Nandito ako ngayun sa kwarto ko. Oo. Sa kwarto KO. Umuwi kame ni Jace kahapon after the accident.
Noong una ay iyak lang ako ng iyak matapus kong malaman ang nangyari. He experienced decompression sickness. Not only that, the doctor said he was breathing too high oxygen concentration and had convulsions and respiratory arrest as a result.
Luckily ay napansin agad iyon ng diver na kasama nila, kung hindi ay baka patay na si Stephen ngayun.
Flashback
"Umalis ka na!" sigaw ni Viki habang umiiyak.
"G-gusto ko lang namang makita si Stephen, Viki. Please."
Maayus na daw ang kalagayan ni Stephen, pero hindi parin ako mapakali hanggat hindi ko siya nakikita.
Marahas niya akong itinulak palayo sa kwarto ni Stephen. Gusto kong manlaban, pero pakiramdam ko ay naubus na lahat ng lakas na meron ako.
"Viki. Please! I just need to --" Hindi ko na naituloy ay sasabihin ko dahil bigla akong sinampal ni Viki. Masakit. Oo. Pero walang wala pa yun sa sakit na nararamdaman ko dito sa puso ko.
"Please lang din Sophia! Umalis ka na! Hindi mo ba nakikita? Ikaw ang may kasalan ng lahat ng ito!"
Nanlaki ang mata ko sa sinabi niya. Ako ang may kasalanan? Bakit niya sa akin iyon isinusumbat? Aksidente ang nangyari at hindi ko iyon ginusto!
"Kung sana wala ka dito, sana hindi kame sa ship wreck na iyon nagpunta! Sana masaya kame ngayun ni Stephen! Sana hindi siya napahamak! Ang selfish mo kasi Sophia!"
