Kapag Langit Ang Inabot BRS1 (Unedited)

Kabanata 13: Betrayal

All rights reserved ©2016 by Lynne Rose

It's yo birthday, so I know you want to ride out

Even if we only go to my house

Sip mo-eezy as we sit upon my couch

Feels good, but I know you want to cry out

— Jeremih

🌹🌹🌹

Zara's POV

"I hope you can help me change his ways. My husband had grown tired of his defiance and this is his last chance. Please, help me. Julius said you're the best he could recommend," Mrs. Ryan almost begging. Nakapasopistikada nito sa puting slacks with taupe sleeveless ruffled top. 

"He just needs motivation, Mrs. Ryan," ngumiti ako para gumaan ang pakiramdam nito dahil parang iiyak na ito.

"Yes, I know. But I've done every possible motivations that I could think of but nothing happened. He became worst!" nanlulumong saad nito saka napaupo sa katabing upuan ko. Nasa isang restaurant ng kaibigan niya nito kami nagkita. 

Hindi ko akalain na ina ni Greg Vander Ryan ang mamimeet ko at naghahanap ng magtutor sa malokong anak nito. Kung hindi, hindi ito makakapasa sa Math nito, siguradong babalik na naman ito ng third year.

"I don't know, Ma'am. I'll see what can I do," hindi ko pipangakong sagot ko. Ngumiti naman ang mabait na ginang saka ito tumayo.

"I'm so grateful, Zara. I hope you could help me and I have hopes!" tumango lang ako bilang respeto. "Here's our address by the way, you can drop by tomorrow," saka ko kinuha ang card na inilapag nito sa lamesa at saka ito tuluyang umalis. 

Nanghihinang napabutung-hininga ako saka tumitig sa puting card kung saan nakalagay ang 'Ryan's Enterprises' in bold letters, ang phone number nila at nakasulat sa likuran nito ang address nila, gamit ng asul na bolpen.

Maya-maya, biglang tumunog ang cellphone ko. 

It was Eva. Kinonekta ko ito habang kinuha ang bag ko at lumabas na ng restaurant. Luminga-linga ako sa gilid ng kalsada. Wala duon ang motorsiklo ni Julius. Siya kasi ang naghatid sa akin dito sa mamahaling restaurant. 

"Zara!" matinis at maarteng boses ni Eva and kumuha ng atensyon ko. 

"Ops, sorry," biglang sagot ko.

"May damit kanaba sa party ni Gabriel?" tanong nito. Saka ko naalala, sa susunod na gabi na ang surprise party namin sa kanya.

Eto na naman ang isang gastos na kailangan kong pag-ipunan. Ang perang ibinayad ni Mr. Robledo sa akin, pinambayad ko ng apartment namin, ng groceries, at gamot ni nanay. Lagi na kasi itong hinihika at sumasakit ang tyan niya.

Kailangan kong makapag-ipon pa para maipacheck-up ko na ito. Nag-aalala narin ako kahit papano baka bigla nalang itong hindi huminga.

"Wala pa eh," nahihiyang sagot ko saka ko kinagat ang labi ko.

Nakita kong kinakawayan ako ni Julius sa kabilang kalye. Sigurp lumipat siya dahil bawal magparke sa harap ng gusali.

Nagmamadaling tinawid ko ang daan ng walang dumadaang sasakyan at lakad takbong lumapit sa kanya.

"I can lend you one. Andami kong damit dito na hindi ko pa nagagamit. Siguradong may kakasya sayo," excited na sabi nito.

Lalo tuloy akong nahiya. "Hindi na Eva. I'll just go to the mall tomorrow and see if makakabili ako ng isa," nahihiyang sagot ko habang papalapit kay Julius. Hindi maipinta ang mukha nito habang nakatingin sa akin papalapit sa kanya. Nakahawak ito ng dalawang helmet.