SONSUZ KARANLIK!
Yada
SONSUZ AYDINLIK!
Her şeyin kaderi bir kıza bağlıydı.
Berika devasa bir güce sahiptir. Gücünün kontrolünü sağlayamamaktadir.
Duygu, heyecan, korku ve bazı basınç noktaları ve duygular gücünü tetiklemektedir..
Ailesi ve...
Yeni bölüm ile Merhabalar canlarım keyifli okumalar 📖📖📖📖📖
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Rüzgarın huzur veren nefesi kesilmişti sanki, ama vücudundaki rahatlık ona huzuru hissettirmeye devam ediyordu. İçten içe tebessüm etti. "Huzurun kanatları Arda" diye fısıldadı.
Garip olan tek bir şey vardı ki, artık rüzgar esmiyor, sağa sola rahatça dönebiliyordu. Uçarken bu kadar rahat olması normalmiydi? Gözlerini aralamak için güç bir gayret sarf etti, gerçekten açmak istemediği için gözkapaklari ona yanıt vermiyordu. Yine iç sesle savaştı
"Bu rahat kanatlarda uyumaya devam edebilirim " kendi kendini onayladı ve rüyaların derinlere bıraktı kendini, öyle derindi ki bir an onu küçüklüğünde yolculuk yaptırmaya başladı ;
" Annesi yanında tuhaf bir erkek çocuğu ile yaklaşıyordu. Göz göze geldiklerinde inanılmaz bir elektrik akımı hissetti vücudunda. Bu oğlan çocuğu onu fazlasıyla etkilemişti. Babası dışında gördüğü ilk erkekti. Ama bu ufak tefekti ve farklıydı. Çocukla el ele tutuştugunda çarpılma etkisi ile yere düşmüştü. Mahcup bir edayla başını önüne eğdi. Oğlan hiç mutsuzluk göstermeden tekrar elini tuttu. Elektrik kesintisi yoktu, eli yanıyordu ama oğlan bunu umursamıyordu. Sadece sıcacık bir tebessüm bahşediyordu. Rüyada fısılda di ''bu gözler " evet bir yerden tanıdıkti."
İşte şimdi göz kapakları ani refleksle açılmışti. Rüyanın etkisi ile ter içinde kalmışti. Gözleri tavana sabitlenen Berika bir kaç dakika gördüğünün şokunu yaşadı. Sabitlediği yerden yavaş yavaş yana doğru kaydırdı gözlerini " Aman tanrım " gözleri ışığın keskinliğinden kamaşıyordu. Haftalardır karanlık gördüğü için suanki aydınlık ona farklı dünyadaymış hissiyatı veriyordu. İç sesini kesip öz sesini kullanmaya başladı ;
"ah inanamıyorum ne kadar güzel bir aydınlık "
İnsanın karanlıkta hapis kalıp, aydınlığa kavuşması tuhaf bir duygu. İçindeki güç aydınlık tarafa aitse birde.
Odaya vuran güneşin engin ışınlarını izliyordu. Elini uzattı ve bir ışını eline aldı ne kadar parlak ne kadar zarif. Adeta büyülenmiş gibiydi. Ayağa kalktı, bulunduğu yer beş odanın birleşimi gibi kocaman bir yerdi, duvarı kaplayan devasa bir ayna onun önünde minik bir sandalye ve hemen onu takip eden ışıl ışıl süsler. Siyah bir nokta dahi yoktu herşey beyaz ve ışıl ışıldı.
Aradan geçen saatlerin ardından aklı başına geldi "Ben en son Ardanın kucağında uçuyorum. Uyuyordum son bir ses işittim cücelerden" yardımcı olacak bir yer biliyorum" acaba o yerdemiydik? Ama nerde peki dost üç cüce nerde? Ve ben neredeyim"
İşte telaşı başlamıştı. Neden daha önce akıl edemediğini bilmiyordu. Acaba bir göz yanılmasi mi diye düşünüyor ama herşeyin gerçek olduğunu biliyordu. Peki ama neredeydi ve buraya nasıl gelmişti? Burası kötü bir yer değildi peki ama neresiydi? Klasik soruları defalarca kendi kendine tekrarladı..
