KOKUN BANA AİT

Koruma

Yolun kenarında beklerken önümde beyaz bir araba durdu.O anki dalgınlıktan farketmemiştim bile. Arabanın kapısı açılınca içinden 25-30yaşlarında bir bayan indi.

''Güzelim neden ağlıyorsun?''

Bunu anlatacağımı hiç düşünmezdim hem de tanımadığım birine..

''Arkadaşıma ders çalışmak için geldim ama kayboldum.''

Kadın yüzüme gülümseyerek;

''Hadi evini tarif et götüreyim''dedi.

''Gerçekten mi?" dedim sıcacık gülümsememi yolladım.

''Elbette canım burada bırakamam seni taksi falanda geçmez,başına bir kötülük gelmesin hadi arabaya bin hemen "

Başıma bir kötülük gelmesinmiş. Bu lafı duyduktan sonra içim burulmuştu.Bugünkü yaşadıklarım zaten ne kadar kötülüktü.Bu olaylardan daha beter başıma ne gelebilirdi ki.Kadını fazla bekletmeden arabanın ön koltuğuna oturdum.

Ev adresimi tarif ettim.Yolda biraz sohbet etme şansımız oldu.Adının Elif olduğunu söyledi, bende söyledim tanıştık falan.Söylediğine göre işten dönüyormuş. Hangi okula kaçıncı sınıf olduğumu sordu.Sorularını cevapladım.

Sonunda eve gelmiştik.Arabadan inmek için kemerimi söktüm

''Elif abla çok teşekkür ederim,beni eve getirdiğin için çok teşekkür ederim sana minnettarım. ''

''Canım benim ne demek ne yaptım ki''

Arabadan Elif ablayla vedalaşıp indim.Çok geçmeden Elif abla gitmişti.

Evet şimdi aileme nasıl,ne anlatacaktım.Ayaklarımı sürüklercesine evin kapısına yaklaştım. Anahtarımı çıkartıp kapıyı açtım içeri girdim.Annem muhtemelen sesimi duymuştu ki mutfaktan çıktı.

''Saatin kaç olduğundan haberin var mı Esila hanım?Haber verme gereği de duymuyorsun ki zaten aradığımızda telefonunda kapalı"

''Anne!Dinle bir, her şeyi açıklayacağım.''

O sırada üst kattan babam merdivenlerden inmeye başladı.Beni görünce biraz kızgın tavır takınarak konuşmaya başladı.

''Esila kızım saat kaç oldu niye bu kadar geciktin?Eminim ki bahanen vardır.Neden haber vermedin?O telefonun niye kapalı?Süs olsun diye mi aldık sana onu?" sözüne devam edemeden gözlerimi kapatıp gözümden bir yaş düşmesiyle konuşmaya başladım.

''Baba lütfen yargılamadan önce beni bir dinleyin ve sakin olun''

Çok geçmeden içeri salona geçip koltuğa oturdum.Babam karşımdaki üçlü koltuğa ,annem benim yanıma ablam ise tekli koltuğa oturmuştu.

Ablam az çok Murat'ı biliyordu takip ettiğini benim istemediğimi.

Ağlayarak başladım anlatmaya,baştan sona...

Babam sinirden delirmişti

''Sana dokundu mu? Bir şey yaptı mı kızım?"

''Hayır baba bir şey yapmadan saldı beni gitmemi söyledi beklemeden kaçtım bende,yolda bekledim bir süre bir bayan arabasıyla bıraktı beni.''

Babam ''O pislik herifi bulacağım nasıl böyle bir şeye kalkışıyormuş bakalım!"

Anneme baktığımda hiç konuşmadan beni ağlayarak dinliyordu.Ablamsa hala olanların şokundan çıkamamış gözlerini hiç oynamadan ağzı açık bir şekilde beni dinliyordu.

Tekrar konuşmaya başladım

''Baba lütfen''diye tekrar ekledim.

''Pekala bu sefer sıyrıldı bu konudan o adi herif ama seni okula götürüp getirecek koruma tutup,bütün gün okulda hatta sınıfının kapısında beklettiricem.Öğretmenlerinle konuşurum.''

''Baba abartma lütfen''

''Esila ya dediklerime uy korumaları tutayım ya da ben Murat denen aşağılığı rahat bırakmayacağım.''

''Tamam baba uğraşma artık onunla tamam korumaları tut,kabul ediyorum.Telefonumuda ben kapatmadım ekranı kırılmış o yüzden haber veremedim''

Babam''tamam yeni telefon alırız''

Annem ağlamaklı sesiyle ''sofra hazır hadi yemek yiyelim''

''Ben yemek istemiyorum odama çıkıp dinlenicem''diyip odama çıktım.Direk üstümdeki kıyafetlerden kurtulup duşa girdim.Bir süre küvetin içinde durdum.Sıcak su beni rahatlatıyordu.

Duştan çıkıp üstüme temiz kıyafetlerden giyip saçlarını kurulamadan yatağa yattım.Bedenimin yorgunluğuna fazla direnemeden uykuya daldım.

------------------

Ogün korumaları kabul etmiştim.1yıl boyunca korumalar her yere peşimdeydiler.

Murat ise; onu bir daha hiç görmemiştim. Okulda korumaları görünce Melek ve Batuhan sorguya tutmuşlardı olanları onlara da anlattım.İkisinde şaşkınlıktan öylece dinlemişlerdi.Kendimi okul derslerine veremiyordum.Ders dinlemiyordum.Aklımda hep o yaşananlar vardı.Babama birkaç gün okula gitmek istemediğimi söyledim,anlayışla karşıladı.Evde 3-4gün boyuca oturdum,oyalanıp aklımdan atmaya çalıştım.Ya dokunsaydı? Beni incitseydi,bana zarar verseydi? Kendimi asla toparlayamazdım.

Doğru düzgün yemek yiyemez,düzenli olan uykum artık düzen kelimesinin 'd'sinden habersizdi.Uyuyamıyordum geceleri.Çünkü kabus görmekten korkuyordum.Sürekli aynı kabusu..

Annemler bu halim nedeniyle psikolojik tedavi gördüm.Geçmedi üstünden koskoca iki yıl geçti o geçmedi. Üstüne üstlük 6yaşında başıma gelen o olayın korkusunu atlatamayan ben, bu olay benim için çok fazlaydı.Saçma sapan korkularını yenemeyen bir kız için çok fazla.