I'm HERS

Chapter Thirty Five

Jen's POV

"Jen hija. Pakitawag naman si Chanyeol sa taas. It's time for dinner." Malungkot na utos ni Mama Park. Ngumiti lang ako ng malungkot at tumango.

"Ne Tita." Sagot ko.

"Please convince him to eat. I'm begging you. We're getting so worried. I know you're the only one who can convince him." Pagmamakaawa ni Papa Park.

"Arassoyo Tito." Sabi ko saka umakyat na sa second floor ng bahay nina Chanyeol para tawagin siya.

It has been a week since Elle left Chanyeol. And it has been a week since Chanyeol had eaten a complete meal.

Simula nung araw na yun, pagkauwi na pagkauwi ni Chanyeol sa bahay ng parents niya, ay hindi na siya lumabas ng kwarto niya. Awang-awa na ako sa kanya. Ayaw niyang kausapin kahit na sino, ayaw niyang kumain, ayaw niyang lumabas ng kwarto niya, ayaw niyang pumasok. Puro lang soju ang laman ng tiyan niya tapos nangangayayat pa siya. Nahuhuli na din siya sa school. At kapag hindi pa siya pumasok next week ay baka ipa-expel na siya.

Litong-lito na ako. Hindi ko na alam ang gagawin ko.

Akala ko kapag nagkabalikan kami magiging masaya na ako. But how can I be happy when I'm seeing Chanyeol like this? How can I be happy when I'm seeing the guy I love getting wrecked and wasted because of another girl, and not just another girl 'cause that girl is the girl he loves.

He's crying everyday, he's drinking soju everyday, he's being destroyed everyday, he's getting killed everyday.

Kung ako lang ang masusunod, ayoko ko na din naman sana pa guluhin sina Elle at Chanyeol dahil masaya na din naman ako na nakikita si Chanyeol na masaya. I broke up with him because my parents told me that I am engaged to someone else. I did not bother asking them who it is because I thought it would be someone else, someone I did not know. But then last week they told me that it was Chanyeol. If only they have told me earlier then I wouldn't broke up with him.

Edi sana masaya pa kaming dalawa ngayon.

Agad kong pinahiran ang luhang tumakas mula sa mata ko. I can't let Yeol see me like this.

Nang makarating na ako sa harap ng pinto ng kwarto ni Yeol ay kumatok ako ng tatlong beses.

"Yeol?"

Walang sumagot kaya sinubukan kong pihitin ang door knob at nagulat akong bukas ito.

Dahan-dahan kong binuksan ang kwarto niya at nakita ko siyang nakaharap sa flat screen TV niya at pinapanuod ang mga videos ni Elle na palihim niyang kinukuha gamit ang kanyang phone.

He never did this for me when we're still together. Dati nung kami pa, sapat na na magkasama lang kami. Nag effort din naman siya. Pero ngayon kay Elle, iba e. Maybe Elle's just more special to him than me. I envy her.

"Yeol?"

Tinawag ko siya pero parang hindi niya lang ako narinig kasi patuloy pa rin siyang nanunuod.

Humakbang ako pero may nabangga akong soju bottle at natumba ito kaya napatigil ako.

"Nuguya? Aegi? Ikaw ba yan?"

Napatingin ako kay Yeol. Bahagyang nakatagilid ang ulo niya para matignan ako. Pero nang makita niya ako ay mas lalo lang siyang lumungkot.

Am I really not that good enough for you, huh Chanyeol?

"Anong kailangan mo?" He asked coldly. I was surprised by the tone of his speaking. He never spoke to me like this before.

"I-i... I uh... uhm... Your mom said that you need to eat." Malumanay kong sabi sa kanya.

Yumuko lang siya at umiling tapos tumingin ulit sa flat screen TV.

"Yeol, kailangan mong kumain. Look at yourself. Pumayat ka ng sobra Yeol. Alalang-alala na sayo ang pamilya mo Yeol, pati na din ako. Kaya sana naman, please, kumain ka kahit konti lang." Sabi ko sa kanya. Pero hindi lang siya umimik.

Papa Park, ganito ba ang ibig kong sabihin sa sinabi mo na ako lang ang taong makakapag convince sa anak mo?

I have no choice then. Ilalapag ko na ang huling baraha ko.

"Ano bang gusto mo Yeol? Tell me, gagawin ko kahit ano para lang bumalik ka sa dati."

There. I said it. Sana naman, may pag-asa pa na bumalik siya sa dati.

Unti-unting lumingon sa akin si Chanyeol at tumayo siya. Then I saw it. Ang malalalim na eyebags, payat na katawan, at maputlang balat.

Napatakip ako ng bibig ko.

How come you've become this worse, huh Chanyeol?

Dahan-dahan siyang naglakad papalapit sa akin.

"Tinatanong mo kung ano ang gusto ko?"

Nakarating na siya sa harapan ko pero hindi pa rin siya tumigil sa paglalakad kaya napahakbang ako paatras hanggang sa wala na akong maatrasan dahil nakasandal na ako sa pader at pinagitnaan ako ng dalawang kamay ni Chanyeol.

Nakatingin lang siya ng diretso sa akin.

Pakinshit naman Chanyeol. Nangangayayat ka na nga at lahat nagawa mo pa akong pakiligin--

"I want my Elle back."

Or not.

Diretso lang akong nakatingin sa mga mata niya. Malungkot ako oo, pero hindi ko pinapahalata dahil ayokong magmukhang weak sa harap niya at dahil gusto kong maging masaya siya.

Yumuko ako at bumuntong hininga.

"Fine. I'll help you get Elle back. But you need to fix yourself first."

Unti-unting napalitan ng ngiti ang simangot sa mukha niya. Tapos bigla niya akong niyakap.

"Komawo. Jeongmal komawo Jen."

I smiled bitterly and patted his back.

"Anything for you Yeol." Sabi ko saka pinahiran ang luhang umagos sa pisngi ko.

------

#martyr ang peg ni Jen. Hahaha. Gwaenchana.

laserlightbbh, how is it? Hahaha.

Vote and comment. Kamsahamnida!