SONSUZ KARANLIK!
Yada
SONSUZ AYDINLIK!
Her şeyin kaderi bir kıza bağlıydı.
Berika devasa bir güce sahiptir. Gücünün kontrolünü sağlayamamaktadir.
Duygu, heyecan, korku ve bazı basınç noktaları ve duygular gücünü tetiklemektedir..
Ailesi ve...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Güneş onca kötülük ve karanlığa rağmen cesurca parlamaya başlamıştı gökyüzünde. Havanın berraklığı ise hissedilir derecede güzeldi. Karanlık sadece alışılagelmiş döngüler arasındaydı. Gece gibi, gölge gibi. Başka karanlık istemiyordu insanlar artık. Kalplerini kimse kimsenin bilemezdi tabiki.
Kuşlar kulakları rahatsız etmeksizin inadına özgürlüğü fısıldıyordu. Yeşil sahalarda otlayan koyunlar sahipleriyle neşe içindeydi. İnsanlar ise unutulmuş maziden haberdar olmamak adına anın tadına varmak için inadına kahkaha atıyordu. Ve aşk her zaman ki gibi zirvede ona gelecek olan gerçek sahiplerini bekliyordu.
Her şey güzeldi. Şiddetle çalan kapı haricinde. Nede güzel yastığına sarılmış , sıcak ve huzurlu kollarda uyuyordu. Aşırı şiddetlenen kapı ile sesler çoğaldı ;
"Efendim efendim kalktınız mı "
Ah! Uyandırma ekibi çoktan kapıya dayanmıştı. Olaylar yüzünden aşırı uykucu olup çıkmıştı Berika. O sırada farklı bir ses duydu.
"Siz gidin ben uyandırırım. "
Diyen tok bir emir. Olamaz bu felaket. Aniden açılan kapı ile içeriye giren Berra , ablasının yatağına adeta uçtu. Gıdıklama faslı ile kendinden geçen Berika artık soluk alamaz haldeydi.
"Tamam dur lütfen "
Berra ise işini zevkle yapıyordu. İki kardeş kahkaha eşliğinde gayet güzel bir sabaha adım atmıştı.
"Hadi bakalım uykucu kalk çabuk. Yoksaaa farklı kişilere müracaat ederim. Senin bu uykudaki çirkin halini görür."
Tahmin zor değildi. Tehdit aldığı kişi Ardaydı. Zaten uyumadan yanından ayrılmazdı ki. Yani tüm rezil hallerini en iyi o biliyordu. Ama bunu söylemeye niyetlimiydi? Ah elbette ki hayır.
"Tamam küçük annem kalktım bırak artık beni "
Sevgi dolu gözlerle baktılar bir birlerine önceki gibi. Her zaman ki gibi. Sımsıkı sarılıp yanağına bir öpücük kondurdu kardeşinin ;
"Seni seviyorum papatyam . İyi ki yanımdasın."
"Bende seni seviyorum ablacım hiç değişmeyecek tonda hemde . "
Eskisi gibiydi her şey. Kaç yıl geçti olay üzerinden meçhuldü. Artık saymıyordu. Nasılsa kötü olan geride kalmıştı, ders almalı ve ona göre adım atılmalıydı. Geçmişte yaşanmamalıydı. İbretle önlerindeki zamana bakmalıydılar. Öyle de yapıyorlardı. Huzurla hayata devam ediyorlardı. Kapıda onları neşe ve gözyaşı ile izleyen kişiden habersizdiler ;
