Είσαι το χάος στην ισορροπία μου

Παρτ 31

Δανάη POV

Κατευθυνόμαστε μπροστά και κάποια βλέμματα μικρών παιδιών πέφτουν πάνω μας. Μου σφίγγει το χέρι και ανταλλάζουμε ένα χαμόγελο. Όλα κυλάνε τόσο τέλεια από την μέρα που αρχίσαμε να βγαίνουμε...

Πριν λίγες βδομάδες, αφού έστεισα τον Shawn στην βόλτα μας εξαιτίας του Λουκ, ξανακανονίσαμε ακόμη μια βόλτα. Πήγαμε στην θάλασσα, άσχετο να ήταν Νοέμβριος. Στην αρχή μου φάνηκε λίγο παράλογο να πάμε θάλασσα τέτοιο καιρό, αλλά τελικά πέρασα ένα από τα πιο υπέροχα απογεύματα μου εκεί.

Καθίσαμε κάτω στην άμμο, και κάναμε πικ νικ. Μετά μπήκαμε στην θάλασσα η οποία ήταν πολυυ παγωμένη, αλλά ήταν το τελευταίο που με ένοιαζε εκείνη την στιγμη. Ο Shawn ήταν (και είναι) τόσο ευγενικός και καλός μαζί μου, που με έκανε να ξεχνάω τα μουδιασμένα άκρα μου.

Κάναμε βλακείες στο νερό και με πετούσε συνέχεια. Εε κάποια στιγμή καθώς με έφερε κοντά για να με ρίξει ξανά πίσω, έχασα λίγο την ισορροπία μου και με κράτησε σφιχτά από την μέση.

Είχα την αίσθηση πως θα με φιλούσε, αλλά δεν το έκανε. Μπορώ να πω, με πείραξε λίγο, όμως μου αρέσει το ότι δεν είναι τόσο απότομος.

Όπως κάποιοι άλλοι...

Ακόμη και σήμερα, μετά από σχεδόν ένα μήνα, είναι το ίδιο γλυκός και ευγενικός μαζί μου. Για τον Shawn μιλάω...

Γιατί με τον Λουκ έχουμε να μιλήσουμε εδώ και τόσο καιρό. Από τότε που μου έδωσε αυτό το αυθόρμητο φιλί, έχουμε κόψει κάθε επαφή.

Στην αρχή ήμουν θυμωμένη μαζί του αλλά δεν το έκανα θέμα. Ούτε αυτός το έκανε θέμα... Δεν με κοίταζει ποτέ, ούτε καταλάθος. Και οι δύο έχουμε το βλέμμα μας καρφωμένο στην αντίθετη κατεύθυνση. Έχει κάτσει αλλού στα μαθηματικά, οπότε δεν έχουμε καμιά επαφή.

Και φυσικά σταματήσαμε τα ιδιαίτερα μαθήματα. Καλά αυτό δεν με έχει οφελέσει και τόσο... Μας έριξε εκεί ένα διαγώνισμα στην χημεία, και κόμπλαρα. Πήρα 13...

Ας μην το σχολιάσω άλλο, έτσι κι αλλιώς δεν έχει σημασία.

Shawn- σου αρέσει αυτό; ρωτάει δείχνοντας μου ένα βραχιόλι.

Το παίρνω στα χέρια μου και χαμογελάω

Δανάη- είναι πολύ ωραίο.