Chapter 70: Awaken

100 2 0
                                    

Chapter 70: Awaken

"Princess? C'mon open your eyes..." I pleaded this time noticing the twitching on the side of her mouth.

A soft moan escaped her lips then she slowly tried to open her eyes.

Oh God... Finally!

Ang bilis ng tibok ng puso ko. Naeexcite ako, but at the same time natatakot.

What if hindi niya ako makilala? What if...

No.

At kung mangyari man yun, atleast alam kong gising siya at mabubuhay pa... dun lang masaya na ko.

Then she finally opened her eyes, at first she looked confused. I watched her as she squints her eyes from the light.

I waited until her eyes searched the room for something and eventually landed on me.

I smiled at her... finally, nagising narin siya.

"Hi baby" naiiyak kong bati habang hawak hawak ang kamay niya. Hindi parin siya nagsasalita, nakatingin lang siya sa akin.

"How are you feeling? May masakit ba? Ano? Yung ulo mo... uhm ok ka lang ba?" aligaga kong tanong habang chinicheck siya.

"I... I uhm... Seth" mahina niyang sabi. Lalo tuloy akong napaiyak nung marinig kong tawagin niya yung pangalan ko.

"Yes Princess?" I kissed her hand. The fact that she remembers me... it's almost euphoric.

"W-what happened?" she looked really lost.

"Shhhh. I'll tell you when you're better na. Are you ok?" tanong ko pa ulit.

She nodded and relief flooded through me.

"Oh my God. Dad!" narinig kong sigaw ni Kurt.

Malamang nakasilip na naman silang lahat sa window. Lagi namang ganun eh, hahayaan nila akong kausapin magisa si Alison pero lahat sila pinapanuod ako sa labas.

Pumasok yung Dad ni Ali pati narin si Nana, tapos pumasok narin yung mga doktor.

"Heartbeat and breathing is normal...."

I heard the nurse say.

Wala akong ibang magawa, nakatayo lang ako sa sulok... tinitignan sila habang kinakausap siya.

Gusto ko pa siyang kausapin, gusto ko siyang halikan... yakapin. Pero hindi na ko binigyan ng pagkakataon para gawin yon. Itinulak na ako palabas ng kwarto niya.

***

Alison's POV

"Ali are you ok?" Kurt.

"Baby, are you sure walang masakit sayo?" Dad

"Just tell us if you want to rest, lalabas agad kami para naman makabawo ka ng lakas" Nana.

Sa dinami-dami ng mga sinabi nila, isang iling nalang ang naisagot ko.

Ano ba kasing nangyari? Gaano katagal na ba akong walang malay? At bakit wala si Seth? Where is he?

I need him. I can't explain why but I need to talk to him... I just need to see him.

"D-dad? What happened? Bakit parang ang wierd nyo? Ang wierd rin ng pakiramdam ko" mahina kong tanpng kay Daddy habang nakaupo siya sa tabi ko.

"You were in a coma Ali... "

"Coma? As in... coma?" para kong tanga, hindi kasi ako makapaniwala na ganun pala.

"Yes Sis... believe it or not, Dad is telling the truth. Sabi ng mga doktor masyadong malala yung inabot mo sa aksidente, umabot pa nga sa point na they considered euthanasia" said Kurt.

"What?! Euthanasia?! W-why? Gaano ba ko katagal nacoma?"

"6 months" Dad answered.

"6 months? 6 months palang and they already considered killing me?! What the-

I tried to stop myself from cursing. I just can't believe that those doctors would even consider pulling the plug, taking the life out of me.

I mean, I was just asleep for 6 months... seriously could those people be more impatient? Psh.

"Well that was in your first 3 months... that's why Dad was so furious when he heard one of the doctors talking about it. Alam mo bang ipinasisante niya yun agad?"

"Dapat lang! Ang oa niya noh" balik ko.

"Naisip lang naman daw niya yun dahil parang ayaw mo ng lumaban... and actually medyo nakita ko rin yun. Medyo lang naman" at ngumiti pa talaga siya ha.

"Ayaw kong lumaban?" tanong ko pa uit.

"Yun ang nakita naming lahat... pwera kay Seth. He's been optimistic about you waking up anytime soon. Halos dito na siya tumira, ayaw ka niyang iwan kahit nandito naman kami. Alam mo bang muntik na siyang madrop sa mga klase niya dahil sa sobrang dami ng absenses niya. Buti nalang binatukan siya nitong si Dad"

"Wow..." naibulong ko nalang. Kahit gaano pala katagal akong walang malay, hindi niya ko iniwan. No wonder boses niya yung naririnig ko kahit tulog ako.

"Wow talaga... biruin mong natagalan ka niya" biro ni Kurt. I returned a sharp glare that had him taking a step backward and raise his hand.

"Dad I wanna go home" bigla ko nalang naisip. I don't think makakapagusap kami ng maayoa ni Seth sa ganitong environment. Masyado kasing maraming tao.

"I'll go talk to the doctors about it" said Dad while getting up, he and Kurt went out so I was left alone with Nana.

"Are you ok sweetheart?" she placed a hand on my cheek and I nodded.

"Nana... uhm... can I ask a favor?"

She smiled at me, "Ofcourse Ali... what is it?" shw asked as she leaned closer.

Hindi ko alam kung paano ko kakausapin si Seth, pero kailangan ko na siyang makita... Gustong gusto ko na siyang mayakap, gusto kong marinig yung boses niya.

Pero ayaw kong basta-basta nalang mangyari yung mga yun. Gusto ko maging special lahat. Gusto kong ipaalam kung gaano ako kathankful na hindi niya ako iniwan noong comatosed pa ako.

At siyempre I need everyone's help. Hindi naman tamang lagi nalang si Seth yung may ginagawa para sa akin, it's about time that I do something special for him.

Twisted FateTahanan ng mga kuwento. Tumuklas ngayon