Είσαι το χάος στην ισορροπία μου

Παρτ 5

Η Έλεν ανοίγει την πόρτα και με κοιτάει εξεταστικά. Της δίνω ένα βλέμμα απορίας και κάνει χώρο να περάσουμε.

Έλεν- θα τα πούμε μετά εμείς οι δύο... μου ψιθυρίζει

Κουνάω το κεφάλι μου δεξιά κι αριστερά.

Η μαμά μου μαζί με την μαμά του Χάρυ κάθονται στον καναπέ.

Μαμά- ήρθατε; Μα που πήγατε;

Δανάη- εμ, πήγαμε για μια βολ...

Μαμά του Χάρυ- Κλαούντια είναι μεγάλα παιδιά, νομίζω δεν χρειάζονται οι αδιάκριτες ερωτήσεις...

Χαμογελάω αμήχανα στη μαμά μου και αυτή αναστενάζει.

Μαμά- γλυκιά μου, σου έχω αγοράσει κάτι υπέροχα ρούχα... Πες στην Ρόζυ να σου τα δείξει

"Υπέροχα ρούχα"; Κατάλαβα, πάλι κανένα λουλουδάτο φόρεμα θα είναι. Ωραία...

Γνέφω και ανεβαίνω βιαστικά στο δωμάτιό μου. Πεντακάθαρο με όλα τα πράγματα στην θέση τους. Όμως κάτι λείπει... Οι αφίσες που έβαλα αντικαταστάθηκαν με φωτογραφίες της παιδικής μου ηλικίας. Γιατί;

Δανάη- Ρόζυ, ξέρεις γιατί οι αφίσες μου δεν είναι εδώ;

Αυτή αφήνει τα καθαριστικά και συγυρίζει την ποδιά της

Ρόζυ- η κυρία μου είπε να της βγάλω. Είπε ότι είναι δεν ταιριάζουν με το περιβάλλον του δωματίου σου.

Επιστρέφει στην δουλειά της και εγώ γυρίζω στο δωμάτιό μου εκνευρισμένη. Μια φορά στόλισα μόνη το δωμάτιο ΜΟΥ και αυτή πάλι έκανε το δικό της.

Πέφτω στο κρεβάτι με φόρα και κλείνω τα μάτια μου. Υποθέτω πως τα άλλα κορίτσια στην ηλικία μου έχουν περισσότερη ελευθερία από αυτή που έχω εγώ.

Όσες ταινίες παρακολούθησα, πάντα η κοπέλα πήγαινε σε ένα μεγάλο σχολείο με όμορφα αγόρια, έβγαινε έξω με το αγόρι των ονείρων της και στο τέλος τα έφτιαχναν.

Αλλά εγώ ούτε σχολείο πηγαίνω, ούτε όμορφα αγόρια βλέπω, ούτε έξω βγαίνω και ΟΥΤΕ σχέση είχα ποτέ.

Καλά δεν είναι κάτι τραγικό... Έτσι; Εννοώ μπορώ να ζήσω μια ζωή και χωρίς διασκέδαση, κλεισμένη στο σπίτι με τους γονείς μου να με επιβλέπουν. Ναι, αυτός είναι ο ορισμός της απίθανης ζωής μου...

Η πόρτα χτυπάει και η Ρόζυ μπαίνει μέσα με μια σακούλα. Μέσα υπάρχουν τα υπέροχα ρούχα που μου αγόρασε η μητέρα μου.