Είσαι το χάος στην ισορροπία μου

Παρτ 1

Author's POV

Διαβάζοντας αυτό το βιβλίο, θα γνωρίσετε διαφορετικές προσωπικότητες με τελείως διαφορετικούς κόσμους.

Δανάη και Άρια. Τόσες πολλές διαφορές μεταξύ τους... Αλλά έχουν ένα μοναδικό κοινό. Και οι δύο έπεσαν θύματα του έρωτα. Δύο αγόρια θα αναποδογυρίσουν την ζωή τους, και θα φέρουν ΤΟ χάος. Για να μην τα πολυλογώ, πάμε να δούμε την απίστευτα ήρεμη ζωή της Δανάης. Η τέλεια ισορροπία...

Δανάης POV

Είναι Κυριακή σήμερα. Που αυτό σημαίνει ακόμη μια βαρετή συνάντηση μαμάδων στο σπίτι μας. Η μαμά μου τα έχει όλα προγραμματισμένα όπως πάντα, από το που θα τοποθετηθεί ένα μαχαίρι, έως το που θα καθίσουν οι καλεσμένοι.

Μαμα- Γλυκιά μου, πήγαινε να ετοιμαστείς για να υποδεχτείς τους καλεσμένους.

Κουνάω το κεφάλι μου και ανεβαίνω με γρήγορα βήματα τα μεγάλα σκαλοπάτια. Δεν μπορώ να καταλάβω που είναι το πρόβλημα αν φοράω το σκούρο τζιν μου και το αγαπημένο μου μπλουζάκι. Αλλά δεν μπορώ να φέρω αντίρριση.

Πηγαίνω στο ροζ δωμάτιο μου και μπαίνω στην ντουλάπα μου. Έχω έναν χώρο ενωμένο με το δωμάτιο μου, όπου εκεί βρίσκονται όλα τα ρούχα μου. Παίρνω ένα γαλάζιο φόρεμα μέχρι το γόνατο και το κοιτάω αναποφάσιστη. Είναι αηδιαστικό... Μου το είχε πάρει η μαμά μου όταν πήγαμε για ψώνια.

Και τώρα θα αναρωτιέστε "Τι στο καλό; Πόσο χρονών είσαι και σου αγοράζει ρούχα η μαμά σου;" Είμαι δεκάεξι. Κανονικά θα πήγαινα δευτέρα λυκείου, αλλά δεν πηγαίνω σχολείο. Κάνω ιδιαίτερα μαθήματα στο σπίτι.

Όχι, δεν παραπονιέμαι καθόλου για την ζωή μου. Πολλοί θα ήθελαν να ζουν σε ένα τεράστιο σπίτι με μια πισίνα που καλύπτει σχεδόν ολόκληρη την πίσω αυλή, να είχαν ότι ήθελαν επειδή οι γονείς του είναι πλούσιοι και να έχουν ολόκληρο το βοηθητικό προσωπικό στα πόδια τους. Ναι αυτό ήταν πολύ διασκεδαστικό... Όταν ήμουν έξι.

Τις σκέψεις μου διακόπτει η καθαρίστρια μας.

Ρόζυ- δεσποινίς, η μητέρα σας είπε να κατεβείτε κάτω για το τσάι.

Αφήνω έναν αναστεναγμό και ακολουθώ την Ρόζυ. Είναι αρκετά νεαρή, και το γεγονός ότι με φωνάζει δεσποινίς ενώ έχουμε περίπου 5-6 χρόνια διαφορά είναι κάπως περίεργο. Διαταγές της μητέρας μου, τι να πεις...