif kahkahası içimi ısıtmıştı.
"Ya Rüzgar dalga geçmesene lütfen!"
"Yok be civciv ne dalgası,ciddi diyorum."
"Hıh,öyle diyorsan öyledir." Hoşuna gittiğini belli eden o ses tonunu duydum yine.Sakin,ılımlı...
"Düğün ne zaman?"
"Üç hafta sonra."
"Eksik sadece bunlar mı?Gerekli birşey varsa hallederiz yani."
"Yok,ufak tefek şeyler işte.Çeyizi,evi yerleştirdiler herşeyi."
"Eee hanımefendi sizin var mı çeyiziniz?"eğlenir halimle konuşmaya devam etmiştim.
"Yani birazcık,annem ablama hazırlarken bana da hazırlamış işte oradan var birkaç birşey."
"İyi bari hazırlanıyorsun bana kavuşmak için." Biraz daha uyuz etmek güzel olabilirdi.
"Bir dakika birtek ben mi kavuşmuş oluyorum,senin niyetin yok sanırım."
"Bilmem."
"Demek bilmem,öğretirim ben sana neymiş ne değilmiş,gıcık şey."dayanamayıp kahkahamı koyverdim.
"Şaka diyorum güzelim benim,çok iyi biliyorum,can atıyorum sana kavuşmak için."
"Hıı,öyle yani."sesindeki memnun olmuşluğu duyduğumda yine hayatıma girdiğinden itibaren yüzüme yerleştirdiğim en sıcak gülüşü sergiledim.Kısa sürede yine konuşmaya başlamasıyla kulak kesildim.
"Babandan bir bilgi var mı?"
"Normal servise aldılar,birkaç güne çıkacak inşallah."
"Ay, çok sevindim.Umarım çok sürmez hemen iyileşir çıkar hastaneden."
"İnşallah fıstığım.Ben kapatayım telefonu da babamın yanına döneyim tekrar."
"Tamam canım,görüşürüz.Geçmiş olsun dileklerimi ilet.Seni seviyorum."
"Olur hayatım,görüşürüz.Bende seni seviyorum."
-------------
Babam sonunda hastaneden bir hafta sonra taburcu olmuş,evimize gelmiştik.Babamı ziyaret için Esila gelmiş,biraz oturduktan sonra dışarı çıkmıştık.Evden onların eve doğru ilerlediğimizde tam karşımızda bir çocuk ve bir kız dikiliyordu.O sırada kulağımın dibinde patlayan o tiz çığlıkla refleks olarak gözlerimi kıstım.Birden koşup "aşklarım,birtanelerim"diyerek iki kişiyede sarılması bir oldu.
Ardından erkeği bırakıp kıza sarıldı sımsıkı.
"Meleğim! Hoşgeldin!"
"Fıstığım hoşbuldum!Çok özledim!"
"Ben de seni çok özledim ya!"
Ben daha hiçbirşey demeden erkek olan yine konuşmuştu. Büyük ihtimal en yakın arkadaşları Melek ve Batuhan dı.
"Lan biraz ayrıl Melek yapıştın kıza yol ver azcık bana da özlem gidereyim."
"Ay iyi be al,yemedik!"
"Az daha bıraksaydım baş başa özlemekten yapabilirdin.Korktum valla ne yazık ki.Kız çitlembik,koş sarıl bakayım."
"Ya Batuşum! Hoşgeldin vallahi çok özlemişim!"
Batuhan ve Melek ismini duyunca anlamıştım Eskişehir'den en yakın arkadaşları olduğunu.Ben de fazla oyalanmadan yanlarına tanışmak için ilerledim.
"Merhaba,hoşgeldiniz." Hafif tebessüm ederek söylediğim cümle karşısında bütün gözler bana dönmüştü.Esila oyalanmadan birbirimizi tanıştırmıştı.
Esila Batuhan ve Melek'e nasıl ve ne zaman karar alıp İstanbul'a geldiklerini sormuştu.Onlar da ablasının düğünü için zaten gelecekleri için, geliş sürecini biraz daha önce gerçekleştirmeye karar vermişler Esila ile vakit geçirebilmek için.Daha fazla ayakta dikilmemek adına Esila hepimizi eve davet etmişti.Oyalanmadan evlerine geçtik.

ŞİMDİ OKUDUĞUN
KOKUN BANA AİT
Fiksi Remaja17 Yaşında bir kız, Esila.. Yaşadığı psikolojik sorunlar ve babasının işi dolayısıyla Eskişehir'den İstanbul'a taşınmak zorunda. 18Yaşında,Rüzgar.. Zaman zaman ailesinin bile korktuğu, bir çok sorun yaşamış bir karakter. Bir süre sonra Esila ve Rü...