Είσαι το χάος στην ισορροπία μου

Παρτ 47

Λουκ POV

Λουκ- θα μάθω Δανάη. Εμένα δεν μου φαίνεται λογικό το ότι σε χώρισε λιγο πριν μετακομίσετε. Κάτι δεν μου κολλούσε από την αρχή με αυτόν τον τύπο

Δανάη- τι θα μάθεις δηλαδή;

Λουκ- Μην ρωτάς πολλά. Εσύ κοιμήσου τώρα...

Γνέφει καταφατικά και γυρίζει ξανά από την άλλη.

Αγκαλιάζω με το ένα μου χερι την κοιλιά της και φέρνω ολόκληρο το σώμα μου στο δικό της. Δεν κάνει κάποια κίνηση για να ξεφύγει, οπότε μένω σε εκείνη την θέση όλο το βράδυ.

Δανάη POV

Ξυπνάω εξαιτίας της καυτής ανάσας που πέφτει πάνω στο αυτί μου. Τρίβω τα μάτια μου με τις παλάμες μου και κάνω μια κίνηση για να σηκωθώ.

Το χέρι που βρίσκεται τυλιγμένο γύρω μου με αποτρέπει. Ρίχνω μια ματιά γύρω μου ζαλισμένη, και συνειδητοποιώ πως εγώ και ο Λουκ είμαστε κυριολεκτικά "μπλεγμένοι" στο κρεβάτι.

Δεν έχω πιει τόσο πολύ ώστε να μην θυμάμαι, οπότε δεν πανικοβάλλομαι.

Είμαι απλώς λίγο συγχυσμένη...

Και δείχνει τόσο ελκυστικός, με το γυμνό στέρνο του να ακουμπάει στην πλάτη μου.

Κάνω μια προσπάθεια για να γυρίσω το σώμα μου ώστε να τον βλέπω καλύτερα, όμως δεν θέλω να τον ξυπνήσω.

Οπότε, κουρνιάζω περισσότερο στην αγκαλιά του και κλείνω τα μάτια μου.

Μακάρι αυτό να μην ήταν απλώς μια στιγμή. Γιατί ξέρω ότι σε λίγη ώρα θα έχει ξυπνήσει, και θα αναγκαστώ να πάω σπίτι.

Πραγματικα δεν θέλω να φύγω από την πόλη. Για ευνόητους λόγους.

Οι λιγοστοί φίλοι μου βρίσκονται εδώ. Είναι λες και άρχισα να ζω πριν από λίγους μήνες. Δεν κάνω πλάκα. Πριν ήμουν σαν εγκλωβισμένη στο σπίτι μου, μάζι με τους κλειστόμυαλους γονείς μου.

Αυτά τα παιδιά με έβγαλαν από το "ροζ σύννεφο" που βρισκόμουν τόσο καιρό. Και δεν υπερβάλλω καθόλου.

Ειδικά η Άρια, η μόνη φίλη που έχω αυτή τη στιγμή, μου έμαθε αρκετά πράγματα. Δεν με νοιάζει άμα κάποιοι την χαρακτηρίζουν ως "φρικιό" και "περίεργη". Δεν είναι καθόλου αυτό που δείχνει.