He Who Owns Me DLC 1

Kabanata 8

Kabanata 8

Half Running

Kasama ni Queen ngayon ang kapatid ni Dayang na si Joennah. Magkasing-edad sila at parehong education course ang kinuha nila. Pero magkaiba sila ng major.

Siya kasi ay General Content at Special Education naman si Joennah. May kapansanan kasi ang bunsong kapatid nila na lalaki. She heard na ASD daw. Yong Autism Spectrum Disorder.

Mild autism lang naman daw pero nahihirapan parin sila dahil may mga tantrums din ito.

"Queen saan ang room niyo ngayon?" tanong ni Joennah sa kanya habang naglalakad sila sa hallway ng school.

"Room 307 sa third floor."

"Ah. Sa fourth floor ako eh. Sige mauna na ako."

"Sige okay lang. Kita na lang tayo mamayang lunch time," kumaway siya at lumiko sa kaliwa.

Marami siyang kaibigan sa school pero wala siyang close na kaibigan. Bali si Joennah lang siguro.

Maganda naman ang school nila kahit na public. Maaliwalas ang school dahil malawak ang sakop ng buong campus. May oval sa gitna for track and field and soccer.

Dahil na rin sa tulong ng mga De la Cerna ay mas gumanda ang facilities ng university. Gobernador kasi ang Lolo ni Lutian at kilalang mabait at mutulungin.

Noong first year siya ay kukunti lang ang mga buildings pero ngayon ay marami na para sa ibang departments. May mga scholar din sila at kasama na sila ni Joennah sa mga scholars ng De la Cerna.

Pumasok na siya sa room at wala pa ang teacher nila. May bulong-bulongan ang mga classmate niyang babae.

"Talaga? Napakaimposible naman non!"

"Totoo nga. Dito na raw siya mag-aaral. Shit ang gwapo pa naman niya!"

Niyugyog nito ang kausap sa kilig. Ay sobrang exited lang te!

Sino naman kaya ang tinutukoy nila? Hmm?

Hindi pumasok ang teacher sa unang subject nila kaya bagot na lumabas siya ng classroom.

Binagtas niya ang oval papuntang canteen. Doon muna siya magpapalipas oras. Pumili siya ng mesa sa labas at tanaw ang kabuuan ng oval.

Presko ang lugar at mahangin. Kinakailangan niya pang hawakan ang kanyang mahabang buhok dahil tumatakip ang mga hibla sa kanyang mukha. Sinikop niya ang kanyang buhok at inilagay sa kaliwang balikat.

Muli siyang bumaling sa oval. Napakurap siya ng ilang beses para masigurong hindi siya namamalikmata. Anong ginagawa ng manyak na 'to rito sa campus nila?

He was walking with all his might like he was a king. May ilan pang napapatigil nang dumaan siya. May mga babaeng malalandi naman ang nakabuntot sa kanyang likuran? Seriously?

His mere presence could stir a damn crowd. Napakunot-noo siya nang mapansing may kasama pala ito. May dalawang lalaki sa likuran niya at halos magkasingtangkad sila. Pero mas matangkad pa ang mokong.

Medyo may pagkaboyish ang lalaking nasa kanan niya at he has unlimited smiles for the girls following them. Ang nasa kaliwa nito ay medyo seryoso at mukhang mahal ang bawat ngiti.

Samantalang nakatingin sa kanya si Lutian at paparating ito sa kinauupuan niya. He wore a simple white V-neck shirt at pinatungan ng leather black jacket at saka pants.

Bakit... Bakit nakapanglalaway ang kagwapuhan nito!

Naramdaman niya ang pag-init ng kanyang pisngi. She found it hard to breathe when her heart started to beat faster.

Habang naghinang ang kanilang mga mata ay parang may kakaibang kilabot siyang nararamdaman. His look was different. Parang naging iba na hindi niya mawari. She felt fear from the looks he gave her.

She looked away at mabilis na hinablot ang bag na nakapatong sa mesa.

She was half running trying to find a secluded place far away from him.

Sa kagustuhan niyang makalayo ay narating niya ang botanical garden. Buti wala ngayon ang mga agri students. Pumasok siya at umupo sa sementadong bench.

Ang sarap tumambay dito. Nakakagaan ng loob na pagmasdan ang ibat-ibang halaman. Naisipan niyang matulog muna.

Ipinuwesto niya ang bag sa dulo ng bench at humiga habang nakapatong ang ulo sa bag. Kinuha niya ang panyo sa bulsa at tinakip ito sa mukha. Ilang sandali pa ay hinila na siya ng antok.

Damn he lost her! Ang bilis tumakbo ng babaeng 'yon. Ito naman kasing si Marcco ay panay ang asikaso sa mga babaeng nagkakandarapang sumusunod sa kanila.

Si Lucas naman ay nakapokerface lang. Wala talaga siyang maaasahan sa dalawang 'to. Nang sinabi niya na lilipat siya rito sa South Cotabato Community State College ay sumama rin ang dalawa.

Si Lucas ang cousin niya sa mother's side samantalang si Marcco ay sa father's side.

"Sino ba ang hinahanap mo Lutian?" tanong ni Lucas na mukhang naiirita na sa ingay ng mga babaeng sumusunod sa kanila.

"She ran away," inis na sagot niya.

Lucas gave him an amused look.

"Oh, bago 'yon ah! Girls never ran away from you. They're always chasing you," Lucas chuckled.

"Oo nga! Nasaan na ang charisma mo pinsan?" natatawang sabat ni Marcco na ngayon ay may kaakbay na babae.

He clenched his jaw and gave then an angry look.

"Tsk. Dito muna kayo. Hahanapin ko muna siya."

Walang lingon na iniwan niya ang dalawa. Where on earth could he find her?

Ilang minuto na siyang naglakakad pero hindi parin niya nahahanap ito. He sighed frustratedly. He was about to turn back but he saw a narrow hallway leading to the back of the building.

He mindlessly followed to the ends of the hallway. He stopped at the door of a botanical garden.

"This place is cool," he muttered and pushed the glass door.

He scanned the place and his eyes stopped at the sight of her sleeping on a bench.

So this is where she was hiding? He smiled and silently walked towards her. He couldn't see her face because it was covered with a hunky but he knew her body so well.

Hindi man lang ito natinag nang kunin niya ang nakatakip na panyo. He squatted to level her face. He could just stare at her all day without getting bored.

He bit his lower lip when he stared at her slightly parted lips. He wanted to kiss her right now but not when she's asleep. He wanted her to be fully awake so she would be looking for more.

He stood up and carefully lifted her head and placed it on his lap. Hindi naman ito nagising.

Hinaplos niya ang buhok nito. Her hair felt soft and silky under his touch. He leaned his back and took her right hand. He intertwined their fingers. Her hand brought warmth to his skin.

But reality hit him. He remembered what his grandmother said. He clenched his teeth. Hindi niya namalayang napahigpit ang kapit niya sa kamay nito.

Napakislot si Queen. Feeling niya ay may nakahawak sa kamay niya. Marahan siyang nagmulat and to her surprised she found herself sleeping on Luitan's lap. Magkahawak pa ang kamay nila!

She shifted to face him but e-rr napaharap siya sa may zipper nito. She couldn't move and her throat started to dry. Ang tanga-tanga niya!

She could see the bulk on his pants and it was making her blushed. Gaano kaya ito kalaki?

Oh shit! Bakit ganito ang pag-iisip niya? Nahahawaan na tuloy siya sa kamanyakan nito. Hindi pwede!

"Baka matunaw 'yan," he chuckled.

What the hell!