Είσαι το χάος στην ισορροπία μου

Παρτ 21

Το φιλί μετά από λίγο σταματάει. Ο Χάρυ απομακρύνεται ελάχιστα από εμένα, και με κοιτάει με ένα μικρό χαμόγελο.

Χάρυ- λοιπόν; Τελικά ήμουν λάθος;

Άρια- έχεις σκουλαρίκι; λέω αποφεύγοντας την ερώτησή του

Σηκώνει το φρύδι του και αναστενάζει

Χάρυ- εγώ άλλο σε ρώτησα. Και ναι έχω σκουλαρίκι, νομίζω το κατάλαβες μετά από το αυτό που έγινε.

Άρια- μπα, δεν έγινε και τίποτα. λέω αδιάφορα

Χάρυ- ναι ναι, πες μου ότι το ξέχασες τώρα. Εγώ ξέρω, ότι αυτό το φιλί θα το θυμάσαι για πολύ ακόμα. ψελλίζει χαμογελώντας

Άρια- ώπα, νομίζω μεγάλη ιδέα έχεις για τον εαυτό σου.

Χαρυ- και εγώ νομίζω πως προσπαθείς να αποφύγεις την ερώτησή μου γιατί βαθιά μέσα σου... Ένιωσες κάτι. Έστω κι αν ήταν μικρό, σχεδόν ανύπαρκτο. Σημασία έχει, πως ένιωσες κάτι.

Γελάω πνιχτά και κουνάω το κεφάλι μου.

Άρια- αν σε ικανοποιεί τόσο η ιδέα πως ένιωσα κάτι, συνέχισε να την πιστεύεις. Κάποια στιγμή θα αποδεχτείς την αλήθεια... λέω και γυρίζω την πλάτη μου με ένα νικητήριο χαμόγελο

Χάρυ- ότι πεις Άρια. Αλλά να ξέρεις, το να αρνήσαι τα συναισθήματά σου, είναι ότι χειρότερο. φωνάζει πίσω μου

Μα καλά, ακούει όλα αυτά που μου λέει; Νομίζει πως και καλά νιώθω συναισθήματα για αυτόν;

Εκτός το ότι νιώθω εκνευρισμό κάθε φορά που μιλάω μαζί του, τα υπόλοιπα συναισθήματα που υπονοεί δεν υπάρχουν

Με κάνει να θέλω να ξεσπάσω σε γέλια. Είναι τόσο ανώριμος...

...

Σταματάω στο αγαπημένο μου μέρος, και κάθομαι για να κάνω μια μεγάλη παύση από την καθημερινότητα.

Μαγευτική θέα και απομωνοση από τον έξω κόσμο. Το ιδανικό μέρος για μένα...

Βγάζω "το τετράδιο" από το σακίδιό μου και αφού το χαζέψω για λίγα λεπτά το ανοίγω στην τελευταία σελίδα.

Είναι ένα σημείωμα που έγραψα πριν 2 χρόνια. Με το που διαβάζω την πρώτη λέξη, ένα συναίσθημα θυμού με κατακλίζει.