Just Believe- PUBLISHED under LIB-

Kabanata Dalawampu't Tatlo 1/2 {Reposted for those who can't access]

Chapter 23

Happy Ending or Tragedy

How does a story begin?

How does it truly end?

We all know that a story ends when there's a quote "The End" or an epilogue.

But what if there's second epilogue?

Or third?

Or fourth?

What happens to the characters after the book is closed?

Eh yung kwento nga namin hindi pa nagsasarado, ngayon pa lang nagwowonder na ako kung ano ang mangyayari, kung ano ang mangyayari kapag wala na ako, kung kamusta si Gab pag tuluyan na akong nawala.

"ANO BA?!!! SABI NG TRAGEDY EH!!!"

"HAPPY ENDING NGA KASI"

Nandito ako ngayon sa opisina ng theater group. After ten thousand years bumalik ako sa opisinang ito.

How I miss this place. I sighed. I looked around at nakita ko yung dalawang members na nagtatalo, yung babae gusto nya tragedy, yung lalaki naman happy ending.

Teka! Bakit nga ba ako nandito?

Naimbitahan kami ni Gab na manood ng practice para maka-pag critic na din.

Dati akong director sa organization na ito at si Gab ang partner ko, forever partner daw kami.

"BAKIT BA GUSTONG GUSTO MO NG TRAGEDY?"

"BAKIT BA PINAGPIPILITAN MONG HAPPY ENDING?"

Ano nga bang mas maganda? Tragedy or happy ending?

Five minutes from now magsisimula na yung practice pero hanggang ngayon nagtatalo pa rin yung dalawang estudyante, siguro hanggang ngayon hindi pa rin sila makadecide kung paano mag-eend ang story nila.

Pero ako maybe I'll end up with a tragic happy ending.

Tragic happy ending? Is there such a thing? Ay Ewan!

Maya-maya pa'y naramdaman ko na lang na may nakapatong na kamay sa balikat ko.

"How are you faring these days Miss Director?" nagulat ako nung sinabi nyang Miss Director, hindi ba nya alam pero mas nagulat ako nung narinig ko ang boses nya.

Lumingon ako to confirm kung sya nga talaga yun.  Napatayo ako at bigla na lang napayakap sa kanya nung Makita ko ang mukha nya...

"Teka lang baby love, hindi na ako makahinga. Hindi mo naman ako masyadong namiss ano?" sabi nya sa tonong natatawa.

Kumalas ako sa kanya at sinuntok ang braso nya. Nakita ko naman ang mukha ng mga estudyante na parang ewan, marahil ay dahil yun sa kagwapuhan ng lalaking to o baka dahil sa biglang pagyakap ko sa kanya.

"Nakakainis ka superlove, umuwi ka na pala, ni hindi ka man lang nagsabi." Pinagsusuntok ko yung braso nya habang nakapout.

Ginulo-gulo naman nya ang buhok ko. Nanlalagas na nga to lalo pang manlalagas dahil sa ginagawa nya.

"Wag ka ng magtampo baby love, nandito na si super love oh." Tapos nag pogi sign sya. Yung parang check.

Waaaah. Ang cute nya kaya di ko na napigilang pisil-pisilin ang cheeks nya.

"Aray baby love, ang gandang pawelcome naman nyan." Sabi nya habang hawak ang kamay kong kinukurot ang pisngi nya.

"Ang cute mo kasi super love eh. Nakakagigil." Sabi ko tapos mas lalo ko syang kinurot.

"ahem" somebody from my back cleared his throat pero mas concentrated ako sa pangungurot sa lalaking to.

"Hey baby love, stop that. Nakakahiya na ang daming nakakakita." Tapos nagpout sya. Ang cute, mas masakit tuloy ang pagkakakurot ko ngayon. "Kadarating ko lang pero napagtripan mo na agad ako." Then tinanggal nya na yung kamay ko at tumingin sa likod ko.

"Hey, Mikhail. It's good to see you again."

tify;tene?:_Tine-height:200%; tab-stops:174.0pt'>Mikhail?

Gab Mikhail?

Magkakilala sila?

"Vin. What a pleasant surprise" sabi nung nasa likod ko pero bakit parang di naman pleasant ang tono nya?

Hawak pa rin ni Super Love ang kamay ko and pagtingin ko kay Gab ang sama ng tingin sa kamay namin kaya agad kong kinalas.

Isinabit ko ang braso ko sa braso ni Gab and I smiled at him sweetly pero blanko pa rin ang mukha nya.

Kakausapin ko sana sya kaso kinuha nung present director ang attention naming mga critics.

Ako, si Gab at si Super Love Vin Alden Acosta.

Si Vin Alden Acosta a.k.a my Super Love ay dati ding member ng theater group na ito, freshman pa lang ako noon samantalang sya ay Sophomore. Kaya nga lang, pumunta sya sa France para dun mag-aral. Si Gab nung mga panahong yun ay di pa estudyante dito dahil transferee sila ni Terry.

Lumapit sa amin yung bagong director. Di ko sya kilala. Simula kasi nung nag quit ako, din a ako nakakapunta dito.

"Miss Yvonne, Mr. Khail, Mr. Vin, it's good to see all of you here." Bati nya.  Nginitian namin sya ni Vin samantalang si Gab NR lang, as in no response.

Umupo kami sa unahan, yung malapit sa stage, yung parang sa jury, napapagitnaan nila ako.

Nakapagtataka, hindi man lang hinahawakan ni Gab ang kamay ko. Ito namang si Vin, panay lang ang pangungulit sa akin.

"Baby Love," napatingin ako sa kanya. May idinrowing sya sa papel na dapat sana e lalagyan namin ng comments, nagdrawing sya ng human stick na magkahawak kamay na babae at lalaki, may nakasulat, super love and baby love.

Lagi naman nya yung ginagawa. Sabi nya dati bawal daw akong magboyfriend kasi dapat daw sya ang boyfriend ko, para namang possible yun. Napangiti na lang ako nung maalala ko yun, mga bata pa kami noon.

I heard Gab clear his throat. Napatingin ako sa kanya at blanko pa rin ang mukha nya. Ipinatong ko ang kamay ko sa kamay nya pero di pa rin nagbago ang expression ng mukha nya.

Maya-maya pa'y nagbukas na ang kurtina at lumabas yung dalawang estudyante na kanina ay nagtatalo.

Biglang nalipat ang focus ko sa stage dahil sa unang linyang nabanggit nung nasa stage.

"Kung talagang Masaya ka, it should be endless, ang happiness wala namang hangganan dapat yun kaya wag mong limitahan ang sarili mo," sabi nung lalaki habang naglalakad papunta sa babae na nakatalikod sa kanya. Ipinatong nya ang kamay nya sa balikat ng babae na syang dahilan upang mapaharap ito.

"Paano ako magiging masaya kung mas malinaw pa sa sikat ng araw ang trahedyang naghihintay sa akin." Sabi nung babae habang umaagos ang luha mula sa kanyang mga mata.

Di ko alam pero parang nabalik ako sa nakaraan, nawala na lang ang lahat sa paligid ko, ang tanging nakikita ko na lang ay ang sarili ko doon mismo sa stage na yun, ang stage kung saan naniwala ako na may happy ending.

"Ano bang mas magandang ipresent?"         tanong ng isang member ng group.

"Tragedy." Sabi ko.

"Ano namang maganda sa tragedy?" biglang may nagsalita mula sa likuran ko.