Just Believe- PUBLISHED under LIB-

Kabanata Dalawampu't Dalawa

Chapter 22

A Broken Promise

Aish! Nahihilo ako, dinaig ko pa ang lasing na may hang over.

Pagmulat pa lang ng mga mata ko, dali-dali akong tumakbo papunta sa banyo and I threw out while my husband is sleeping soundly.

"Love, anything wrong?" tanong nya then I found him hugging me from my back. Aish. Nagising ko pa tuloy sya samantalang paniguradong madaling araw na sya nakatulog kababantay sa akin. Kagabi kasi masama din ang pakiramdam ko.

"Medyo nahihilo lang ako." I answered.

Sinungaling! Anong medyo? Sobra-sobra ngang nahihilo. >.<

Aish! Why am I suddenly craving for pizza? *O* yung maraming cheese at bacon. Yum! Yum!

"Uhmmm. Love, I want pizza." Sabi ko pagkalabas namin ng banyo. Muli akong naupo sa kama.

"PIZZA!" sabi nya at tumingin sya sa akin as if I've grown three more heads and maybe tentacles too. "Bawal yun and besides napaka-aga pa para dun." He said in an authoritative manner at umupo sya sa tabi ko.

6 am. Masama bang kumain ng pizza kapag 6 am?

Napasimangot naman ako. Eh ano ngayon kung bawal ang pizza? Gusto ko talaga ng pizza! >3<

Humiga na ako sa kama at nagtalukbong ng kumot. Ayoko syang kausapin. Isip bata na kung isip bata, gusto ko talaga ng pizza. >3<

May pasok pa nga pala kami ngayon. Tama! Sa university na lang ako kakain ng pizza pag di na sya nakatingin sa akin.

Wahahaha. Meanie! Yvonne! Meanie! Magagalit sayo si Mr. Dos and Don'ts.

Naramdaman ko na lang na parang may gumagapang sa kama.

At ngayon may katabi na ako.

"Ui, forever love, anong drama yan?"

Di ko sya sinagot. Silence reigned then he started poking at me.

"Ui," sinundot-sundot nya yung waist ko, malakas pa naman ang kiliti ko dun.

I forced myself not to laugh.

I'm holding for my dear life. PIZZA KO T^T

Tumigil na sya sa pagsundot sa bewang ko. Anong nangyari dun?

"Hello, this is Mr. Evangelio, 2 boxes of cheese and bacon pizza, yung over load, don't dare forget, over load."

Napabalikwas ako sa narinig ko. Heaven! Pizza!

Bigla naman akong napayakap kay Gab and he smiled sunnily.

"maligo ka na, may klase pa tayo", sabi ko.

"Wag na tayong pumasok, masama ang pakiramdam mo hindi naman pwedeng pabayaan kita." Then he pecked at my forehead.

Why does he have to grow sweeter at each passing day?

It's been two months since I married this romantic guy.

Two months since I decided to chase my happiness.

Two months since I promised to love him more than my breath, more than my heart beats.

"I love you," bulong ko sa kanya.

Kinakaya nya ang siwatsyon namin ngayon.

Kinakaya nya para sa akin.

Sana nga lang pag wala na ako, kayanin nya rin.

Gab is a strong man, pero kahit ganun, alam ko na mas lamang ang probable kaysa possible na masaktan ko sya kapag nawala na ako.

I blinked back my tears, I promised Gab not to cry again in front of him.