Just Believe- PUBLISHED under LIB-

Kabanata Tatlumpu't Tatlo

Uedited version.

Expect grammatical and spelling errors.

Just Believe by ShaniahMystiqueBlue

Life Is Beautiful Publishing Corp.

Chapter 33

My Miracle

(Finale)

"GAB!!!!" sigaw ko. Nakita ko naman si Vin na nagmamadaling lumabas, walang dalang payong na tumakbo sa kung nasaan si Gab...

At ako, naiwan ditong tulala...

Nakatitig lang ako kay Vin habang kandong nya ang asawa ko...

Di ako makapaniwala sa nakikita ko. Hanggang ngayon hindi mag sink in sa akin na sa gitna ng ulan natumba na lang basta ang asawa ko.

Kasalanan ko ito...

Kasalanan ko ito...

And now I found myself inside an ambulance...

Ang bilis ng takbo ng sasakyan...

Please, wag ang asawa ko.

"Anong nangyari?" tanong ni Terry, pagkababa ko sa ambulansya, isinakay muli ako sa wheel chair samantalang ang asawa kong walang malay ang nasa stretcher.

"Kasalanan ko... kasalanan ko I'm sorry Terry, it's all my fault."

Wala akong maaaring sisihin kundi ang sarili ko.

Nasa loob sya ng emergency room at dahil sa maselan kong kondisyon hindi ako pinayagang pumasok sa loob.

Please not Gab... not him...

If she'll die, then for goodness' sake, let me die too.

Kinabahan ako bigla.

Hindi... hindi pwede.

"Yvonne, Khail will be alright." Sabi ni Terry habang hinahagod ang likod.

"Terry, if you wouldn't mind, gusto kong mapag-isa."

"Okay."

Umalis din kaagad si Terry sa tabi ko.

Bakit ganito? Bakit pati ang taong mahal ko kailangang parusahan ng ganito?

Hindi ko na alam kung saan ako nakarating...

Pinaandar ko lang ng pinaandar ang wheel chair ko.

And then I found myself in front of the mini chapel.

"Isa lang naman ang gusto ko, ang maging okay siya kapag wala na ako. Please, kung ano man ang nagyayari kay Gab ngayon, sana okay lang sya."

Umiiyak lang ako tapos biglang sumipa ang nasa loob ng tiyan ko.

"Baby, Daddy will be fine right? Daddy will be okay."

"ATE YVIE!!!" sigaw ni Niah na nahihingal pa. "Si KUYA"

Muling sumipa ang baby ko. Anong nangyari kay Gab?

"Anong nangyari?"

Ngumiti si Niah. "Okay na sya."

I sighed. Muli akong humarap sa altar. "Thank you."

I pamper my belly... "Thank you Miracle."

Kasama si Niah na nagtutulakng wheel chair ko, pumasok ako sa loob ng kwarto ni Gab.

Nakita ko naman na ngumiti si Gab nung nakita nya ako.

"Forever Love." Nilapitan ko sya at hinawakan ang mga kamay nya. "I'm sorry."

"Tahan na, okay na ako. Okay na ako kasi nandito ka sa tabi ko."

"nagkaroon sya ng over-fatigue dala na rin ng pagod, puyat at stress, isama pa ang matinding init ng araw at biglang pagbuhos ng ulan." Pagpapaliwanag ni Ninong Dane. "Don't worry Yvonne, your husband is okay, ang alalahanin mo ay ang sarili mo, wag kang masyadong magpastress, and by the way, you are scheduled for an ultra sound next week."

Hinawakan ni Gab ang tiyan ko.

"Baby... malapit ka na naming makita."

Lumabas silang lahat ng room, naiwan lang kaming dalawa.

"Wag mo na ulit gagawin yun ha. Wag mo na ulit papahirapan ang sarili mo."

"Yes, Mommy."

"I love you Daddy."

"Promise me na dito ka lang lagi sa tabi ko." I nodded at him. "I love you Mommy."

After a week, malalaman na namin ang condition ni baby. I'm sure she's safe.

"Yvonne, ang laki ng pinagbago mo simula nung nakita kita noong isang linggo." Bungad ni ninong Dane pagpasok namin sa ultrasound room.

"Are you ready?"

I nodded at him, si Gab naman hawak ang kamay ko.

Humiga ako sa kama.

"you look livelier than the last time I saw you." Sabi ni Ninong Dane.

"Mas magiging mabuti ang condition ng baby girl nyo kung lagi kang ganyan."

Biglang nagningning ang mata ko. Nakatingin lang si Ninong Dane sa machine, ibang doctor ang nagsasagawa ng procedure.

"Baby Girl?"

"Yes Yvonne, you are blessed with a baby girl and she seemed healthy."

Matapos ang procedure lumabas na kami ni Gab mula sa kwarto.

"Narinig mo yun Daddy, baby girl?"

Then he smiled at me.

"Miracle Fatima Therese."

"Huh?"

"Miracle Fatima Therese Evangelio. Iyan ang name ng baby natin."

"Your wish is my command my queen."

And then our lips met.